Για τον Τάσο Λειβαδίτη (1922-1988)...

Το παρακάτω απόσπασμα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Οδός Πανός" τον Ιούνιο του 2008, (τ.140) σε αφιέρωμα του περιοδικού στον μεγάλο μας ποιητή Τάσο Λειβαδίτη που σαν σήμερα γεννήθηκε...



" Έφηβος, όταν πρωτοδιάβασα Λειβαδίτη, είπα: " άλλος ένας καλός, αριστερός ποιητής". Μετά άκουσα τα τραγούδια του ( σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη) και έμεινα ξάγρυπνος κλαίγοντας. Αργότερα, στα 1972, όταν εξέδωσε τον" Νυχτερινό επισκέπτη" διάβαζα νύχτες και νύχτες αυτές τις λέξεις - τις πονεμένες , μεταφυσικές και ερωτικές - παρά τις αντιρρήσεις και τις αρνητικές παραινέσεις της Έλλη Αλεξίου και του Μάρκου Αυγέρη, εκεί στο σπίτι τους, κοντά στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, μαζί με τους: Νάσο Βαγενά, Θανάση Νιάρχο, Μάγδα Τσιρογιάννη και άλλους νέους ποιητές. Μετά τον έβλεπα με τα μάτια της φαντασίας μου, ώσπου μια μέρα, γύρω στα 1975 τον είδα - πού αλλού; - στον " Κέδρο" να μιλά χαμηλόφωνα με εκείνη την υπέροχη γυναίκα, τη Νανά. Τον κοιτούσα: ψηλός, ευθυτενής, ωραίος, κομψός. Διακρινότανε η ποίηση στα λόγια και στις κινήσεις του. Μετά από περίπου ένα χρόνο, τον πλησίασα στο ίδιο μέρος και τον ευχαρίστησα για μια κριτική που μου είχε κάνει στην εφημερίδα "Αυγή" για το βιβλίο μου " Τα απρόοπτα". Μου χαμογέλασε και αρχίσαμε να μιλάμε για ποιήματα, ποιητές, λέξεις και πρόσωπα. Η Νανά μας αγκάλιαζε με ένα υπέροχο χαμόγελο. Αυτή την ειδυλλιακή πρώτη συνάντηση ακολούθησαν και άλλες. Σε πιο εξομολογητικούς τόνους, είπαμε και είπαμε για τη ζωή μας. Του άρεσε το ποτό και η ταβέρνα. Μετά μερικά χρόνια μου λέει ένα μεσημέρι: " Χθες βράδυ ήπια πολύ ουΐσκι ". Ήταν ένας άνθρωπος με έντονα υπαρξιακά προβλήματα και μια ενοχή για τα πάντα. Ένιωθε να είναι κολλημένος στον τοίχο και να απολογείται. Τα βιβλία του αγαπήθηκαν πολύ. Ποτέ δεν ξεχνώ τους σπουδαστές σε μια σχολή θεάτρου που έκανα λογοτεχνία, την προσοχή και τη συγκίνηση και τη συμμετοχή τους στα ποιήματα του Λειβαδίτη. Μου μιλούσε για τον πατέρα του, έμπορο υφασμάτων που πτώχευσε. Και για τις ευτυχισμένες  μέρες όταν οικογενειακώς παραθέριζαν την εποχή του μεσοπολέμου στο Χαλάνδρι. Συχνά μου μιλούσε με θαυμασμό για ωραίες γυναίκες και ποιητές που ξεχώριζε: για τα ατόφια συναισθήματά τους, τον μοντέρνο τρόπο και τις αλλαγές που κατόρθωσαν στο σώμα της ποιήσεως. Ήτανε δέκτης πολλών μηνυμάτων, κυρίως όμως των νέων ποιητών. 

