Με αφορμή την απονομή της Χρυσής Μπάλας, ένας από τους μεγάλους άσους
της Μπαρτσελόνα στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, ο Τσάβι Ερντάντεζ, γράφει
στην ισπανική εφημερίδα El Pais για τον καλό του φίλο – και (πρώην)
συμπαίκτη του – Λιονέλ Μέσι, που είναι ο κορυφαίος στον κόσμο:
«Τον θεωρώ φίλο μου. Είναι ένας εσωστρεφής άνθρωπος. Δυσκολεύεται να ανοιχτεί, όμως, όταν κερδίσεις την εμπιστοσύνη του, είναι τόσο διασκεδαστικός…». Τι γράφει στον μικροσκοπικό Αργεντίνο ο Τσάβι...
«Γνώρισα τον Λέο όταν μπήκε στα αποδυτήρια της πρώτης ομάδας, στα 16 του, όμως ήξερα για εκείνον πολλά χρόνια νωρίτερα. Ο Σέρχι Αλέγκρε, ένας καλός φίλος που δούλεψε για πολλά χρόνια στις ακαδημίες της Μπαρτσελόνα, με είχε προετοιμάσει: “Τσάβι, να ξέρεις ότι έρχεται πολύ καλός κόσμος”, μου είπε αναφερόμενος στη γενιά του Πικέ, του Σεσκ (Φάμπρεγας) και της παρέας τους. “Αλλά υπάρχει ένας Αργεντινός, που δεν μπορείς καν να φανταστείς. Απίστευτος. Θα το δεις”, μου είχε πει.
Αυτά είχα ακούσει, γι’ αυτό, όταν μπήκε στα αποδυτήρια, τον έβλεπα διαφορετικά. Κάποια πράγματα μπορείς να τα ξεχωρίσεις από την πρώτη κιόλας στιγμή. Ο Λίο, από την αρχή, αντιλαμβανόταν το παιχνίδι, είχε πάσα και μπορούσε να ντριμπλάρει όποιον παίκτη του έβαζες μπροστά του, ακόμα και τον καλύτερο αμυντικό που είχαμε, τότε, στην ομάδα.
Δεν πέρασε πολύς καιρός, και ήρθε μαζί μας σε ένα ταξίδι. Εκεί γνώρισα έναν πιτσιρικά με παιδεία, με σεβασμό, με ταπεινότητα. Και σε αυτό είναι, κυρίως, υπόδειγμα. Διότι, ανεξαρτήτως του πόσο σπουδαίος έγινε, δεν έχασε αυτές τις αξίες. Δεν έχασε ούτε λίγο από την ταπεινότητά του και τον σεβασμό προς τους συμπαίκτες του. Νομίζω ότι ο Λέο δεν θέλησε ποτέ να είναι διαφορετικός από τους υπόλοιπους.
Τι τύχη έχουμε όλοι εμείς, οι οπαδοί της Μπαρτσελόνα, που ήρθε στην ομάδα μας… Χωρίς αυτόν, η Μπαρτσελόνα δεν θα ήταν η ίδια, είναι ο θεμέλιος λίθος των επιτυχιών μας τα τελευταία δέκα χρόνια. Είναι κάτι που κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Μπορείς να κάνεις μια ή δυο καλές σεζόν, όμως αυτός δείχνει έναν χαρακτήρα νικητή, δεν είναι ποτέ ικανοποιημένος με όσα κάνει, όταν έχει δύο, θέλει τρία. Αυτό το βλέπει όλος ο κόσμος στα παιχνίδια, όμως είναι ο ίδιος και στις προπονήσεις, στη διάρκεια της εβδομάδας. Κι έτσι βελτιώνει και όλους όσοι είναι γύρω του.
Αυτός ο χαρακτήρας του μάς έχει οδηγήσει και σε μεγάλους καυγάδες έπειτα από ήττες. Θέλει πάντα να νικά. Δεν υπάρχει κάτι που να τον ενοχλεί περισσότερο από την ήττα. Τον θυμάμαι μόνο του σε μια γωνιά μετά το χαμένο πέναλτι κόντρα στην Τσέλσι και τον αποκλεισμό μας από το Τσάμπιονς Λιγκ. Επίσης, καθόταν και στεφτόταν μόνος του μετά το χαμένο πέναλτι κόντρα στη Σίτι, κι ας είχαμε νικήσει 3-1. Πηγαίνεις και του λες ότι δεν τρέχει τίποτα, και σου απαντά: «Πώς δεν τρέχει; Απέτυχα»… Πολλές φορές τον είδα θυμωμένο με τον ίδιο του τον εαυτό, με όσα υπήρχαν γύρω του, με όλο τον κόσμο. Αλλά, σε ποιον δεν έχει συμβεί αυτό; Εκείνος, όμως, έχει τον τρόπο να το διαχειριστεί. Το κάνει με υπέροχα. Ποιος απ’ όσους λατρεύουν το ποδόσφαιρο, δεν τον συγχωρεί γι αυτές τις στιγμές;
Τον θεωρώ φίλο μου. Είναι ένας εσωστρεφής άνθρωπος. Δυσκολεύεται να ανοιχτεί, όμως, όταν κερδίσεις την εμπιστοσύνη του, είναι τόσο διασκεδαστικός… Εχει μια ειρωνεία εξαιρετική. Εχει και μια μεγάλη καρδιά. Πάντα θα βρει λίγο χρόνο να σε βοηθήσει, αν το χρειάζεσαι. «Ακου, Λέο, θα ήθελα ένα ζευγάρι παπούτσια σου για ένα ίδρυμα με παιδιά». Τα βγάζει αμέσως, τα υπογράφει και τα δίνει. Πάντα.
