Οι «πολιτισμένοι» μας εταίροι...

Αν ο ευρωπαϊκός μας πολιτισμός αφορούσε μόνο την οικονομία τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπάρχει, κάποιου είδους, ευρωπαϊκός πολιτισμός.
Αν αφορούσε τα εκθέματα των μουσείων, πάλι θα μπορούσαμε να πούμε το ίδιο, έστω κι αν τα περισσότερα εκθέματα είναι κλεμμένα από την Ελλάδα. Το ίδιο θα λέγαμε και αν αφορούσε τα μέγαρα μουσικής, τα θέατρα, τα πανεπιστήμια. ‘Όμως θα λέγαμε το ίδιο όσον αφορά στο σπουδαιότερο, την εκτίμηση δηλαδή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ζωής;
Τα τελευταία γεγονότα θέτουν ισχυρές αμφιβολίες. Οι φράχτες, τα εμπόδια και η στεγανοποίηση των ορίων μερικών ευρωπαϊκών χωρών, ομολογούν ακριβώς αυτό. Τι είναι τελικά ο ευρωπαϊκός πολιτισμός; Πού πήγε η ανάδειξη της ενωμένης Ευρώπης ως της δύναμης του αμοιβαίου σεβασμού -ευρωπαϊκού και διεθνούς- όταν τα συρματοπλέγματα πυκνώνουν όλο και περισσότερο, όταν γίνονται όλο και πιο αδιαπέραστα; Γιατί η συλλογική μυωπία επανέρχεται και υπονομεύει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα; Μήπως γιατί τα αντανακλαστικά μερικών χωρών,  πιεσμένα από την ασυμβατότητα, ξυπνούν πάλι για να αναδείξουν την πραγματική εικόνα της κάθε χώρας; Γιατί, η Αυστρία δεν είναι αυτή που γέννησε τον Χίτλερ; Να λοιπόν που η αυστριακή μήτρα εξακολουθεί να γεννά. Να γεννά φράχτες για να προστατεύσει την φυλετική της καθαρότητα, για μία ακόμη φορά.
Η Τσεχία η Ουγγαρία, η Πολωνία τι τάχα προστατεύουν; Απολύτως τίποτα! Γιατί δεν έχουν. Έχουν όμως νωπή την ανάμνηση καθεστώτος εσωστρέφειας μέσα στο οποίο ανδρώθηκαν αυτοί που τους κυβερνούν και τώρα η ανάμνηση παίρνει σάρκα και οστά.
Και τα Σκόπια; Τα Σκόπια είναι μία μη κατανοητή περίπτωση, όπως άλλωστε μη κατανοητή είναι και ιστορικά, ως οντότητα. Τα Σκόπια περιφράσσονται μη τυχόν και τους κλέψουν τον Μέγα Αλέξανδρο. Γνωρίζουν καλά ότι κανείς Σύρος δε θα μείνει εκεί και όμως περιφράσσονται. Αυτό που αγνοούν είναι ότι ο Αλέξανδρος πήγε στη Συρία, πήγε μέχρι το Αφγανιστάν και άφησε εκεί μνημεία. Κι αυτό για το οποίο ποτέ δεν μιλούν είναι ότι ο Αλέξανδρος δεν άφησε κανένα μνημείο στην περιοχή τους.
Εξ αιτίας της συλλογικής μυωπίας, μερικές ευρωπαϊκές χώρες λειτουργούν ως φροντιστές μιας ιστορικής κληρονομιάς, που δεν είναι προϊόν δικής τους δημιουργίας αλλά  προϊόν κλοπής από την Ελλάδα, είτε με τη μορφή του κατακτητή, είτε με τη μορφή του επισκέπτη (Έλγιν). Έτσι έχουν το μοναδικό προνόμιο να έχουν πρόσβαση στον ελληνικό πολιτισμό, χωρίς να τον κατέχουν βιωματικά και όταν έρθει η ώρα δείχνουν καλά ποιοι είναι. Εκδηλώνονται. Χτίζουν τείχη και ορθώνουν συρματοπλέγματα. Αυτοί είναι. Είναι αυτοί που μας ταπεινώνουν, σε κάθε ευκαιρία γιατί δεν αφήνουμε τα παιδιά να πνίγονται στο Αιγαίο. Ναι, να τα βλέπουν να πνίγονται και να αισθάνονται ασφαλείς. Τόσο σπουδαίοι είναι…
Κι εμείς, σπουδαίοι ιστορικά αλλά σπουδαίοι και σήμερα, όπως  φανερώνει η συμπεριφορά μας, δεν χτίζουμε φράχτες γιατί δεν μπορούμε να ζήσουμε μέσα σε αυτούς, γιατί δεν μπορούμε να φυλακίσουμε την ψυχή μας, ούτε τα φυλετικά μας χαρακτηριστικά. Ο  ξένιος Ζεύς δεν μας εγκατέλειψε ποτέ. Η παιδεία μας, παρά τις τεχνοκρατικές πιέσεις που έξωθεν δέχεται, δεν έχασε τον ανθρώπινο και ανθρωπιστικό της χαρακτήρα. Το ίδιο και η οικογένεια, ιδίως αυτή. Έτσι θα υπάρχει μια ζεστή αγκαλιά και λίγο γάλα για το ασυνόδευτο προσφυγόπουλο που έφτασε σώο στην αγκαλιά της γιαγιάς  της Λέσβου, που είναι η ζεστή αγκαλιά της πολύπαθης πατρίδας μας...

                                                                                              Πηγή: pappanna.wordpress.com