Ηλεκτρονική παιδεία τώρα στα σχολεία

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι τα παιδιά του 21^ου αιώνα, του αιώνα μας, κατέχουν πολύ περισσότερες γνώσεις συγκριτικά με παιδιά άλλων εποχών. Όμως, για τι είδους γνώσεις μιλάμε; Μα για γνώσεις γύρω από επιτεύγματα της τεχνολογίας φυσικά. Παρακολουθώντας πολλές φορές συζητήσεις τους, αισθάνεσαι ξένος και διερωτάσαι γιατί ενώ κατέχουν τόσο πολλές κι εξειδικευμένες γνώσεις γύρω από θέματα κινητού, διαδικτύου, facebook… δεν υπάρχει κι ανάλογη συνέχεια – τις περισσότερες φορές – στις σχολικές τους επιδόσεις.

Προσωπικά, πιστεύω ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αποθαρρύνουμε τα παιδιά μας από τη συσσώρευση τέτοιων εξειδικευμένων γνώσεων, που σε τελική ανάλυση, αποτελούν τμήμα αυτού που αποκαλούμε επιστήμη του μέλλοντος. Το ζητούμενο είναι ότι πρέπει να υπάρξει κάποιο μέτρο και προπάντων σωστή διαχείριση του χρόνου από την πλευρά του νέου. Ο λόγος απλός. Βρίσκεται αντιμέτωπος με οριακές για το μέλλον του προκλήσεις, η παραμέληση των οποίων μάλλον θα «κοστίσει». Μην ξεχνάμε, βέβαια, ότι ο νέος – α καλείται να λάβει μια πολύ ώριμη, ενδεχομένως, απόφαση, σε μια ανώριμη φάση της ζωής του. Οι πειρασμοί πολλοί. Ιδιαίτερα πειρασμοί που πηγάζουν από το χώρο των επιτευγμάτων της τεχνολογίας.

Η εκπαίδευση, λοιπόν, θα μπορούσε να συνδράμει σ’ αυτό το σημείο. Ακούμε χρόνια τώρα για εισαγωγή της τεχνολογίας στους κόλπους της, για διαδραστικούς πίνακες, για υπολογιστές … Ξαφνικά θέλουν να πιστέψουμε ότι το σχολείο άλλαξε ταχύτητα κι εκσυγχρονίστηκε. Το σχολείο των πολλών προβλημάτων, με την έλλειψη καθηγητών, με ελλιπή υλικοτεχνική υποδομή, με κτήρια ακατάλληλα πολλές φορές ακόμη και για «στάβλους», με προσωπικό που αδυνατεί –στην πλειονότητά του –να χειριστεί ακόμη και το πιο απλό μηχάνημα. Γι’ αυτό το σχολείο μιλάμε…

Πιστεύω, λοιπόν, ότι κάποια πράγματα στο σχολείο απλώς πρέπει να συμβαδίσουν με τη σύγχρονη πραγματικότητα. Την πραγματικότητα που βιώνει το παιδί στην καθημερινότητά του. Εγκλωβισμένο σ’ έναν εικονικό κόσμο που του παρέχει αφειδώς η τεχνολογία. Μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο οι κίνδυνοι πολλοί. Οι αντιστάσεις του λίγες. Σ’ αυτή τη διαμορφωμένη εδώ και χρόνια κατάσταση πραγματικά πιστεύω ότι το σχολείο οφείλει και πρέπει να πάρει θέση. Πώς; Με την παροχή ηλεκτρονικής εκπαίδευσης και κατ’ επέκταση παιδείας… Το σχολείο πρέπει επιτέλους να μεταλλαχθεί σε «ψηφιακό». Δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια μας στη νέα πραγματικότητα. Γνωρίζουμε ότι εδώ και χρόνια παραμελούνται αντικείμενα –μαθήματα που κάθε άλλο παρά περιττά είναι για το νέο του 21^ου αιώνα. Ας εντάξουμε τη μάθηση στα ενδιαφέροντά του. Ας προσαρμοστούμε εμείς στα «θέλω» του κι όχι αυτός στα δικά μας. Ίσως με αυτόν τον τρόπο πετύχουμε περισσότερα πράγματα. Ας δείξουμε μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τις ανησυχίες του, που κάποτε υπήρξαν και δικές μας.

Άρης Ιωαννίδης/schooltime.gr