Η αδικοχαμένη πρωταθλήτρια της ρυθμικής γυμναστικής είναι διπλά άξια που κατάφερε να λάμψει στον ελληνικό αθλητισμό, έστω και για λίγα χρόνια. Γιατί η καριέρα στη ρυθμική γυμναστική κρατάει λίγα χρόνια.
Κυριακή 18 Μαΐου 2014
Καλό ταξίδι, άξια Ολυμπιονίκη, Άννα Πολλάτου. Σε ευχαριστούμε...
Στους ξενώνες του Αγίου Κοσμά η μικρή Άννα από το Αργοστόλι γνώρισε τη Μαρία Γεωργάτου, την Ειρήνη Αϊνδηλή, τη Χαρά Καρυάμη, την Εύα Χριστοδούλου, την Κλεονίκη Γεωργακοπούλου και τη μικρότερη Κλέλια Πανταζή. Επί σειρά ετών το πρόγραμμα ήταν το ίδιο, σχολείο, διπλή προπόνηση και φαγητό που δεν χαίρονται οι έφηβες. Όταν τους επισκέπτονταν οι οικογένειες τους, τους έδιναν κρυφά σοκολάτες, πατατάκια πίσω από την πλάτη της προπονήτριας Μαρίνα Φατέεβα.
Τα νεαρά κορίτσια δεν έπρεπε να παρεκκλίνουν από το στόχο, τη διάκριση στους αγώνες της ρυθμικής γυμναστικής. Τα λάθη ήταν ασυγχώρητα, τα κορίτσια έμαθαν να λειτουργούν ως ένα, εντός και εκτός ταπί. Χάρη στην επιμονή της Φατέεβα αυτές οι γυμνάστριες εξελίχθηκαν σε πραγματική "ομάδα όνειρο", έγιναν γνωστά ως τα "χρυσά κορίτσια" που έσπασαν τη ρωσική κυριαρχία, πράγμα ανήκουστο, στις μεγάλες διοργανώσεις.
Το 1999 στην Οζάκα η εθνική ανσάμπλ χάρισε στην Ελλάδα μια από τις σπουδαιότερες διακρίσεις στην ιστορία του αθλητισμού, δύο χρυσά μετάλλια και ένα ασημένιο μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Οζάκα. Ολόκληρη η Ελλάδα ζούσε στον πυρετό των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, οι Έλληνες αθλητές είχαν μόνο επιτυχίες, όμως εκείνα τα κορίτσια τα αγάπησε όλη η Ελλάδα.
Με την αθωότητα τους, τον αυθορμητισμό τους μπήκαν στα σπίτια τους. "Τι σημαίνει για εσένα αυτό το μετάλλιο;", τους είχε ρωτήσει ένας δημοσιογράφος, πετώντας τους το μετάλλιο στα χέρια "τους κόπους μας και τα όνειρα μας", είχε απαντήσει η Αϊνδιλή.Η εθνική ανσάμπλ είχε κυριαρχήσει και στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Ήταν δεδομένο πως θα κατακτούσε άνετα το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ το 2000. Ένα λάθος στο πρόγραμμα με τα πέντε ζευγάρια κορύνες τους χάλασε τον τελικό και μετά από το πρόγραμμα με τις τρεις κορδέλες και τα δύο στεφάνια δεν κατάφεραν να συγκρατήσουν τα δάκρυα τους. Είχαν κατακτήσει το χάλκινο μετάλλιο, αλλά όχι το χρυσό που ήθελαν. Το κλάμα τους συγκίνησε την Ελλάδα που τις αγάπησε περισσότερο.
Πριν καν μπει στα 18 της χρόνια η Πολλάτου αποχώρησε. Ηλικιακά ολοκληρώθηκε η καριέρα της. Όλα τα κορίτσια βρέθηκαν κοντά στη Γεωργάτου που υπέστη αιμάτωμα στο κεφάλι, κάνοντας μονόζυγο στο πατρικό της στην Κέρκυρα. Ανυπομονούσαν για τα χρόνια που θα έρχονταν.
Με τα προνόμια που έδινε η πολιτεία στους αθλητές είχαν τα εφόδια για να συνεχίσουν την ενήλικη ζωή τους μακριά από το ασφυκτικά προστατευμένο κλίμα της γυμναστικής. Σπούδασαν, δυο εξ αυτών πήγαν στην Αμερική, έκαναν διάλειμμα από τη γυμναστική. Ποτέ δεν έχασε η μια την άλλη.
Μια μια επέστρεψαν σιγά σιγά στη γυμναστική, έγιναν ξανά ομάδα εμπνέοντας τις νεότερες αθλήτριες. Σχεδόν όλες έγιναν προπονήτριες. Η Πολλάτου συνεργαζόταν με ένα σύλλογο στα Μέγαρα, υπηρετούσε στο υπουργείο Άμυνας. Το πρόσχαρο κορίτσι μεγάλωσε και έγινε ένας κοινωνικός άνθρωπος με ανησυχίες.
Η τελευταία συνέντευξη της Άννας Πολλάτου...Μερικές μέρες πριν...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου