Με δημοσίευσή του στο BookBub, ο αρθρογράφος Τζεφ Σόμερς ξεχώρισε 40 σημαντικές κινηματογραφικές διασκευές γνωστών μυθιστορημάτων. Στη φωτογραφία, στιγμιότυπο από την ταινία «Ο νονός» του Φράνσις Φορντ Κόπολα, που είναι βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Μάριο Πούζο.
Σε άρθρο του στο BookBub, ο Τζεφ Σόμερς, δημοσιογράφος και συγγραφέας έργων επιστημονικής φαντασίας, δημοσίευσε μια λίστα με σαράντα βιβλία που ενέπνευσαν σπουδαίες κινηματογραφικές διασκευές.
Στη λίστα του εντοπίζουμε έργα από κάθε περίοδο της Ιστορίας του Σινεμά: μία ταινία του κινήματος του γερμανικού εξπρεσιονισμού, παραγωγές της Χρυσής Εποχής του Χόλυγουντ, «σύγχρονα κλασικά» έργα από τις δεκαετίες του ’80 και του ’90, καθώς και αρκετές ενδιαφέρουσες, βραβευμένες διασκευές που κυκλοφόρησαν πριν από μερικά χρόνια.
Ακολουθούν τα βιβλία και οι ταινίες που επέλεξε ο Σόμερς, μαζί με ένα σύντομο σχόλιό του για το κάθε έργο.
Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια (εκδ. Bell, μτφρ. Βικτώρια Τράπαλη), της Χάρπερ Λη
Το βιβλίο ενέπνευσε την ομότιτλη ταινία του σκηνοθέτη Ρόμπερτ Μάλιγκαν (1962).
«Στην κινηματογραφική διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος της Χάρπερ Λη, το οποίο έχει τιμηθεί με το Βραβείο Πούλιτζερ, οι χαρακτήρες αναπτύσσονται εξίσου διεξοδικά με τους χαρακτήρες του βιβλίου».
Ο νονός (εκδ. Λιβάνη, μτφρ. Ανθή Ροδοπούλου), του Μάριο Πούτζο
Το βιβλίο ενέπνευσε την κλασική πλέον ταινία του Φράνσις Φορντ Κόπολα, που κυκλοφόρησε το 1972, καθώς και τη συνέχειά της (1974).
«Το μυθιστόρημα του Μάριο Πούτζο είναι ένα συναρπαστικό, σκοτεινό θρίλερ που συναρπάζει, τρομοκρατεί και ψυχαγωγεί. Στις δυο πρώτες ταινίες, οι οποίες βασίζονται στο βιβλίο, ο Φράνσις Φορντ Κόπολα μετατρέπει μια ιστορία για άθλιους ανθρώπους σε έναν οπερατικό θρίαμβο, δημιουργώντας δυο από τις σπουδαιότερες ταινίες όλων των εποχών».
Μικρές κυρίες (εκδ. Παπαδόπουλος, μτφρ. Μαρία Αγγελίδου), της Λουίζα Μέι Άλκοτ
Στο βιβλίο είναι βασισμένη η ομότιτλη ταινία της Γκρέτα Γκέργουιγκ (2019), που ήταν υποψήφια για έξι Βραβεία της Ακαδημίας.
«Η Γκέργουιγκ προσθέτει μια δική της, απλή ανατροπή, βάζοντας την Τζο να είναι στην πραγματικότητα η συγγραφέας του μυθιστορήματος Μικρές κυρίες. Χάρη σε αυτό το τέχνασμα, η ταινία παρουσιάζει μια ιστορία με θέμα το δημιουργικό πάθος και τα επιτεύγματα κι έτσι, το κλασικό έργο φαντάζει φρέσκο, χωρίς να προδίδεται η ουσιαστική του φύση».
Το πορφυρό χρώμα (εκδ. Παπαδόπουλος, μτφρ. Αντώνης Καλοκύρης), της Άλις Γουόκερ
Το βιβλίο ενέπνευσε τη γνωστή διασκευή που σκηνοθέτησε ο Στίβεν Σπίλμπεργκ (1985).
«Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ δημιούργησε μια εξαιρετική κινηματογραφική διασκευή, που είναι απολύτως πιστή στο μυθιστόρημα της Άλις Γουόκερ, όσον αφορά στην πλοκή αλλά και στο ύφος».
Ο θαυμάσιος μάγος του Οζ (εκδ. Ερατώ, μτφρ. Σωτήρης Κακίσης), του Φρανκ Μπάουμ
Το βιβλίο ενέπνευσε την ομότιτλη ταινία του Βίκτωρ Φλέμινγκ (1939).
«Γεμάτη χρώματα, η ταινία κρύβει οπτικές εκπλήξεις σε κάθε ίντσα κάθε κινηματογραφικού καρέ• ακόμα κι αν την παρακολουθήσετε δεκάδες φορές, κάθε φορά θα ανακαλύπτετε καινούρια στοιχεία».
Τα απομεινάρια μιας μέρας (εκδ. Ψυχογιός, μτφρ. Αργυρώ Μαντόγλου), του Καζούο Ισιγκούρο
Στο μυθιστόρημα του Ισιγκούρο είναι βασισμένη η ομότιτλη ταινία του Τζέιμς Άιβορι (1993), στην οποία πρωταγωνιστεί ο Άντονι Χόπκινς.
«Το τέλος της ταινίας είναι αδιαμφισβήτητα πιο τραγικό και λιγότερο ελπιδοφόρο από το τέλος του μυθιστορήματος, όμως ταιριάζει με τη συγκρατημένη, ψυχρή ατμόσφαιρα που χτίζει με μαεστρία ο Άιβορι».
Λογική και ευαισθησία (εκδ. Μίνωας, μτφρ. Αργυρώ Μαντόγλου), της Τζέιν Όστεν
Το βιβλίο ενέπνευσε την κινηματογραφική διασκευή του Ανγκ Λι (1995).
«Το σενάριο της Έμμα Τόμσον αλλάζει πολλούς από τους χαρακτήρες με τρόπο διακριτικό και αποτελεσματικό, ανταποκρινόμενο στις σημερινές ευαισθησίες και διατηρώντας, ταυτοχρόνως, τον δυναμισμό και τις εντάσεις του αρχικού κειμένου».
Φόρεστ Γκαμπ (εκδ. Καστανιώτη, μτφρ. Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος), του Γουίνστον Γκρουμ
Το βιβλίο ενέπνευσε την πολυβραβευμένη ταινία του Ρόμπερτ Ζεμέκις (1994).
«Το μυθιστόρημα του Γουίνστον Γκρουμ είναι πιο σκοτεινό και πιο περίπλοκο ηθικά από ό,τι είναι η ταινία, στην οποία πρωταγωνιστεί ο βελτιωμένος χαρακτήρας του Τομ Χανκς, όμως η εξάλειψη αυτής της πολυπλοκότητας προς όφελος μιας μεγάλης περιοδείας στον 20ο αιώνα είναι το κλειδί για τη δύναμη και τη γοητεία του κινηματογραφικού φιλμ».
Περσέπολις (εκδ. Ηλίβατον, μτφρ. Γεωργία Τσάκωνα), της Μαργιάν Σατραπί
Το γκράφικ νόβελ ενέπνευσε την ομότιτλη ταινία του 2007, την οποία σκηνοθέτησε η ίδια η συγγραφέας, μαζί με τον Βενσάν Παρονό.
«Η διασκευή του εκπληκτικού, αυτοβιογραφικού γκράφικ νόβελ της Μαργιάν Σατραπί υιοθετεί το τολμηρό, ασπρόμαυρο εικαστικό στυλ του βιβλίου, ζωντανεύοντας την παιδική ηλικία της συγγραφέα στο Ιράν, την περίοδο της Ιρανικής Επανάστασης».
Δόκτωρ Ζιβάγκο (εκδ. Ποταμός, μτφρ. Μαρία Τσαντσάνογλου), του Μπόρις Πάστερνακ
Το βιβλίο ενέπνευσε την κινηματογραφική διασκευή του Ντέιβιντ Λιν (1965).