 Στενός φίλος του Γιάννη Ρίτσου ( στον οποίο διάβαζε ό,τι έγραφε) και του Τίτου Πατρικίου. Η τελευταία του δεκαπενταετία ήτανε πολύ παραγωγική και ο ίδιος εξέπεμπε μια ιδιαίτερη  καλλιτεχνική και ανθρώπινη αύρα. Τα τελευταία χρόνια έκοψε το τσιγάρο ( από ένα πρόβλημα καρδιάς), ήτανε μανιώδης καπνιστής. Τα βιβλία του: " Εγχειρίδιο ευθανασίας". " Βιολέτες για μια εποχή", " Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα", "Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου", κ.α. μας άφησαν άφωνους. Έγιναν λίπασμα για πολλές ψυχές. Ο Τάσος Λειβαδίτης εξερεύνησε τόπους και εξόρυξε μετάλλευμα ευγενές. Οι λέξεις του σε τραβούσαν στον ουρανό. Ήτανε ένας πιστός, άπιστος του Χριστού και οι προσευχές του μας ζέσταιναν στην άπονη παγωνιά του κόσμου. Και φυσικά παρέμενε βαθιά πολιτικός με τον τρόπο του. Κοντά στο τέλος του, τον έβλεπα ευθυτενή και ωραίο να κατεβαίνει την οδό Πανεπιστημίου. Πολλοί τον πλησιάσαμε και μας άγγιξε η μεγαλοψυχία του. Κοντά του πάντα οι πιστές: Μαρία και Βάσω. Τώρα είναι μύθος πια. Υπαρκτός βέβαια που μας προστρέχει στις δύσκολες στιγμές μας. Λέμε με υπερηφάνεια ότι αυτόν τον εξαίρετο άντρα και ποιητή τον γνωρίσαμε και μάθαμε κοντά του τη ζωή και την Τέχνη. Θα τελειώσω με ένα ποίημα, όπως είναι φυσικό:

ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ

Κι όταν ο Θεός τέλειωσε τη δημιουργία του κόσμου ήρθε 

ο βαφέας να πάρει τα φορέματα των γυναικών για το πένθος

κι έγιναν τα ανθοπωλεία στη σειρά. Άνοιξα το παράθυρο 

και κοίταξα μακριά το άδοξο τέλος της μέρας."

 Αύγουστος 2007, Μεταξοχώρι                                      Γιάννης Κοντός

Καλή Πασχαλιά σε όλους!

Το ανέσπερο και ιερό Φως της Ανάστασης του Χριστού μας ας μας φωτίζει κι ας μας ευλογεί όλους μας...

Κυριακάτικο σινεμά:"Alike" (2016)

Μια μικρού μήκους ταινία, ισπανικής παραγωγής είναι η πρόταση για αυτήν την Κυριακή. Ο Daniel Martínez Lara και ο Rafa Cano Méndez, σχεδιαστές κινουμένων σχεδίων της Pixar με βάση την Μαδρίτη, μας δείχνουν τι συμβαίνει στην ζωή όταν στερούμαστε καθημερινά την δημιουργικότητα μας μέσα από την ταινία “Alike”. Επίσης, η ταινία μιλά για τους γονείς και την σημασία του να αφήνουμε τα παιδιά να ακολουθούν τον δικό τους δρόμο.
 H κοινωνία μας λέει να τα πηγαίνουμε καλά στο σχολείο, να δουλεύουμε όσο πιο σκληρά γίνεται και τελικά να μάθουμε και στα παιδιά μας να κάνουν το ίδιο. Είναι ένας αδιάκοπος κύκλος που δεν αφήνει πολύ χώρο για την δημιουργικότητα. Η παρακάτω ταινία μικρού μήκους παροτρύνει τον κόσμο να δει τα πράγματα διαφορετικά.
 Η ταινία δημιουργήθηκε αποκλειστικά με το Blender, ένα ανοιχτό πρόγραμμα τρισδιάστατου σχεδιασμού και είναι αφιερωμένο στις οικογένειες των σχεδιαστών που τους βοήθησαν να μην χάσουν το χρώμα τους.

ΚΑΛΗ ΚΥΡΙΑΚΗ! 

Κυριακάτικο σινεμά:"Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι" (2006)

Μια ταινία του Κεν Λόουτζ είναι η πρόταση του ιστολογίου για σήμερα. "Ο άνεμος χορεύει το σιτάρι"  είναι ένα συγκλονιστικό, πολιτικό δράμα, δοσμένο μέσα από τη σύγκρουση δύο αδερφών, μελών του IRA, που ξαφνικά βρίσκονται σε αντίπαλα στρατόπεδα. Ιρλανδία του 1920, χρονιές εξέγερσης ενάντια στους Βρετανούς. Δυνατή πολιτική ταινία, αληθινό έργο τέχνης.
Σενάριο: Πολ Λάβερτι

Ηθοποιοί: Κίλιαν Μέρφι, Παντράικ Ντιλέινι, Λίαμ Κάνιγχαμ, Τζέραλντ Κίρνι, Όρλα Φιτζέραλντ
Η ταινία βαβεύτηκε με τον Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ των Καννών το 2006

Ηθοποιοί: Κίλιαν Μέρφι, Παντράικ Ντιλέινι, Λίαμ Κάνιγχαμ, Τζέραλντ Κίρνι, Ορλα Φιτζέραλντ.

Χρυσός Φοίνικας Καννών 2006 

ΚΑΛΗ ΚΥΡΙΑΚΗ!

Η κατάργηση των μετρητών και συνέπειές της...

Απέναντι στο Νόρμπερτ Χέρινγκ, τον συγγραφέα του βιβλίου «Η κατάργηση των μετρητών και συνέπειές της», (εδώ το προσωπικό blog του) πρέπει να είμαστε ευγνώμονες γιατί διέλυσε μια ευρέως διαδεδομένη αυταπάτη, που αποτελεί έναν πολύ βολικό μύθο.

Υπάρχει μια ευρέως διαδεδομένη αντίληψη ότι όλα τα σύγχρονα μέσα πληρωμών (με κάρτες και μέσω ίντερνετ ή τηλεφώνου) ταιριάζουν σε ένα υπερσύγχρονο ανθρωπολογικό τύπο που απαντάται στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες κι είναι εξοικειωμένος με τις νέες τεχνολογίες. Σε αυτό το πλαίσιο η πίεση εγκατάλειψης των μετρητών υποστηρίζεται από ένα καθαρό υπονοούμενο: ότι οι πληρωμές με χαρτονομίσματα ή κέρματα ανήκουν σε μια προηγούμενη εποχή.
Ο συγγραφέας, που είναι αρθρογράφος και στην μεγαλύτερη οικονομική εφημερίδα της Γερμανίας, τη Handelsblatt, και πέρυσι μίλησε στο ντοκιμαντέρ This is not a Coup (δες εδώ), δείχνει στο βιβλίο του ότι τα κατ’ εξοχήν εργαστήρια ακύρωσης των μετρητών και ακόμη και αναγκαστικής αντικατάστασής τους με πλαστικό ή ηλεκτρονικό χρήμα είναι η Αφρική και η Ασία. Προς επιβεβαίωση όσα δραματικά συμβαίνουν τους τελευταίους μήνες στην Ινδία μετά την απόφαση της κυβέρνησης να καταργήσει ως τις 31 Δεκεμβρίου 2016 τα χαρτονομίσματα των 500 και 1.000 ρουπιών, προκαλώντας βίαιες συγκρούσεις. «Αυτοί που θέλουν να καταργήσουν τα μετρητά ξεκινούν πρώτα από την περιφέρεια», γράφει ο συγγραφέας από την εισαγωγή κιόλας του βιβλίου. Ο τόπος μάλιστα όπου η χρήση του ηλεκτρονικού χρήματος ενδέχεται να καταγράφει παγκόσμιο ρεκόρ είναι η Σομαλιλάνδη, που αποσχίστηκε από τη Σομαλία το 1991 και δεν είναι καν κράτος, καθώς δεν έχει αναγνωριστεί.
Προς επίρρωση του ισχυρισμού του συγγραφέα κι οι μεθοδεύσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην περιφέρεια του ευρώ, την Ελλάδα και την Κύπρο, όπου με βίαιο τρόπο μέσω των κεφαλαιακών ελέγχων, επιβλήθηκε η αντικατάσταση των μετρητών.
Στην Ελλάδα έτσι μπορούμε με ασφάλεια να υποστηρίξουμε ότι παράλληλα με όλα τα υπόλοιπα πειράματα (πχ κινεζοποίησης των εργασιακών σχέσεων επί ευρωπαϊκού εδάφους) διενεργείται κι ένα επιπλέον: της κατάργησης των μετρητών. Προς επίρρωση πρόσφατα στοιχεία από την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών (Στοιχεία τεκμηρίωσης σχετικά με τη λειτουργία του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, Φεβρουάριος 2017) βάσει των οποίων ενώ οι καταθέσεις εξανεμίζονται οι ηλεκτρονικές πληρωμές πολλαπλασιάζονται. Ειδικότερα ενώ οι καταθέσεις έχουν μειωθεί  κατά 49% από το Δεκέμβριο του 2009 ως τον Δεκέμβριο του 2016 (όπως φαίνονται στο διάγραμμα) μαζί τους χάνεται και το ρευστό. Συγκεκριμένα: ο αριθμός και η αξία των συναλλαγών μέσω internet banking αυξήθηκε σε ετήσια βάση το 2016 κατά 40% και 29%, αντίστοιχα, ενώ ο αριθμός και η αξία των συναλλαγών μέσω mobile banking αυξήθηκε σε ετήσια βάση κατά 142% και 82%, αντίστοιχα. Σε ό,τι αφορά τα τρία κυριότερα μέσα υπέρβασης των μετρητών:

• οι κάρτες πληρωμών αυξήθηκαν κατά 440.000 το πρώτο εξάμηνο του 2016 και διαμορφώθηκαν στα 14,6 εκ.,
• οι υπηρεσίες μεταφοράς πιστώσεων αυξήθηκαν κατά 24% σε ετήσια βάση φθάνοντας τα 245 εκ. συναλλαγές, και,
• οι υπηρεσίες άμεσης χρέωσης αυξήθηκαν κατά 4% σε ετήσια βάση φθάνοντας τα 17,4 εκ. συναλλαγές.

Το παράδειγμα της Κύπρου είναι ωστόσο διδακτικό και για έναν ακόμη λόγο. Επειδή δείχνει για ποιο λόγο η νέα ολιγαρχία του χρήματος επιδιώκει την κατάργηση των μετρητών: Για να μπορούν εάν και όποτε θέλουν να σώζουν τις τράπεζες με τις καταθέσεις μας, όπως ακριβώς συνέβη στην Κύπρο τον Μάρτιο του 2013, όταν καταθέτες έχασαν ακόμη και το 50% των αποταμιεύσεων τους για να σώσουν τη Λαϊκή και άλλες τράπεζες. Η μέθοδος της διάσωσης εκ των έσω, του bail-in, έχει ως αυστηρή προϋπόθεση την εξαφάνιση των μετρητών!
Ο δεύτερος λόγος σχετίζεται με τα αρνητικά επιτόκια που υιοθετούνται στο πλαίσιο των μέτρων ποσοτικής χαλάρωσης. Στην Ελλάδα, αντίθετα με άλλες χώρες όπως η Γερμανία, ακόμη δεν έχουμε δει τα αρνητικά πρόσημα, παρότι πλησιάζουν απειλητικά. Με βάση ανακοίνωση της 4^ης Ιανουαρίου της Τράπεζας της Ελλάδας το επιτόκιο νέων καταθέσεων που δεν αφορούσε συμφωνημένη διάρκεια το Νοέμβριο ήταν το 0,12%. Πρόκειται για μια πολιτική με δύο όψεις. Στη μία είναι η τιμωρία των φτωχών καταθετών, που θα πρέπει να πληρώνουν στο εξής για να δέχεται η τράπεζα τις αποταμιεύσεις τους. Στην άλλη όψη έχει την αύξηση του πλούτου των βαθύπλουτων, που είναι οι μεγάλοι ωφελημένοι από την πλημμυρίδα ρευστού που έχουν απελευθερώσει οι κεντρικές τράπεζες. Προϋπόθεση για να υλοποιηθεί κι αυτή η πολιτική είναι να σταματήσει ο κόσμος να χρησιμοποιεί μετρητά και να εμπιστεύεται όλες τις οικονομίες του στις τραπεζικές καταθέσεις.
Ο τρίτος λόγος για τον συγγραφέα που τράπεζες, διεθνείς οργανισμοί όπως το ΔΝΤ και ακαδημαϊκοί όπως ο Λάρι Σάμερς τέως πρόεδρος του Χάρβαρντ και υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ ή ο Κεν Ρογκόφ επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ και επίσης καθηγητής του Χάρβαρντ (δες σχετικό βίντεο εδώ) καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να μας πείσουν να εξοικειωθούμε με το πλαστικό και ηλεκτρονικό χρήμα σχετίζεται με τα κέρδη που αποκομίζουν οι τράπεζες, όταν οικειοποιούνται το εκδοτικό προνόμιο, το περίφημο seignorage. Το εκδοτικό προνόμιο όσο οι κεντρικές τράπεζες είχαν το μονοπώλιο στην έκδοση χρήματος το απολάμβαναν κατ’ αποκλειστικότητα. Όχι πλέον! «Έχετε ποτέ αναρωτηθεί για ποιο λόγο σχεδόν μόνο οι τράπεζες χτίζουν ουρανοξύστες και γιατί η εικόνα του ορίζοντα των πόλεων, όπου υπάρχει, διαμορφώνεται συνήθως από τη συνοικία των τραπεζών; Οι τράπεζες έχουν τη δυνατότητα να πληρώνουν τα κτίρια τους με το χρήμα που εκδίδουν από μόνες τους», τονίζει ο συγγραφέας.
Έτσι, μεταξύ άλλων, φτάσαμε η Ντόιτσε Μπανκ πριν την εκδήλωση της κρίσης να έχει θέσει ως στόχο την επίτευξη κέρδους 25% επί των χρησιμοποιούμενων ιδίων κεφαλαίων.
Ο σημαντικότερος λόγος ωστόσο για τον οποίο η τραπεζοκρατία θέλει να μετατρέψει τα μετρητά σε μια μακρινή ανάμνηση σχετίζεται με την ανάδυση μιας νέας πολλά υποσχόμενης αγοράς: της αγοράς των προσωπικών δεδομένων. Ακόμη κι οι πιο ανυποψίαστοι την έχουμε δει να προβάλλει απειλητικά όταν μια τυχαία περιήγησή μας σε ένα ηλεκτρονικό κατάστημα την ακολουθεί ένας καταιγισμός σχετικών διαφημίσεων για πολλές ημέρες. Για όποιον δεν κατάλαβε …τίποτε δεν μένει κρυφό. «Big data is watching you» όπως τιτλοφορείται και το σχετικό κεφάλαιο.
Οι εξελίξεις μάλιστα είναι τόσο ραγδαίες ώστε υπάρχουν εταιρείες, όπως η Zoot που διατείνεται ότι μπορεί μέσα σε 3 δευτερόλεπτα να ενημερώσει μια τράπεζα αν πρέπει να χορηγήσει δάνειο ή όχι. Προφανώς σε έναν κόσμο όπου κάθε δοσοληψία γίνεται με μετρητά μπροστά στο ταμείο αυτή η αγορά θα μαραζώσει.
Ο συγγραφέας μάλιστα προς τιμήν του δε μένει μόνο στα οικονομικά διακυβεύματα. Τονίζει πως «αν η κοινωνία χωρίς μετρητά γίνει ο κανόνας, είναι όχι απλώς προφανές, αλλά βέβαιο ότι θα υπάρξουν και κυβερνήσεις που θα αδράξουν την ευκαιρία για να επιβάλουν ένα απολυταρχικό κράτος παρακολούθησης το οποίο θα κάνει τον Μεγάλο Αδερφό από το φρικιαστικό όραμα 1984 του Τζορτζ Όργουελ να φαντάζει σαν ένα άκακο ορφανό»…
  
                                                                          Πηγή: leonidasvatikiotis.wordpress.com

Μηνολόγιο Απριλίου...

Το μηνολόγιο συνεχίζεται και τον Απρίλη, πάντα από το sarantakos.wordpress.com...

 Σα 1 Του βαρώνου Μυγχάουζεν και των ανιδιοτελώς ψευδομένων
Κυ 2 Διεθνής ημέρα παιδικού βιβλίου
Δε 3 Γενέσιον Θεοδώρου Κολοκοτρώνη του στρατηλάτου
Τρ 4 Γενέσιον Ανδρέου Ταρκόφσκη και αυτοκτονία Δημητρίου Χριστούλα
Τε 5 Ιακώβου Καζανόβα του μεγάλου εραστού
Πε 6 Του ζωγράφου Ραφαήλου
Πα 7 Παγκόσμια ημέρα υγείας – Ιπποκράτους του Κώου
Σα 8 Γενέσιον Ιακώβου Μπρελ
Κυ 9 † Φραγκίσκου Βάκωνος
Δε 10 Θρίαμβος Σπυρίδωνος Λούη του ωκύποδος
Τρ 11 Γιούρι Γκαγκάριν, του πρώτου ανθρώπου εις το Διάστημα
Τε 12 Τα μεγάλα Διονύσια
Πε 13 Βαρούχ Σπινόζα του προδρόμου του Διαφωτισμού και Σαμουήλ Μπέκετ γενέσιον
Πα 14 † Βλαδιμήρου Μαγιακόφσκι αυτοχειριασμός
Σα 15 Λεονάρδου ντα Βίντσι
Κυ 16 † Γεωργίου Βιζυηνού, το τελευταίον της ζωής του ταξίδιον
Δε 17 Γενέσιον Κωνσταντίνου Καβάφη και τελευτή Νίκου Παπάζογλου και Δημήτρη Μητροπάνου
Τρ 18 † Αλβέρτου Αϊνστάιν τελευτή
Τε 19 † Καρόλου Δαρβίνου
Πε 20 Ιωάννου Ιακώβου Ρουσώ και του Κοινωνικού Συμβολαίου
Πα 21 Βεβήλωσις του Φοίνικος (αποφράς ημέρα)
Σα 22 † Γουλιέλμου Σαιξπήρου του μεγάλου δραματουργού
Κυ 23 † Τελευτή Γεωργίου Καραϊσκάκη
Δε 24 Της γενοκτονίας των Αρμενίων
Τρ 25 † Μαγελάνου του εξερευνητού
Τε 26 Γενέσιον Ευγενίου Ντελακρουά
Πε 27 Γενέσιον Αδαμαντίου Κοραή του Διαφωτιστού
Πα 28 Μιχαήλ Λομονόσωφ
Σα 29 † Κωνσταντίνου Καβάφη του ανεπαναλήπτου
Κυ 30 Μαρίας Πολυδούρη τελευτή.

  Ο Απρίλης είναι συνήθως ο μήνας του Πάσχα -το οποίο μπορεί να πέσει από 4 Απριλίου έως 8 Μαΐου, άρα τις περισσότερες φορές πέφτει Απρίλη, φέτος μάλιστα καταμεσίς.
Επειδή, σε αντίθεση με τον άστατο Μάρτη, τον Απρίλη η άνοιξη έχει πια εδραιωθεί, πολύ συχνά τους δυο καθαρόαιμους ανοιξιάτικους μήνες τους λέμε μαζί: Απριλομάης ή και Μαγιάπριλο, λέξεις ποιητικότατες. Υπάρχει πάντως και η παροιμία «των καλών ναυτών τα ταίρια, το μαγιάπριλο χηρεύουν», για τις αιφνίδιες ανοιξιάτικες κακοκαιρίες, όπως και η «στον καταραμένο τόπο, το Μαγιάπριλο χιονίζει», που τη λέμε και μόνο για τον Μάη. Βέβαια, οι απριλιάτικες βροχές χρειάζονται: Αν κάνει ο Μάρτης δυο νερά κι ο Απρίλης άλλο ένα, χαρά σ’ εκείνον τον ζευγά που’χει πολλά σπαρμένα, λέει μια γνωστή παροιμία, και «Τ’ Απριλιού κάθε σταλαματιά νερό είναι βαρέλι λάδι», ένα όχι πολύ γνωστό κεφαλονίτικο γνωμικό.
Πάντως, στην Κεντρική Ευρώπη ο Απρίλης είναι πολύ πιο άστατος -έχει τα σουσούμια του δικού μας Μάρτη, κι έτσι υπάρχουν γερμανικές παροιμίες όπως April, April, er macht was er will (κάνει ό,τι θέλει) ή η έκφραση launisch wie April (παλαβός σαν Απρίλης).
Η λέξη Απρίλιος είναι μάλλον είδος αντιδανείου. Πράγματι, το λατινικό aprilis (όλα τα ονόματα των μηνών έχουν λατινική προέλευση), σύμφωνα με μια παμπάλαιη ετυμολογία προέρχεται από το ρήμα aperire (ανοίγω). Επί αιώνες, οι φιλόλογοι έμειναν ικανοποιημένοι από την εξήγηση αυτή, που άλλωστε είναι απολύτως ευλογοφανής, μια και τον Απρίλιο «ανοίγει» ο καιρός, γίνεται ανοιξιάτικος και φιλικός. Να θυμίσουμε και την δική μας άνοιξη. Όμως ο Emile Benveniste υποστήριξε, πειστικά, ότι ο Απρίλιος προέρχεται από την θεά Αφροδίτη, και ειδικότερα από τον συγκεκομμένο τύπο του ονόματός της, το υποκοριστικό Αφρώ. Αλλά δεν πήγε κατευθείαν από τα ελληνικά στα λατινικά -μεσολάβησαν οι ετρούσκοι, και ο ετρουσκικός τύπος, apru, είναι αυτός που πήραν οι ρωμαίοι. Η εξήγηση του Μπενβενίστ γίνεται απόλυτα πειστική αν σκεφτούμε ότι ο γειτονικός μήνας του Απρίλη, ο Μάρτιος, δεν είναι άλλος από τον μήνα του θεού Αρη (Mars στα λατινικά), και απ’ αυτόν έχει πάρει τ’ όνομά του. Και όπως ξέρουμε, η Αφροδίτη και ο Αρης είχαν στη μυθολογία κάτι παραπάνω από στενούς δεσμούς. Λογικό ήταν να έχουν και τους μήνες τους πλάι-πλάι. Αλλωστε, και Ρωμαίοι το αναγνώριζαν αυτό, όπως ο Οβίδιος. Κι αν ο Απρίλης είναι όντως της Αφροδίτης, δικαιώνεται ακόμα περισσότερο ο σολωμικός στίχος έστησ’ ο Έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη.
 Δεν θα ακούσουμε σήμερα μόνο ένα τραγούδι για τον καινούργιο μήνα μα έναν δίσκο ολόκληρο:
Πρόκειται για τον "σκληρό Απρίλη του 45" του Μάνου Χατζιδάκι, με ορχηστρικές διασκευές ρεμπέτικων. Καλό μήνα!