Athletic Bilbao: Δεν είναι απλά ένας σύλλογος, είναι συναίσθημα...

Η Athletic Club όπως είναι το επίσημο όνομα του συλλόγου ιδρύθηκε το 1898 και απέκτησε το παρατσούκλι Los Leones (Τα Λιοντάρια) λόγω του ότι το γήπεδο της χτίστηκε δίπλα στην εκκλησία του San Mammes (Άγιος Μάμας) ο βίος του οποίου περιλαμβάνει το θαύμα της εξημέρωσης των λεόντων.
Η Athletic μαζί με τις Barcelona και Real Madrid είναι οι τρεις ισπανικές ομάδες που δεν έχουν υποβιβαστεί ποτέ από την πρώτη κατηγορία και οι μοναδικές αυτής της κατηγορίας που δεν είναι εταιρείες αλλά σωματεία λαϊκής βάσης (members club).
Αυτό που κάνει την Athletic να ξεχωρίζει είναι η μακρά και ισχυρή παράδοση της ως ποδοσφαιρικό σύμβολο της Χώρας των Βάσκων. Ο παλιός πρόεδρος της José María Arrate είχε πει κάποτε πως η Athletic είναι κάτι παραπάνω από έναςποδοσφαιρικός σύλλογος, είναι συναίσθημα.

 Η πολιτική στελέχωσης του συλλόγου από τα τμήματα υποδομής (cantera) ξεκίνησε το 1911 μετά από προβλήματα που δημιουργούσαν οι κανονισμοί για τους ξένους παίκτες. Τότε ο σύλλογος αποφάσισε στην ομάδα να παίζουν αποκλειστικά παίκτες που προέρχονται από την επαρχία της Bizkaia, δηλαδή μόνο από τη μία από τις τρεις επαρχίες της Χώρας των Βάσκων (Euskadi). Πενήντα χρόνια αργότερα η πολιτική αυτή έγινε λιγότερο αυστηρή κι επιτρεπόταν πλέον η συμμετοχή ποδοσφαιριστών κι από την υπόλοιπη Euskadi. Μετά την κατάρρευση του φρανκικού καθεστώτος και το νέο Σύνταγμα που έδωσε αυτονομία στη Χώρα των Βάσκων επετράπη η συμμετοχή παιτών κι από την ευρύτερη επικράτεια των Βάσκων (Euskal Herria) που περιλαμβάνει και την επαρχία της Navarra αλλά και τις τρεις βάσκικες επαρχίες της Γαλλίας. Σήμερα πλέον επιτρέπεται να αγωνίζονται όχι μόνο οι ποδοσφαιριστές που προέρχονται από την Euskal Herria αλλά και αυτοί που έχουν εκπαιδευτεί στην ποδοσφαιρική ακαδημία της Athletic ή άλλου βάσκικου συλλόγου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο μέχρι πέρυσι  προπονητής της Athletic, Ernesto Valverde, που είναι από την Extremadura αλλά εκπαιδεύτηκε ποδοσφαιρικά στην περίφημη ακαδημία της Athletic, την Lezama.
Αυτή η πολιτική της Athletic έχει υπάρξει αρκετά αμφιλεγόμενη λόγο της σημασίας που δίνει στην τοπικότητα. Από την μια πλευρά της έχει ασκηθεί κριτική για εθνικισμό και ρατσισμό, ωστόσο η Athletic πάντα κρατούσε μετριοπαθή στάση στο ζήτημα της βάσκικης ανεξαρτησίας ενώ το γεγονός ότι στην ομάδα έχουν αγωνιστεί, για παράδειγμα, μαύροι ποδοσφαιριστές, όπως το σημερινό αστέρι Inaki Williams, εξαλείφει κάθε υπόνοια φυλετικών διακρίσεων και γενετικών θεωριών.
Από την άλλη πλευρά η Athletic αποτελεί αντικείμενο θαυμασμού για την διαχρονικότητα των αξιών της και την ευλάβεια με την οποία τηρεί τις παραδόσεις της ακόμα και σήμερα σε μια εποχή που η μετακινήσεις των ποδοσφαιριστών και ο χορός των εκατομμυρίων γύρω είναι ο κανόνας και για πολλούς απαραίτητη προϋπόθεση επιβίωσης στον σκληρό ανταγωνισμό. Κι όμως η ρομαντική προσέγγιση του βάσκικου συλλόγου δεν τον έχει αποτρέψει από μια αξιοπρεπή παρουσία στο ισπανικό πρωτάθλημα και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις με αποκορύφωμα τον πρώτο τίτλο μετά το 1984 μετά την εμφατική της επικράτηση στο Super Copa απέναντι στην πρωταθλήτρια Ευρώπης και Ισπανίας, Barcelona της αστρονομικής χρηματιστηριακής αξίας (η οποία επίσης έχει κι αυτή τη δική της πολιτική στην λειτουργία των ποδοσφαιρικών ακαδημιών). Αυτή μάλιστα η «εμμονή» της Athletic στην παράδοση και το έντονο συναίσθημα από το οποίο διαπνέεται ο σύλλογος δεν θα μπορούσε να μην έχει την αμέριστη στήριξη των οπαδών της που υπερηφανεύονται για το γεγονός ότι οι παίκτες που βλέπει στο γήπεδο προέρχονται από τα σπλάχνα της ομάδας γνωρίζοντας ταυτόχρονα ότι η κατάκτηση τίτλων ίσως είναι ακατόρθωτη με αυτή την πολιτική.
Θα αντέξει να διατηρήσει την περήφανη στάση της η Athletic μέσα στην πορεία των χρόνων ή θα «λερώσει» την ιστορία της όπως «λέρωσε» τη φανέλα της με την τοποθέτηση χορηγού;

                                                                                                                      Πηγή: yabasta.gr