Μηνολόγιο Ιουλίου 2021

  

Με αρκετή καθυστέρηση να και το μηνολόγιο του Ιουλίου, που βρίσκεται ήδη στην ενδέκατη μέρα του.

Ο Ιούλιος είναι ένας από τους δυο μήνες που πήραν τ’ όνομά τους από ιστορικό πρόσωπο -φυσικά από τον Ιούλιο Καίσαρα. Προηγουμένως ονομαζόταν Quintilis, πέμπτος μήνας δηλαδή στο παλιό ρωμαϊκό ημερολόγιο, όπως διαβάζουμε στο εξαιρετικό sarantakos.wordpress.com Η ονομασία δεν άλλαξε όταν προστέθηκαν ο Ιανουάριος και ο Φεβρουάριος στην αρχή, κι έτσι ο Quintilis ήταν πια έβδομος μήνας. Όταν όμως δολοφονήθηκε ο Ιούλιος Καίσαρας, έγινε προς τιμή του η  μετονομασία. Ίσως όχι άδικα, αφού ο Ιούλιος Καίσαρας είχε εισηγηθεί τη μεταρρύθμιση του ρωμαϊκού ημερολογίου, με κατάργηση του εμβόλιμου μήνα -άλλωστε γι΄αυτό ονομάζεται Ιουλιανό ημερολόγιο, και είναι το ημερολόγιο που είχαμε στην Ελλάδα ως το 1923 (το λεγόμενο “παλιό ημερολόγιο”).

Ο Ιούλης έχει τις λαϊκές ονομασίες Αλωνάρης (επειδή τότε γίνεται το αλώνισμα, τουλάχιστο στη νότια Ελλάδα), που είναι και η πιο διαδεδομένη, καθώς και τις Αηλιάς και Αηλιάτης (από τη γιορτή τ’ Άη Λιος στις 20 του μήνα), ενώ μια ονομασία που ήταν συχνή παλιότερα αλλά σήμερα έχει υποχωρήσει είναι Γυαλιστής ή Γυαλινός, ίσως επειδή τότε αρχίζουν να γυαλίζουν οι ρώγες των σταφυλιών. » Ο Μάης έχει τις δροσὲς τσ᾽ Απρίλης τα λελούδια τσ᾽ ο Θεριστὴς τσ᾽ ο Γυαλιστὴς τα γλέντια, τα τραγούδια», λέει μια παροιμία, μάλλον ξεχασμένη.

 Ο Ιούλιος έχει χάρη στον Καίσαρα το Ιουλιανό ημερολόγιο, έχει βέβαια και τα Ιουλιανά, την εκτροπή του 1965 με τον εξαναγκασμό του εκλεγμένου πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου σε παραίτηση, την αποστασία βουλευτών της Ένωσης Κέντρου και τις καθημερινές διαδηλώσεις λαού επί 70 μέρες στο κέντρο της Αθήνας. Προπολεμικά είχαν ονομαστεί Ιουλιανά τα γεγονότα που έγιναν στην Αθήνα στις 31 Ιουλίου 1920, όταν ανακοινώθηκε η απόπειρα δολοφονίας του Ελευθ. Βενιζέλου στο Παρίσι. Το πλήθος κατέστρεψε τα γραφεία όλων των αντιπολιτευόμενων εφημερίδων, το Μέγαρο Σκουλούδη και τα σπίτια άλλων επιφανών αντιβενιζελικών, ενώ δολοφονήθηκε ο Ίων Δραγούμης από κρητικούς χωροφύλακες με αρχηγό τον διαβόητο Γύπαρη στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας, περίπου απέναντι στο Χίλτον (τότε λεγόταν οδός Κηφισιάς). Ας επιστρέψουμε, όμως, στον φετινό Ιούλη, με τις μάσκες που επανέρχονται με γοργούς ρυθμούς και τις ολοένα αυξανόμενες απαγορεύσεις. Ακολουθεί το μηνολόγιο του μήνα, πάντα από τον Νίκο Σαραντάκο:

Πε  1	Ανακοίνωσις της θεωρίας της εξελίξεως των ειδών υπό Καρόλου Δαρβίνου και θανή Νικολάου Γουίντωνος, σωτήρα των εβραιόπουλων
Πα  2	† Άρεως Αλεξάνδρου
Σα 3	Γενέσιον Φραγκίσκου Κάφκα -και Ιακώβου Μόρρισων τελευτή κατά τον δαίμονα εαυτού
Κυ  4	Διακήρυξις της Ανεξαρτησίας υπό Θωμά Τζέφφερσων. Και του τιμημένου η ανύψωσις.
Δε  5	Δημοσίευσις των Μαθηματικών Αρχών της Φυσικής Φιλοσοφίας υπό Ισαάκ Νεύτωνος. Και του ογδόου ελληνικού δημοψηφίσματος.
Τρ  6	Πρώτον αντιλυσσικόν εμβόλιον υπό Λουδοβίκου Παστέρ
Τε 7	Γενέσιον Βλαδιμήρου Μαγιακόφσκι και Νικολάου Ξυλούρη του Κρητός
Πε 8	Γενέσιον Αρθούρου Έβανς του αρχαιολόγου
Πα 9	Θανάτωση επισκόπων και προκρίτων εν Λευκωσία Κύπρου
Σα 10	Γενέσιον Ιωάννου Χατζηανδρέου (κατά κόσμον Στρατή Τσίρκα) και Νικολάου Τέσλα
Κυ 11	Έναρξις της εξοντώσεως των Ισραηλιτών της Θεσσαλονίκης υπό των χιτλερικών δημίων
Δε 12	† Κωνσταντίνου Ουράνη
Τρ 13	† Φωτίου Κόντογλου (και γενέσιον Νεοκιδίου του Αφρικανού)
Τε 14	Της πτώσεως της Βαστίλης
Πε 15	Της Ιουλιανής εκτροπής και του κυπριακού πραξικοπήματος
Πα 16	Της Εγίρας
Σα 17	Πρωταγόρου του Αβδηρίτου
Κυ 18	Γενέσιον Νέλσονος Μαντέλα
Δε 19	† Στρατη Μυριβήλη τελευτή
Τρ 20	Νιλ Άρμστρογκ και των πρώτων επί της Σελήνης βαδισάντων
Τε 21	+ Κωνσταντίνου Καρυωτάκη τελευτή και Σωτηρη Πέτρουλα δολοφονία
Πε 22	Γενέσιον Ερνέστου Χεμινγουαίη
Πα 23	Της πρώτης κατά την Αρχαιότητα Ολυμπιάδος
Σα 24	Γενέσιον Σίμωνος Μπολιβάρ του ελευθερωτού
Κυ 25	Γενέσιον Γεωργίου Βερνάρδου Σω
Δε 26	Της νίκης των Ελλήνων επαναστατών εις Δερβενάκια
Τρ 27	Τελεσίλλης της Αργείας
Τε 28	Γενέσιον Εμμανουήλ Ροΐδου
Πε 29	† Βικεντίου Βαν Γκογκ και γενέσιον Μιχαήλ Θεοδωράκη του επιμήκους μουσουργού
Πα 30	† Κοίμησις Διονυσίου Ντιντερό
Σα 31	† Θανή Νικολάου Σκουφά

Για να τιμήσουμε τον Ιούλιο, το τραγούδι του Λουδοβίκου των Ανωγείων είναι ό, τι πρέπει: