Ο Μποστ για κάποιον Αύγουστο, πριν 50 χρόνια...

Ο Αύγουστος του 1965, όπως και ο φετινός, ήταν μήνας μεστός από πολιτικές εξελίξεις, αλλά, σε αντίθεση με τον φετινόν Αύγουστο, ήταν πολύ πιο ταραγμένος, καθώς το ιουλιανό παλατιανό πραξικόπημα με τον εξαναγκασμό σε παραίτηση του εκλεγμένου πρωθυπουργού είχε πυροδοτήσει μια χωρίς προηγούμενο (και χωρίς επόμενο, ίσως) λαϊκή κινητοποίηση, που εκφράστηκε με καθημερινές μαχητικές διαδηλώσεις επί εβδομήντα συναπτές ημέρες, από τις 15 Ιουλίου έως τα τέλη Σεπτεμβρίου.
Η κυβέρνηση Νόβα, με το πρώτο κύμα αποστατών,  δεν κατάφερε να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή (πήρε 131 ψήφους υπέρ: 98 της ΕΡΕ, 8 από τους Προοδευτικούς του Μαρκεζίνη και 25 «αποστάτες» του Κέντρου). Αυτό έγινε τις πρωινές ώρες της 5ης Αυγούστου 1965. Στη συνέχεια, ο βασιλιάς ξεκίνησε σειρά ακροάσεων με τους πολιτικούς αρχηγούς, θέλοντας να κερδίσει χρόνο ενώ στο παρασκήνιο μεθοδευόταν το επόμενο βήμα. Τελικά, στις 14 Αυγούστου ο Ηλίας Τσιριμώκος και ο Στέφανος Στεφανόπουλος δήλωσαν ότι ανεξαρτητοποιούνται από την Ένωση Κέντρου και στις 17 του μηνός δόθηκε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Τσιριμώκο.

                                      
                                      Βασιλείς των οραίων, ούτε ορέων ούτε ωραίων



Το παραπάνω σκίτσο δημοσιεύτηκε στην Αυγή στις 29 Αυγούστου 1965, μία μέρα μετά την καταψήφιση της κυβέρνησης Τσιριμώκου στη Βουλή, η οποία κατάφερε να προσελκύσει μόνο 11 νέους αποστάτες κι έτσι συγκέντρωσε 135 ψήφους υπέρ. Τη χαριστική βολή στις ελπίδες του Τσιριμώκου την είχε δώσει λίγες μέρες νωρίτερα ο πάντοτε απρόβλεπτος Σπ. Μαρκεζίνης, ηγέτης του κόμματος Προοδευτικών, που είχε 8 βουλευτές, ο οποίος αρνήθηκε να στηρίξει την κυβέρνηση Τσιριμώκου, θεωρώντας ότι έπρεπε να σχηματιστεί κυβέρνηση ευρύτατης ενότητας. Ο Παπαπολίτης και η ομάδα βουλευτών της ΕΚ που πρόσκεινταν σ’ αυτόν, αρνήθηκαν επίσης να ψηφίσουν τον Τσιριμώκο.
Επειδή ο Τσιριμώκος σε ομιλία του λίγες εβδομάδες νωρίτερα είχε υποστηρίξει ότι «δεν υπάρχουν στις αποθήκες των Ανακτόρων άλλοι κατεψυγμένοι πρωθυπουργοί», μόλις μεταστράφηκε και πήρε την εντολή κέρδισε το παρατσούκλι «κατεψυγμένος» που χρησιμοποιεί και ο Μποστ εδώ και που το βλέπουμε και σε αυτή τη θαυμάσια φωτογραφία εποχής
Ο τίτλος του σκίτσου, Βασιλείς των οραίων, ούτε ορέων ούτε ωραίων, είναι διπλό λογοπαίγνιο αφενός με το γνωστό έργο του Εδμόνδου Αμπού «Οι βασιλείς των ορέων», επειδή ο Τσιριμώκος διατελέσει «υπουργός του βουνού» στην κυβέρνηση της ΠΕΕΑ το 1944 και αφετέρου με τους ωραίους, επειδή ο Μαρκεζίνης ήταν εντυπωσιακά άσχημος.
Ο Τσιριμώκος (1907-1968) ήταν της αριστεράς πτέρυγας του Κέντρου. Παλιός σοσιαλιστής, του κόμματος ΕΛΔ,  στέλεχος του ΕΑΜ, συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις για τη συμφωνία της Βάρκιζας (όπου πολλοί του καταλογίζουν ευθύνες), είχε συνεργαστεί και το 1958 με την ΕΔΑ πριν την εγκαταλείψει για να συμμετάσχει στην ίδρυση της Ένωσης Κέντρου. Ήταν όντως αντιπρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (από την οποία διαγράφτηκε εξαιτίας της στάσης του στα Ιουλιανά). Πράγματι έπασχε από καρδιά -άλλωστε δεν επρόκειτο να ζήσει πολλά χρόνια ακόμα και το ήξερε. Τότε είχε πει και τη φράση «τι ψυχή θα παραδώσουμε», που την επαναλαμβάνει στο σκίτσο.
Ο Σπύρος Μαρκεζίνης παριστάνεται «θερμός» επειδή ήταν γενικά νευρώδης αλλά και ως καταγόμενος από την ηφαιστειογενή Σαντορίνη. Φυσικά δεν ήταν «νέος άνευ πείρας»: αυτό είναι σπόντα (που είχε ειπωθεί εκείνες τις μέρες) για τον βασιλιά Κωνσταντίνο. Η δύσκολη ώρα του Μαρκεζίνη επρόκειτο να έλθει το 1973, όταν δέχτηκε να γίνει πρωθυπουργός της χούντας.

                                                                                     Πηγή:  sarantakos.wordpress.com