Αυτό, όμως, που εκτιμώ περισσότερο στον χαρακτήρα του, είναι πως είναι πιστός. Ποτέ δεν θα σε κοροϊδέψει. Οταν έχει πρόβλημα, όταν κάτι δεν του αρέσει, θα το πει ευθέως. Θα σε κοιτάξει στα μάτια και θα το πει. Πιστεύω ότι δεν θα με προδώσει ποτέ. Κοροϊδεύει μόνο τους αντίπαλους αμυντικούς και τους τερματοφύλακες. Μοιάζουμε σε αυτό. Και σε ευχαριστώ, Λίο.
Σε ευχαριστώ, επίσης, για τον τρόπο που παίζεις, για τα γκολ σου, για τις πάσες, για όλα όσα έχεις δώσει στην Μπαρτσελόνα, για όσα έχεις δώσει στο ποδόσφαιρο. Επειδή είσαι αυτός που είσαι.
Συγχαρητήρια και για αυτή τη Χρυσή Μπάλα. Την κέρδισες».
«Τον θεωρώ φίλο μου. Είναι ένας εσωστρεφής άνθρωπος. Δυσκολεύεται να ανοιχτεί, όμως, όταν κερδίσεις την εμπιστοσύνη του, είναι τόσο διασκεδαστικός…». Τι γράφει στον μικροσκοπικό Αργεντίνο ο Τσάβι...
«Γνώρισα τον Λέο όταν μπήκε στα αποδυτήρια της πρώτης ομάδας, στα 16 του, όμως ήξερα για εκείνον πολλά χρόνια νωρίτερα. Ο Σέρχι Αλέγκρε, ένας καλός φίλος που δούλεψε για πολλά χρόνια στις ακαδημίες της Μπαρτσελόνα, με είχε προετοιμάσει: “Τσάβι, να ξέρεις ότι έρχεται πολύ καλός κόσμος”, μου είπε αναφερόμενος στη γενιά του Πικέ, του Σεσκ (Φάμπρεγας) και της παρέας τους. “Αλλά υπάρχει ένας Αργεντινός, που δεν μπορείς καν να φανταστείς. Απίστευτος. Θα το δεις”, μου είχε πει.
Αυτά είχα ακούσει, γι’ αυτό, όταν μπήκε στα αποδυτήρια, τον έβλεπα διαφορετικά. Κάποια πράγματα μπορείς να τα ξεχωρίσεις από την πρώτη κιόλας στιγμή. Ο Λίο, από την αρχή, αντιλαμβανόταν το παιχνίδι, είχε πάσα και μπορούσε να ντριμπλάρει όποιον παίκτη του έβαζες μπροστά του, ακόμα και τον καλύτερο αμυντικό που είχαμε, τότε, στην ομάδα.
Δεν πέρασε πολύς καιρός, και ήρθε μαζί μας σε ένα ταξίδι. Εκεί γνώρισα έναν πιτσιρικά με παιδεία, με σεβασμό, με ταπεινότητα. Και σε αυτό είναι, κυρίως, υπόδειγμα. Διότι, ανεξαρτήτως του πόσο σπουδαίος έγινε, δεν έχασε αυτές τις αξίες. Δεν έχασε ούτε λίγο από την ταπεινότητά του και τον σεβασμό προς τους συμπαίκτες του. Νομίζω ότι ο Λέο δεν θέλησε ποτέ να είναι διαφορετικός από τους υπόλοιπους.