«Ο Λιν εστιάζει στην ιστορία αγάπης και στην ονειρική, ποιητική πλευρά του χαρακτήρα του Ζιβάγκο, δημιουργώντας μια ταινία που είναι τόσο όμορφη και τόσο γοητευτικά γυρισμένη που μπορείς να την απολαύσεις χωρίς ήχο - κάτι που μπορεί να ειπωθεί για λίγες μόνο ταινίες».
Η πριγκίπισσα και ο πειρατής (εκδ. Κέδρος, μτφρ. Αναστασία Ταμπάκη), του Γουίλιαμ Γκόλντμαν
Το βιβλίο ενέπνευσε την ταινία «Τρελές ιστορίες έρωτα και φαντασίας» («The princess bride», 1987), του Ρομπ Ράινερ.
«Το πιο ασύλληπτο επίτευγμα της ταινίας είναι πως κατάφερε να κρατήσει μόνο τα καλά μέρη από το ογκώδες μυθιστόρημα του Γκόλντμαν. Αυτό επιτεύχθηκε εν μέρει χάρη στον ίδιο τον Γκόλντμαν, που ήταν ένας δόκιμος σεναριογράφος, και διασκεύασε το μυθιστόρημά του γνωρίζοντας πολύ καλά τα βήματα που έπρεπε να ακολουθήσει».
Hidden figures, της Μάργκοτ Λι Σέτερλι
Στο συγκεκριμένο βιβλίο είναι βασισμένη η ομότιτλη ταινία του σκηνοθέτη Θίοντορ Μέλφι (2016).
«Το Hidden figures αφηγείται την πραγματική ιστορία των μαθηματικών και μηχανικών υπολογιστών Κάθριν Τζόνσον, Ντόροθι Βόχαν και Μαίρη Τζάκσον, που εργάζονταν στο διαστημικό πρόγραμμα των ΗΠΑ. Η κινηματογραφική διασκευή του έργου της Μάργκοτ Λι Σέτερλι είναι σπουδαία, καθώς αναδεικνύει την προσπάθεια των μαύρων γυναικών να θεωρηθούν ίσες με τους υπόλοιπους διανοούμενους, μέσα από μια συγκινητική, συναρπαστική ιστορία με θέμα τον θρίαμβο επί των αντιξοοτήτων».
Η λίστα του Σίντλερ (εκδ. Λιβάνη, μτφρ. Στέφανος Κόκκαλης), του Τόμας Κένελι
Το μυθιστόρημα ενέπνευσε την πολυβραβευμένη ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ (1993).
«Η ταινία απεικονίζει γλαφυρά ένα από τα πιο φρικτά γεγονότα στην Ιστορία, υπενθυμίζοντάς μας πόσο χαμηλά μπορεί να πέσει ο άνθρωπος - και παρουσιάζοντας μια μοναδική αχτίδα ελπίδας που, παρ’ όλα αυτά, θα συνεχίσει για πάντα να υπάρχει».
Η σειρά βιβλίων με τον Χάρι Πότερ (εκδ. Ψυχογιός, μτφρ. Μάια Ρούτσου, Καίτη Οικονόμου), της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ
Τα βιβλία ενέπνευσαν τις οκτώ γνωστές κινηματογραφικές ταινίες που αγαπήθηκαν από το κοινό (2001-2011).
«Οι ταινίες είναι αρκετά πιστές στα βιβλία, τόσο όσον αφορά στην πλοκή όσο και στην ανάπτυξη των χαρακτήρων, εφόσον διανύουν την ίδια πορεία, αρχικά θυμίζοντας κάποιο αθώο, παιδικό παραμύθι και στη συνέχεια, μια σκοτεινή, σύνθετη ιστορία».
Μεγάλες προσδοκίες (εκδ. Πατάκη, μτφρ. Παυλίνα Παμπούδη), του Καρόλου Ντίκενς
Η ταινία «Μεγάλες προσδοκίες» (1946) του Ντέιβιντ Λιν είναι εμπνευσμένη από το ομότιτλο bildungsroman του Καρόλου Ντίκενς.
«Το σενάριο του Λιν καταφέρνει, με κάποιον τρόπο, να συμπυκνώσει την ιστορία και τους χαρακτήρες του βιβλίου σε μονάχα δύο ζωηρές ώρες, χωρίς να χαθεί κανένα στοιχείο».
Ο διάβολος φοράει prada (εκδ. Λιβάνη, μτφρ. Σοφία Μαριάτου), της Λόρεν Γουάιζμπεργκερ
Η αμερικανική κωμωδία του Ντέιβιντ Φράνκελ με τον ίδιο τίτλο (2006) είναι βασισμένη στο σπαρταριστό μυθιστόρημα της Γουάιζμπεργκερ.
«Η Μιράντα Πρίστλι είναι ένας από τους μεγάλους κακούς στην ιστορία του σινεμά, και παρ' όλη την επιτυχία του μυθιστορήματος της Λόρεν Γουάιζμπεργκερ, η ταινία είναι μια βελτιωμένη εκδοχή».
Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών (εκδ. Κέδρος, μτφρ. Ευγενία Χατζηθανάση - Κόλλια), του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν
Η σειρά βιβλίων του Τόλκιν ενέπνευσε την αριστουργηματική τριλογία του Πίτερ Τζάκσον (2001-2003).
«Ο Τζάκσον, με τη βοήθεια του πρωτοποριακού CGI, κατάφερε να απεικονίσει στη μεγάλη οθόνη το πιο διάσημο φανταστικό σύμπαν που δημιουργήθηκε ποτέ, με τρόπο ρεαλιστικό και πειστικό, μένοντας πιστός στην ελπίδα, στον ηρωισμό και στην απόγνωση που κρύβονται στον πυρήνα της αρχικής ιστορίας».
Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ (εκδ. Επιλογή, μτφρ. Σωτήρης Καραγιάννης), του Στίβεν Κινγκ
Η νουβέλα του Κινγκ ενέπνευσε την ομότιτλη ταινία του Φρανκ Ντάραμποντ (1994).
«Η κινηματογραφική διασκευή της νουβέλας του Στίβεν Κινγκ από τον Φρανκ Ντάραμποντ είναι ένα σύγχρονο κλασικό έργο, μια ταινία πλούσια σε συμβολισμούς, που μπορεί να ερμηνευτεί με διαφορετικούς τρόπους».
Καμία πατρίδα για τους μελλοθάνατους (εκδ. Καστανιώτη, μτφρ. Αύγουστος Κορτώ), του Κόρμακ ΜακΚάρθι
Η κινηματογραφική διασκευή του βιβλίου κυκλοφόρησε το 2007, σκηνοθετημένη από τους αδερφούς Κοέν.
«Ο Κόρμακ ΜακΚάρθι ήταν ένας από τους σπουδαιότερους Αμερικανούς μυθιστοριογράφους και το Καμία πατρίδα για τους μελλοθάνατους είναι στην πραγματικότητα ένα από τα πιο προσιτά του έργα, που διερευνά θέματα όπως το Καλό και το Κακό, καθώς και την πιθανότητα ο διαχωρισμός μεταξύ τους να είναι μάταιος, να βασίζεται στην τύχη».
Wiseguy, του Νίκολας Πιλέγκι
Το βιβλίο ενέπνευσε την ταινία Goodfellas (1990), ένα από τα σημαντικότερα έργα του Μάρτιν Σκορσέζε που εκτυλίσσεται στον κόσμο του οργανωμένου εγκλήματος.
«Ο Σκορσέζε βασίζεται στα γεγονότα που περιγράφονται στο βιβλίο και τα συμπυκνώνει, τα ανακατεύει και τα τακτοποιεί, ώστε να προκύψει μια συναρπαστική κινηματογραφική εμπειρία που κυλά με γρήγορους ρυθμούς».
Fight club (εκδ. Αίολος, μτφρ. Αλέξης Καλοφωλιάς), του Τσακ Πολάνικ
Το βιβλίο του Πολάνικ ενέπνευσε τη γνωστή ταινία του Ντέιβιντ Φίντσερ (1999).
«Το μυθιστόρημα του Πολάνικ είναι η πρωταρχική κραυγή οργής και απογοήτευσης, ενώ η ταινία ασκεί κριτική με πιο εκλεπτυσμένο τρόπο στη σύγχρονη καταναλωτική κουλτούρα και στον ορισμό του ανδρισμού».
Μετά τα μεσάνυχτα (εκδ. Μελάνι, μτφρ. Γωγώ Αρβανίτη), της Δάφνης Ντι Μωριέ
Το βιβλίο ενέπνευσε την ομότιτλη ταινία τρόμου του Νίκολας Ρεγκ που κυκλοφόρησε το 1973.
«Η ταινία είναι απολύτως πιστή στο διήγημα της Δάφνης Ντι Μωριέ, αλλά ταυτοχρόνως, αναλύει και τονίζει ορισμένα θέματα που είναι λιγότερο σαφή στην αρχική ιστορία».
MASH: A novel about three army doctors, του Ρίτσαρντ Χούκερ
Στο έργο του Χούκερ είναι βασισμένη η ταινία του Ρόμπερτ Άλτμαν (1970).
«Το βιβλίο είναι μια συλλογή από ξεκαρδιστικές ιστορίες. Ο Άλτμαν και ο Λάρντνερ κατάφεραν να τις συμπεριλάβουν σχεδόν όλες στην ταινία τους, ακολουθώντας ταυτοχρόνως μια παραδοσιακή προσέγγιση όσον αφορά στην πλοκή. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα κλασικό έργο της αντικουλτούρας που έφερε στον προσκήνιο τον Άλτμαν».
Η γέφυρα του ποταμού Κβάι (εκδ. Μίνωας, μτφρ. Γεωργία Δεληγιάννη-Αναστασιάδη), του Πιέρ Μπουλ
Το βιβλίο ενέπνευσε την ομότιτλη διασκευή του σκηνοθέτη Ντέιβιντ Λιν (1957).
«Η κινηματογραφική διασκευή του μυθιστορήματος του Πιέρ Μπουλ, σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Λιν, κυκλοφόρησε το 1957 και τιμήθηκε με το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας εκείνης της χρονιάς. Η ταινία είναι αρκετά πιστή στο βιβλίο, παρόλο που αλλάζει την ιστορία ενός χαρακτήρα, για να επιτρέψει στον Αμερικανό σταρ Γουίλιαμ Χόλντεν να εμφανιστεί, και χαρίζει μια λυτρωτική στιγμή σε έναν άλλο χαρακτήρα ο οποίος δεν υπάρχει στο βιβλίο».
Δισεκατομμυριούχοι κατά τύχη (εκδ. Μοντέρνοι Καιροί, μτφρ. Αργυρώ Μαντόγλου), του Μπεν Μέζριτς
Το βιβλίο ενέπνευσε την ταινία του Ντέιβιντ Φίντσερ «Το κοινωνικό δίκτυο» (2010).
«Το σενάριο του Άαρον Σόρκιν και η σκηνοθεσία του Ντέιβιντ Φίντσερ στηρίζονται στα γερά θεμέλια του βιβλίου και χτίζουν, με τη σειρά τους, μια απίστευτη μελέτη χαρακτήρων - μια ταινία που συνδυάζει αβίαστα το αξιοσημείωτο ύφος με τα προηγμένα κινηματογραφικά μέσα (κάποιοι θεατές εξακολουθούν να πιστεύουν πως ο Άρμι Χάμερ έχει δίδυμο αδερφό) και την αιχμηρή γραφή».
Ο εξορκιστής (εκδ. Anubis, μτφρ. Νίκος Ηλιάδης), του Γουίλιαμ Πίτερ Μπλάτι
Το μυθιστόρημα ενέπνευσε την κλασική ταινία τρόμου του Γουίλιαμ Φρίντκιν (1973).
«Εφόσον η ταινία βασίζεται σε πρακτικά εφέ και παρουσιάζει φειδωλά τα υπερφυσικά στοιχεία της ιστορίας της, προσφέρει μια τρομακτική εμπειρία θέασης και παραμένει εξαιρετικά σημαντική μέχρι σήμερα».
Wonder boys, του Μάικλ Σάμπον
Στο βιβλίο του Σάμπον είναι βασισμένη η ομότιτλη κινηματογραφική ταινία του Κέρτις Χάνσον (2000).
«Το μυθιστόρημα του Μάικλ Σάμπον για έναν συγγραφέα που δεν μπορεί να ολοκληρώσει το δεύτερο μυθιστόρημά του, έχοντας συγκεντρώσει χιλιάδες αδημοσίευτες σελίδες, διακρίνεται για την ενδιαφέρουσα γραφή, τους διασκεδαστικούς χαρακτήρες και τις υπέροχες σκηνές του. Είναι επίσης, με μια λέξη, εσωστρεφές. Ευτυχώς, ο Σάμπον ενθάρρυνε τον σεναριογράφο Στιβ Κλοβς να γράψει τη δική του ιστορία, κόβοντας γενναίες ποσότητες από το πρωταρχικό υλικό και αλλάζοντας κάποιες λεπτομέρειες».
Το δωμάτιο (εκδ. Ψυχογιός, μτφρ. Έφη Τσιρώνη), της Έμα Ντόναχιου
Το βιβλίο ενέπνευσε την ομότιτλη διασκευή του σκηνοθέτη Λένι Άμπραχαμσον (2015).
«Η Έμα Ντόναχιου έγραψε το σενάριο της ταινίας πριν εκδοθεί το μυθιστόρημά της, καθώς ήταν βέβαιη πως η ιστορία της θα κέντριζε το ενδιαφέρον των κινηματογραφιστών. Το αποτέλεσμα είναι μια λιτή, εξαιρετικά πιστή διασκευή, που αναδείχθηκε χάρη στις ερμηνείες των Μπρι Λάρσον και Τζέικομπ Τρέμπλεϊ».
Λος Άντζελες εμπιστευτικό (εκδ. Κλειδάριθμος, μτφρ. Ανδρέας Αποστολίδης), του Τζέιμς Ελρόι
Στο βιβλίο του Ελρόι βασίστηκε το νεονουάρ του Κέρτις Χάνσον (1997).
«Το μυθιστόρημα είναι ένας περίπλοκος ιστός από χαρακτήρες και δευτερεύουσες πλοκές και η λύση του σκηνοθέτη για να μην γυρίσει μια επτάωρη ταινία ήταν απλή: αγνόησε το μεγαλύτερο μέρος του έργου, εστιάζοντας στους τρεις αστυνομικούς και μιλώντας για θέματα όπως η διαφθορά, η παρακμή και η προδοσία στο εντυπωσιακό, γεμάτο υποσχέσεις, Λος Άντζελες».
Στη φωλιά του κούκου (εκδ. Anubis, μτφρ. Βασίλης Αθανασιάδης), του Κεν Κέσεϊ
Το μυθιστόρημα ενέπνευσε την ομότιτλη ταινία του Μίλος Φόρμαν (1975).
«Η ταινία δεν επικεντρώνεται στον μεγαλόσωμο, σιωπηλό Αρχηγό -τον αφηγητή του μυθιστορήματος-, αλλά στον απρόβλεπτο ΜακΜέρφι, τον οποίο υποδύεται ο Τζακ Νίκολσον. Επιπλέον, στην ταινία ο ΜακΜέρφι θυμίζει περισσότερο κάποιον φαρσέρ, παρά τον βίαιο, ανήθικο εγκληματία του μυθιστορήματος. Παρά τις αλλαγές, το φιλμ τιμήθηκε με τα πέντε μεγάλα βραβεία Όσκαρ (Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Α' Ανδρικού Ρόλου, Καλύτερης Ηθοποιού και Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου) και είναι εξίσου σημαντικό με το βιβλίο».
Ψυχώ (εκδ. Σκάι εκδόσεις), του Ρόμπερτ Μπλοχ
Το μυθιστόρημα του Μπλοχ ενέπνευσε την αριστουργηματική ταινία του Άλφρεντ Χίτσκοκ με πρωταγωνιστή τον Άντονι Πέρκινς (1960).
«Η ταινία του Χίτσκοκ είναι πολύ διαφορετική από το μυθιστόρημα του Μπλοχ. Ο Χίτσκοκ αξιοποίησε την ιστορία ενός δευτερεύοντος χαρακτήρα του μυθιστορήματος, της Μάριον Κρέιν, ως αφηγηματικό πρόσχημα και μεταμόρφωσε τον Νόρμαν Μπέιτς σε έναν πολύ πιο ανατριχιαστικό και επικίνδυνο χαρακτήρα συγκριτικά με την εκδοχή του βιβλίου, στο οποίο ο Μπέιτς παρουσιάζεται ως ένα μεσήλικας αλκοολικός».
Η σιωπή των αμνών (εκδ. Bell, μτφρ. Παναγιώτης Τασιόπουλος), του Τόμας Χάρις
Το αστυνομικό θρίλερ ενέπνευσε την πολυβραβευμένη ταινία του Τζόναθαν Ντέμι που κυκλοφόρησε το 1991.
«Η διασκευή του Τζόναθαν Ντέμι είναι πιστή στο μυθιστόρημα του Τόμας Χάρις όσον αφορά στις περισσότερες πτυχές της, αλλά έχει δύο σημαντικά ατού: την Τζόντι Φόστερ και τον Άντονι Χόπκινς. Οι ερμηνείες αυτών των δύο ηθοποιών είναι τόσο καλές, τόσο αξιομνημόνευτες και τόσο πειστικές που μετέτρεψαν το σκοτεινό, γεμάτο με ανατροπές, θρίλερ σε σταθερό πυλώνα της ποπ κουλτούρας».
Μετρόπολις (εκδ. Αλεξάνδρεια, μτφρ. Δημήτρης Αρβανίτης), της Τέα φον Χάρμπου
Η ομότιτλη ταινία γερμανικού εξπρεσιονισμού του Φριτζ Λανγκ (1927) είναι εμπνευσμένη από το μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας της φον Χάρμπου.
«Η σύνδεση μεταξύ της ταινίας και του μυθιστορήματος είναι περίεργη (αμφότερα τα έργα γράφτηκαν από την Τέα φον Χάρμπου, την περίοδο που ήταν παντρεμένη με τον Φριτζ Λανγκ), καθώς η Χάρμπου έγραψε το μυθιστόρημα λίγο πολύ για να προωθήσει την ταινία»
Crazy rich Asians, του Κέβιν Κουάν
Η ρομαντική δραμεντί του Τζον Τσου (2018) είναι βασισμένη στο βιβλίο του Κουάν.
«Η συμπαθητική, σατιρική ρομαντική κωμωδία του Κουάν κυκλοφόρησε το 2013 και μόλις πέντε χρόνια αργότερα, ενέπνευσε την συγκλονιστική ταινία του Τζον Τσου. Η ταινία γνώρισε άμεση επιτυχία, αποτυπώνοντας επιτυχημένα τις τρυφερές σχέσεις, τις παρασκηνιακές κινήσεις και τις μεγάλες προσδοκίες των μελών της καλής κοινωνίας της Σιγκαπούρης».
Πρόγευμα στο Τίφφανυς (εκδ. Πατάκη, μτφρ. Ανδρέας Αποστολίδης), του Τρούμαν Καπότε
Η ταινία του Μπλέικ Έντουαρντς με πρωταγωνίστρια την Όντρεϊ Χέπμπορν (1961) είναι διασκευή της κλασικής νουβέλας του Τρούμαν Καπότε.
«Η ιστορία του Καπότε για μια γυναίκα που προσπαθεί να βρει τη γοητεία στα συντρίμμια της ζωής της είναι συγκινητική, τραγική και γεμάτη με ομορφιά. Η ταινία έχει λιγότερα τραγικά στοιχεία, λιγότερες αναφορές στην πορνεία και λιγότερα κουήρ υπονοούμενα, και το τέλος της χαρίζει μια νότα αναζωογονητικού ρομαντισμού - κι όμως, το κάθε έργο είναι συγκινητικό, αξιομνημόνευτο, ιδιοφυές με τον δικό του τρόπο».
Αμερικανική ψύχωση (εκδ. Οξύ, μτφρ. Χρίστος Τόμπρας), του Μπρετ Ίστον Έλις
Το μυθιστόρημα του Έλις ενέπνευσε την ταινία «American psycho» (2000), της σκηνοθέτιδας Μαίρη Χάρον.
«Το βίαιο, φρικιαστικό μυθιστόρημα του Έλις σατιρίζει την αχαλίνωτη απληστία και την αναλγησία που κυρίευσαν κάποιους ανθρώπους της χώρας μας τη δεκαετία του ’80. Η ταινία πραγματεύεται τα ίδια θέματα, αλλά προσθέτει μεγαλύτερες δόσεις μελανού χιούμορ, εμπαίζοντας τους κεντρικούς χαρακτήρες για τον παραλογισμό τους».
Τα πλεονεκτήματα του να είσαι στο περιθώριο (εκδ. Τόπος, μτφρ. Ελένη Δριμή), του Στίβεν Τσμπόσκι
Ο συγγραφέας έγραψε το σενάριο και ανέλαβε τη σκηνοθεσία της ομότιτλης ταινίας που κυκλοφόρησε το 2012.
«Δέκα χρόνια μετά από την κυκλοφορία του βιβλίου, με τη βοήθεια του παραγωγού Τζον Μάλκοβιτς, ο συγγραφέας Τσμπόσκι σκηνοθέτησε μια συγκλονιστική ταινία, για τη χρήση των ναρκωτικών και τις διαλυμένες φιλίες, που αγαπήθηκε ακόμη και από τους πιο αφοσιωμένους αναγνώστες του βιβλίου».
Προς όλα τα αγόρια που αγάπησα (εκδ. Πατάκη, μτφρ. Καρολίνα Μιζάν, Γιώργος Παναγιωτάκης), της Τζέννυ Χαν
Η ομότιτλη ταινία της Σούζαν Τζόνσον κυκλοφόρησε το 2018.
«Το συγκλονιστικό μπεστ σέλερ των New York Times της Τζέννυ Χαν με θέμα τη σεξουαλικότητα, τη γυναικεία ταυτότητα και τις δυσκολίες της εφηβείας ενέπνευσε αυτή τη συγκινητική διασκευή που είναι διαθέσιμη στο Netflix».
Rum punch, του Έλμορ Λέοναρντ
Η ταινία «Τζάκι Μπράουν» (1997) του Κουέντιν Ταραντίνο είναι βασισμένη στο έργο του Λέοναρντ.
«Ο Ταραντίνο έκανε μια αξιοσημείωτη αλλαγή –η πρωταγωνίστρια της ταινίας είναι μαύρη-, αλλά κατά τα άλλα, η ταινία του είναι πολύ πιστή στο βιβλίο• ένα φιλμ που, στον απόηχο του «Pulp fiction», έμοιαζε κάπως απογοητευτικό, αλλά το οποίο πλέον θεωρείται ένα σύγχρονο κλασικό έργο, που ‘’ανέστησε’’ την καριέρα του Ρόμπερτ Φόρστερ και της θρυλικής Παμ Γκρίερ».
Trainspotting (εκδ. Οξύ, μτφρ. Σόνια Σαλίμπα), του Ίρβιν Γουέλς
Η ομότιτλη ταινία του Ντάνι Μπόιλ, που αφηγείται τις περιπέτειες μιας παρέας νεαρών τοξικομανών στο Εδιμβούργο της δεκαετίας του ’80, κυκλοφόρησε το 1996.
«Το Trainspotting διαβάζεται με δυσκολία - εξαιτίας της ακατάπαυστης χρήσης λέξεων της σκοτσέζικης αργκό από τον Ίρβιν Γουέλς, που αποθαρρύνει όσους επιχειρούν να αναλύσουν την πρόζα του. Η χρήση της τεχνικής της ροής της συνείδησης δυσκολεύει ακόμα περισσότερο τον αναγνώστη. Η ταινία καταφέρνει να απεικονίσει σχεδόν άψογα το πνεύμα, το ύφος και την αισθητική της ιστορίας, ακολουθώντας μια προσέγγιση περισσότερο παραδοσιακή, χωρίς να λείψουν οι σουρεαλιστικές, ονειρικές εικόνες του Ντάνι Μπόιλ».