Τι τύχη έχουμε όλοι εμείς, οι οπαδοί της Μπαρτσελόνα, που ήρθε στην ομάδα μας… Χωρίς αυτόν, η Μπαρτσελόνα δεν θα ήταν η ίδια, είναι ο θεμέλιος λίθος των επιτυχιών μας τα τελευταία δέκα χρόνιαΗταν ξεχωριστός, αλλά μόλις 16 ετών. Σκεφτόμουν πως είναι καλός, όμως, από την άλλη, ήξερα ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι απλό. Για να πετύχεις, πρέπει να συνηγορήσουν πολλοί παράγοντες – και ποτέ δεν πίστεψα ότι θα γινόταν ο καλύτερος του κόσμου. Από την ημέρα που τον γνώρισα, δεν σταμάτησε να εξελίσσεται. Εγινε καλύτερος από αυτό που ήδη ήταν και εξελίχθηκε σε μεγάλο σκόρερ. Αρχικά δεν είχε τέτοια έφεση στο γκολ, τώρα πια κάνει τα πάντα. Οπως λέει και ο Πεπ (ο Γκουαρντιόλα), είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού. Δεν πρόκειται να δούμε ποτέ ξανά κάποιον σαν αυτόν. Οχι μόνο για την ποιότητά του, αλλά και για τη διάρκειά του. Μπορεί κάποιος να βγει και να κρατήσει μόνο δύο ή τρία χρόνια. Αυτός φαίνεται σαν να μην έχει τέλος.
Τι τύχη έχουμε όλοι εμείς, οι οπαδοί της Μπαρτσελόνα, που ήρθε στην ομάδα μας… Χωρίς αυτόν, η Μπαρτσελόνα δεν θα ήταν η ίδια, είναι ο θεμέλιος λίθος των επιτυχιών μας τα τελευταία δέκα χρόνια. Είναι κάτι που κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Μπορείς να κάνεις μια ή δυο καλές σεζόν, όμως αυτός δείχνει έναν χαρακτήρα νικητή, δεν είναι ποτέ ικανοποιημένος με όσα κάνει, όταν έχει δύο, θέλει τρία. Αυτό το βλέπει όλος ο κόσμος στα παιχνίδια, όμως είναι ο ίδιος και στις προπονήσεις, στη διάρκεια της εβδομάδας. Κι έτσι βελτιώνει και όλους όσοι είναι γύρω του.
Αυτός ο χαρακτήρας του μάς έχει οδηγήσει και σε μεγάλους καυγάδες έπειτα από ήττες. Θέλει πάντα να νικά. Δεν υπάρχει κάτι που να τον ενοχλεί περισσότερο από την ήττα. Τον θυμάμαι μόνο του σε μια γωνιά μετά το χαμένο πέναλτι κόντρα στην Τσέλσι και τον αποκλεισμό μας από το Τσάμπιονς Λιγκ. Επίσης, καθόταν και στεφτόταν μόνος του μετά το χαμένο πέναλτι κόντρα στη Σίτι, κι ας είχαμε νικήσει 3-1. Πηγαίνεις και του λες ότι δεν τρέχει τίποτα, και σου απαντά: «Πώς δεν τρέχει; Απέτυχα»… Πολλές φορές τον είδα θυμωμένο με τον ίδιο του τον εαυτό, με όσα υπήρχαν γύρω του, με όλο τον κόσμο. Αλλά, σε ποιον δεν έχει συμβεί αυτό; Εκείνος, όμως, έχει τον τρόπο να το διαχειριστεί. Το κάνει με υπέροχα. Ποιος απ’ όσους λατρεύουν το ποδόσφαιρο, δεν τον συγχωρεί γι αυτές τις στιγμές;
Τον θεωρώ φίλο μου. Είναι ένας εσωστρεφής άνθρωπος. Δυσκολεύεται να ανοιχτεί, όμως, όταν κερδίσεις την εμπιστοσύνη του, είναι τόσο διασκεδαστικός… Εχει μια ειρωνεία εξαιρετική. Εχει και μια μεγάλη καρδιά. Πάντα θα βρει λίγο χρόνο να σε βοηθήσει, αν το χρειάζεσαι. «Ακου, Λέο, θα ήθελα ένα ζευγάρι παπούτσια σου για ένα ίδρυμα με παιδιά». Τα βγάζει αμέσως, τα υπογράφει και τα δίνει. Πάντα.
Αυτό, όμως, που εκτιμώ περισσότερο στον χαρακτήρα του, είναι πως είναι πιστός. Ποτέ δεν θα σε κοροϊδέψει. Οταν έχει πρόβλημα, όταν κάτι δεν του αρέσει, θα το πει ευθέως. Θα σε κοιτάξει στα μάτια και θα το πει. Πιστεύω ότι δεν θα με προδώσει ποτέ. Κοροϊδεύει μόνο τους αντίπαλους αμυντικούς και τους τερματοφύλακες. Μοιάζουμε σε αυτό. Και σε ευχαριστώ, Λίο.
Σε ευχαριστώ, επίσης, για τον τρόπο που παίζεις, για τα γκολ σου, για τις πάσες, για όλα όσα έχεις δώσει στην Μπαρτσελόνα, για όσα έχεις δώσει στο ποδόσφαιρο. Επειδή είσαι αυτός που είσαι.
Συγχαρητήρια και για αυτή τη Χρυσή Μπάλα. Την κέρδισες».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου