Βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα (21-5-2023), αποτελέσματα

 

Καθαρή πρωτιά της ΝΔ στις 58 από τις 59 εκλογικές περιφέρειες ήταν το αποτέλεσμα των εκλογών του 2023, οι οποίες διενεργήθηκαν την προηγούμενη Κυριακή, με το σύστημα της απλής αναλογικής.

Ο ΣΥΡΙΖΑ γνώρισε μια συντριπτική ήττα και ήδη τα στελέχη της Κουμουνδούρου δρομολογούν σημαντικές αλλαγές, σκεπτόμενοι την επόμενη ημέρα. Αντίθετα, τα... χαμόγελα επέστεψαν στο ΠΑΣΟΚ, που με τον Νίκο Ανδρουλάκη στο τιμόνι κατάφερε να «σπάσει» το φράγμα του 10%, αυξάνοντας σημαντικά τα ποσοστά του σε σύγκριση με την προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση - του 2019.

Η επόμενη Βουλή θα είναι πεντακομματική, καθώς τελικά έμειναν εκτός τα κόμματα «Νίκη», «Πλεύση Ελευθερίας», αλλά και το ΜέΡΑ25 του Γιάνη Βαρουφάκη.

Οι έδρες των κομμάτων μετά τις εκλογές της 21ης Μαΐου

Σύμφωνα με τα επίσημα αποτελέσματα του υπουργείου Εσωτερικών, στο 99,56% των εκλογικών τμημάτων της επικράτειας τα κόμματα συγκεντρώνουν τα εξής ποσοστά:

ΝΔ: 40,79%

ΣΥΡΙΖΑ: 20,07%

ΠΑΣΟΚ: 11,46%

ΚΚΕ: 7,23%

Ελληνική Λύση: 4,45%

Νίκη: 2,92%

Πλεύση Ελευθερίας: 2,89%

ΜέΡΑ25: 2,62%

Με αυτά τα αποτελέσματα, η Νέα Δημοκρατία εκλέγει 146 βουλευτές, ο ΣΥΡΙΖΑ 71, το ΠΑΣΟΚ 41, το ΚΚΕ 26 και η Ελληνική Λύση 16.

Εκλογές 2023: Οι 300 της νέας Βουλής

ΝΔ

ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του Λάμπρου, Ηλείας

ΑΓΑΠΗΔΑΚΗ ΕΙΡΗΝΗ του Στυλιανού, Επικρατείας

ΑΓΑΤΣΑ ΑΡΙΑΔΝΗ (ΑΡΙΑ) του Αριστείδη, Β1' Βόρειου Τομέα Αθηνών

ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ του Χριστόφα, Λέσβου

ΑΚΤΥΠΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ του Δημητρίου, Ζακύνθου

ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ του Μιχαήλ, Αχαΐας

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΣΑΒΒΑΣ του Ιωάννη, Β' Θεσσαλονίκης

ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του Σωτηρίου, Αργολίδος

ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΜΑΡΙΑ του Βασιλείου, Καστοριάς

ΑΥΓΕΝΑΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ του Κωνσταντίνου, Ηρακλείου

ΑΥΓΕΡΙΝΟΠΟΥΛΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΑ-ΘΕΟΔΩΡΑ του Ζήσιμου, Ηλείας

ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ του Ιωάννη, Β2' Δυτικού Τομέα Αθηνών

ΒΑΡΤΖΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του Χρυσοστόμου, Β' Θεσσαλονίκης

ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ (ΛΑΚΗΣ) του Νικολάου, Πέλλας

ΒΕΝΙΕΡΗΣ-ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του Ιωσήφ, Α' Θεσσαλονίκης

ΒΕΣΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ του Φωτίου, Ημαθίας

ΒΛΑΣΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ του Γεωργίου, Αρκαδίας

ΒΛΑΧΑΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του Αντωνίου, Α' Πειραιώς

ΒΛΑΧΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του Θεοδώρου, Α' Ανατολικής Αττικής

ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ ΣΕΒΑΣΤΗ (ΣΕΒΗ) του Αναστασίου, Χανίων

ΒΟΡΙΔΗΣ ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ (ΜΑΚΗΣ) του Χρήστου, Α' Ανατολικής Αττικής

ΒΟΥΛΤΕΨΗ ΣΟΦΙΑ του Ιωάννη, Β3' Νότιου Τομέα Αθηνών

ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του Δρακούλη, Β' Πειραιώς

ΒΡΟΥΤΣΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ (ΓΙΑΝΝΗΣ) του Βασιλείου, Κυκλάδων

ΓΑΪΤΑΝΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ (ΤΑΣΟΣ) του Δημητρίου, Β3' Νότιου Τομέα Αθηνών

ΓΕΩΡΓΑΝΤΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του Παύλου, Κιλκίς

ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ-ΑΔΩΝΙΣ του Αθανασίου, Β1' Βόρειου Τομέα Αθηνών

ΓΙΑΤΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του Νικολάου, Γρεβενών

ΓΙΟΓΙΑΚΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ του Νικολάου, Θεσπρωτίας

ΓΙΩΡΓΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του Αγγελή, Χαλκιδικής

ΓΚΕΛΕΣΤΑΘΗ ΙΩΑΝΝΑ του Νικολάου, Β3' Νότιου Τομέα Αθηνών

ΓΚΙΚΑΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ του Σωτηρίου, Κέρκυρας

ΓΚΙΟΥΛΕΚΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ του Πέτρου, Α' Θεσσαλονίκης

ΓΚΟΛΙΔΑΚΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ του Μιχαήλ, Α' Θεσσαλονίκης

ΔΑΒΑΚΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ του Παναγιώτη, Λακωνίας

ΔΕΝΔΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ-ΓΕΩΡΓΙΟΣ του Σπυρίδωνος, Β3' Νότιου Τομέα Αθηνών

ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ του Αλεξάνδρου, Έβρου

ΔΗΜΑΣ ΧΡΙΣΤΟΣ του Σταύρου, Κορινθίας

ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΑΝΝΑ του Ταξιάρχη, Α' Θεσσαλονίκης

ΖΑΧΑΡΑΚΗ ΣΟΦΙΑ του Ηλία Α' Ανατολικής Αττικής

ΖΕΜΠΙΛΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ του Γεωργίου, Ευβοίας

ΘΕΟΔΩΡΙΚΑΚΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (ΤΑΚΗΣ) του Δημητρίου, Β3' Νότιου Τομέα Αθηνών

ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΘΕΟΧΑΡΗΣ (ΧΑΡΗΣ) του Αθανασίου, Β3' Νότιου Τομέα Αθηνών

ΙΑΤΡΙΔΗ ΤΣΑΜΠΙΚΑ (ΜΙΚΑ) του Ιωάννη, Δωδεκανήσου

ΚΑΒΒΑΔΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ του Ιωάννη, Λευκάδας

ΚΑΙΡΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του Κωνσταντίνου, Β1' Βόρειου Τομέα Αθηνών

ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ ΝΙΚΗΤΑΣ του Μιχαήλ, Α' Αθηνών

ΚΑΛΑΦΑΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ του Αθανασίου, Α' Θεσσαλονίκης

ΚΑΛΛΙΑΝΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του Δημητρίου, Β3' Νότιου Τομέα Αθηνών

ΚΑΠΕΤΑΝΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ του Δημητρίου, Λάρισας

ΚΑΠΠΑΤΟΣ ΠΑΝΑΓΗΣ του Σπυρίδωνος-Διονυσίου, Κεφαλληνίας

ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (ΚΩΣΤΑΣ) του Ανδρέα, Αιτωλοακαρνανίας

ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΑΝΝΑ του Αρκαδίου, Β3' Νότιου Τομέα Αθηνών

ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ του Αχιλλέα, Σερρών

ΚΑΡΑΟΓΛΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΣ του Γεωργίου, Β' Θεσσαλονίκης

ΚΑΤΣΑΝΔΡΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ του Γεωργίου, Α' Ανατολικής Αττικής

ΚΑΤΣΑΝΙΩΤΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ του Ιωάννη, Αχαΐας

ΚΑΤΣΑΦΑΔΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ του Ιωάννη, Α' Πειραιώς

ΚΕΔΙΚΟΓΛΟΥ ΣΥΜΕΩΝ (ΣΙΜΟΣ) του Βασιλείου, Ευβοίας

ΚΕΛΛΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ του Αχιλλέα, Λάρισας

ΚΕΡΑΜΕΩΣ ΝΙΚΗ του Κωνσταντίνου, Β1' Βόρειου Τομέα Αθηνών

ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ ΟΛΓΑ του Ιωάννη, Α' Αθηνών

ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του Αχιλλέα, Ρεθύμνης

ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ του Βασιλείου, Ηρακλείου

ΚΙΚΙΛΙΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ του Παναγιώτη, Α' Αθηνών

ΚΟΛΛΙΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ (ΒΑΣΩ) του Σταματίου, Α' Ανατολικής Αττικής

ΚΟΝΣΟΛΑΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ (ΜΑΝΟΣ) του Νικία, Δωδεκανήσου

ΚΟΥΒΕΛΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του Σωτηρίου, Α' Θεσσαλονίκης

ΚΟΥΛΚΟΥΔΙΝΑΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ του Ευριπίδη, Πιερίας

ΚΟΥΜΟΥΤΣΑΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του Σπυρίδωνος, Β1' Βόρειου Τομέα Αθηνών

ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΝΕΟΚΛΗΣ του Δημοσθένη, Λακωνίας

ΚΤΙΣΤΑΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ του Νικολάου, Βοιωτίας

ΚΥΡΑΝΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ του Ιωάννη-Παναγιώτη, Β3' Νότιου Τομέα Αθηνών

ΚΥΡΙΑΖΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του Τριανταφύλλου, Δράμας

ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ του Γεωργίου, Πρέβεζας

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ του Κωνσταντίνου, Κοζάνης

ΚΩΤΣΗΡΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του Αναστασίου, Β' Δυτικής Αττικής

ΚΩΤΣΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του Κωνσταντίνου, Καρδίτσας

ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ του Βασιλείου, Καβάλας

ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του Δημητρίου, Μεσσηνίας

ΛΙΒΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ του Ιωάννη, Β' Πειραιώς

ΛΟΒΕΡΔΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ-ΜΙΧΑΗΛ (ΓΙΑΝΝΗΣ) του Πέτρου, Β2' Δυτικού Τομέα Αθηνών

ΛΥΤΡΙΒΗ ΙΩΑΝΝΑ του Δημητρίου, Επικρατείας

ΜΑΚΡΗ ΖΩΗ (ΖΕΤΤΑ) του Μιχαήλ, Μαγνησίας

ΜΑΝΗ-ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΑΝΝΑ του Ευαγγέλου, Πιερίας

ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του Κωνσταντίνου, Β' Πειραιώς

ΜΗΤΑΡΑΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (ΝΟΤΗΣ) του Αντωνίου, Χίου

ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ του Κωνσταντίνου, Έβρου

ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ του Κωνσταντίνου, Α' Θεσσαλονίκης

ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ του Κωνσταντίνου, Β2' Δυτικού Τομέα Αθηνών

ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ ΔΟΜΝΑ-ΜΑΡΙΑ του Αριστείδη, Α' Πειραιώς

ΜΟΝΟΓΥΙΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ του Μιχαήλ, Κυκλάδων

ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ ΘΕΟΔΩΡΑ (ΝΤΟΡΑ) του Κωνσταντίνου, Χανίων

ΜΠΑΡΑΛΙΑΚΟΣ ΞΕΝΟΦΩΝ (ΦΩΝΤΑΣ) του Ελευθερίου, Πιερίας

ΜΠΑΡΤΖΩΚΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ του Στέργιου, Ημαθίας

ΜΠΟΥΓΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του Δημητρίου, Φωκίδας

ΜΠΟΥΚΩΡΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ του Γεωργίου, Μαγνησίας

ΜΠΟΥΡΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ του Κωνσταντίνου, Β' Δυτικής Αττικής

ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ του Θεοδώρου, Ηλείας

ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ του Αθανασίου, Α' Ανατολικής Αττικής

ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΘΩΜΑΪΣ (ΤΖΙΝΑ) του Γεωργίου, Ευρυτανίας

ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του Ιωάννη, Καβάλας

ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ του Δαμιανού, Αιτωλοακαρνανίας

ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ (ΝΙΚΟΣ) του Χρήστου, Β1' Βόρειου Τομέα Αθηνών

ΠΑΠΑΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ (ΦΑΝΗΣ) του Αστερίου, Β' Θεσσαλονίκης

ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΣ του Γεωργίου, Φλώρινας

ΠΑΠΠΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του Κωνσταντίνου, Δωδεκανήσου

ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του Αδάμ, Καβάλας

ΠΕΤΣΑΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ (ΣΤΕΛΙΟΣ) του Λεωνίδα, Α' Ανατολικής Αττικής

ΠΙΕΡΡΑΚΑΚΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ του Στεφάνου, Α' Αθηνών

ΠΙΠΙΛΗ ΦΩΤΕΙΝΗ του Ανδρέα, Α' Αθηνών

ΠΛΑΚΙΩΤΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του Ιωσήφ, Λασιθίου

ΠΛΕΥΡΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ (ΘΑΝΟΣ) του Κωνσταντίνου, Α' Αθηνών

ΠΟΛΥΖΟΥ ΜΑΡΙΑ του Αθανασίου, Επικρατείας

ΡΑΠΤΗ ΕΛΕΝΗ του Δημητρίου, Α' Θεσσαλονίκης

ΡΑΠΤΗ ΖΩΗ του Γεωργίου, Β1' Βόρειου Τομέα Αθηνών

ΡΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ (ΘΟΔΩΡΟΣ) του Βασιλείου, Β1' Βόρειου Τομέα Αθηνών

ΣΑΛΜΑΣ ΜΑΡΙΟΣ του Γεωργίου, Αιτωλοακαρνανίας

ΣΑΜΑΡΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ του Κωνσταντίνου, Μεσσηνίας

ΣΕΝΕΤΑΚΗΣ ΜΑΞΙΜΟΣ του Γεωργίου, Ηρακλείου

ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ (ΣΤΡΑΤΟΣ) του Γεωργίου, Α' Θεσσαλονίκης

ΣΚΡΕΚΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ του Θεοδώρου, Τρικάλων

ΣΚΥΛΑΚΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ του Στεφάνου, Επικρατείας

ΣΠΑΝΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ-ΠΕΤΡΟΣ του Νικολάου, Β3' Νότιου Τομέα Αθηνών

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του Αναστασίου, Επικρατείας

ΣΤΑΜΕΝΙΤΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ (ΔΙΟΝΥΣΗΣ) του Ευαγγέλου, Πέλλας

ΣΤΑΪΚΟΥΡΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ του Κωνσταντίνου, Φθιώτιδας

ΣΤΕΦΑΝΑΔΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ του Ισιδώρου, Σάμου

ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ του Στυλιανού, Ροδόπης

ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ του Μέλη, Επικρατείας

ΣΤΥΛΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του Δημοσθένη, Άρτας

ΣΥΡΕΓΓΕΛΑ ΜΑΡΙΑ του Κωνσταντίνου, Β2' Δυτικού Τομέα Αθηνών

ΣΥΡΙΓΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ (ΑΓΓΕΛΟΣ) του Ματθαίου, Α' Αθηνών

ΤΑΓΑΡΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του Χρήστου, Κορινθίας

ΤΑΣΟΥΛΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ του Αναστασίου, Ιωαννίνων

ΤΡΙΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ του Γεωργίου, Μαγνησίας

ΤΣΙΑΡΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ του Αλεξάνδρου, Καρδίτσας

ΤΣΙΛΙΓΓΙΡΗΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ (ΣΠΥΡΟΣ) του Γεωργίου, Ξάνθης

ΦΟΡΤΩΜΑΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ του Αριστοτέλη, Κυκλάδων

ΦΩΤΗΛΑΣ ΙΑΣΩΝ του Ασημάκη, Αχαΐας

ΧΑΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ του Παντελή, Λάρισας

ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ (ΤΑΣΟΣ) του Γεωργίου, Σερρών

ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ του Διονυσίου, Β3' Νότιου Τομέα Αθηνών

ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (ΚΩΣΤΗΣ) του Ιωάννη, Β1' Βόρειου Τομέα Αθηνών

ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑ-ΝΕΦΕΛΗ του Βασιλείου, Επικρατείας

ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ ΜΙΧΑΗΛ του Βασιλείου, Β2' Δυτικού Τομέα Αθηνών

ΣΥΡΙΖΑ

ΑΚΡΙΤΑ ΕΛΕΝΑ του Λουκή, Επικρατείας

ΑΜΑΝΑΤΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του Γεωργίου, Α' Θεσσαλονίκης

ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΑ (ΣΙΑ) του Πέτρου, Αχαΐας

ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ του Ευαγγέλου, Επικρατείας

ΑΥΓΕΡΗ ΘΕΟΔΩΡΑ (ΔΩΡΑ) του Πέτρου, Β' Θεσσαλονίκης

ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ - ΧΡΗΣΤΟΣ του Νικολάου, Κέρκυρας

ΑΧΤΣΙΟΓΛΟΥ ΕΥΤΥΧΙΑ ( ΕΦΗ) του Θεμιστοκλή, Β2' Δυτικού Τομέα Αθηνών

ΒΑΡΔΑΚΗΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ του Δημητρίου, Ηρακλείου

ΒΕΤΤΑ ΚΑΛΛΙΟΠΗ του Δημητρίου, Κοζάνης

ΒΟΥΤΣΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του Γεωργίου, Α' Αθηνών

ΓΑΒΡΗΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του Νικολάου, Αργολίδος

ΓΕΡΟΒΑΣΙΛΗ ΟΛΓΑ του Βασιλείου, Άρτας

ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ του Ιωάννη, Α' Θεσσαλονίκης

ΓΚΟΥΝΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ (ΣΑΚΗΣ) του Σωτηρίου, Πιερίας

ΔΟΥΡΟΥ ΕΙΡΗΝΗ (ΡΕΝΑ) του Αθανασίου, Β2' Δυτικού Τομέα Αθηνών

ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του Ανδρέα, Β2' Δυτικού Τομέα Αθηνών

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝΑ (ΤΑΝΙΑ) του Παύλου, Καβάλας

ΖΑΜΠΑΡΑΣ ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ (ΜΙΛΤΟΣ) του Γεωργίου, Αιτωλοακαρνανίας

ΖΕΪΜΠΕΚ ΧΟΥΣΕΪΝ του Χασάν, Ξάνθης

ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ (ΝΑΣΟΣ) του Κωνσταντίνου, Α' Αθηνών

ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΟΘΩΝ του Σταύρου, Επικρατείας

ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ του Νικολάου, Αιτωλοακαρνανίας

ΘΡΑΣΚΙΑ ΟΥΡΑΝΙΑ (ΡΑΝΙΑ) του Κωνσταντίνου, Α' Θεσσαλονίκης

ΚΑΛΑΜΑΤΙΑΝΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ - ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ του Χρήστου, Ηλείας

ΚΑΡΑΜΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του Παναγιώτη, Α' Ανατολικής Αττικής

ΚΑΡΙΠΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του Κωνσταντίνου, Λάρισας

ΚΑΣΙΜΑΤΗ ΕΙΡΗΝΗ (ΝΙΝΑ) του Γεωργίου, Β' Πειραιώς

ΚΕΔΙΚΟΓΛΟΥ ΣΥΜΕΩΝ του Άγγελου, Ευβοίας

ΚΟΚΚΑΛΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ του Κωνσταντίνου, Λάρισας

ΚΟΝΤΟΤΟΛΗ ΜΑΡΙΝΑ του Γεωργίου, Τρικάλων

ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του Άγγελου, Αχαΐας

ΛΙΝΟΥ ΑΘΗΝΑ του Κωνσταντίνου, Β1' Βόρειου Τομέα Αθηνών

ΜΑΛΑΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗ του Ιωάννη, Χαλκιδικής

ΜΑΛΤΕΖΟΣ ΜΕΝΕΛΑΟΣ του Φωτεινού, Έβρου

ΜΑΜΟΥΛΑΚΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ (ΧΑΡΗΣ) του Αντωνίου, Ηρακλείου

ΜΕΪΚΟΠΟΥΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ του Μιχαήλ, Μαγνησίας

ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του Ηλία, Καρδίτσας

ΜΟΥΖΑΛΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του Ευστρατίου, Β3' Νότιου Τομέα Αθηνών

ΜΠΑΡΚΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ του Θεοφάνη, Πρέβεζας

ΜΠΟΥΡΝΟΥΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του Δημητρίου, Λέσβου

ΝΟΤΟΠΟΥΛΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ (ΚΑΤΕΡΙΝΑ) του Παναγιώτη, Α' Θεσσαλονίκης

ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ του Σάββα, Δράμας

ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ ΕΛΙΖΑ (ΜΑΡΙΛΙΖΑ) του Διονυσίου, Β1' Βόρειου Τομέα Αθηνών

ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ του Αντωνίου, Αχαΐας

ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του Ηλία, Αρκαδίας

ΠΑΠΠΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του Στυλιανού, Β3' Νότιου Τομέα Αθηνών

ΠΑΠΠΑΣ ΠΕΤΡΟΣ του Μιχαήλ, Κιλκίς

ΠΕΡΚΑ ΘΕΟΠΙΣΤΗ (ΠΕΤΗ) του Χαράλαμπου, Φλώρινας

ΠΟΛΑΚΗΣ ΠΑΥΛΟΣ του Πέτρου, Χανίων

ΠΟΥΛΟΥ ΠΑΝΑΓΙΟΥ (ΓΙΩΤΑ) του Λεωνίδα, Βοιωτίας

ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του Νικολάου, Β' Πειραιώς

ΣΑΡΑΚΙΩΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του Αθανασίου, Φθιώτιδας

ΣΠΙΡΤΖΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ του Παναγιώτη, Α' Ανατολικής Αττικής

ΣΤΕΦΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του Θεοδώρου, Ιωαννίνων

ΣΥΡΜΑΛΕΝΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του Ευάγγελου, Κυκλάδων

ΤΖΑΚΡΗ ΘΕΟΔΩΡΑ του Εμμανουήλ, Πέλλας

ΤΖΑΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του Μόσχου, Α' Αθηνών

ΤΖΟΥΦΗ ΜΕΡΟΠΗ του Στεφάνου, Ιωαννίνων

ΤΟΛΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ του Χαράλαμπου, Ημαθίας

ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΣ ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ του Στεφάνου, Β1' Βόρειου Τομέα Αθηνών

ΤΣΑΠΑΝΙΔΟΥ ΠΑΡΘΕΝΑ (ΠΟΠΗ) του Γεωργίου, Επικρατείας

ΤΣΙΠΡΑΣ ΑΛΕΞΙΟΣ του Παύλου, Σερρών

ΤΣΙΠΡΑΣ ΑΛΕΞΙΟΣ του Παύλου, Α' Πειραιώς

ΤΣΙΠΡΑΣ ΑΛΕΞΙΟΣ του Παύλου, Δωδεκανήσου

ΤΣΙΠΡΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του Ηρακλή, Β' Δυτικής Αττικής

ΦΑΜΕΛΛΟΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ του Πέτρου, Β' Θεσσαλονίκης

ΦΕΡΧΑΤ ΟΖΓΚΙΟΥΡ του Ναζήφ, Ροδόπης

ΦΩΤΙΟΥ ΘΕΑΝΩ του Βασιλείου, Β3' Νότιου Τομέα Αθηνών

ΧΑΡΙΤΣΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (ΑΛΕΞΗΣ) του Βύρωνα, Μεσσηνίας

ΧΡΗΣΤΙΔΟΥ ΡΑΛΛΙΑ του Δημητρίου, Β3' Νότιου Τομέα Αθηνών

ΨΥΧΟΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του Κωνσταντίνου, Κορινθίας

ΠΑΣΟΚ

ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ του Δημητρίου, Μεσσηνίας

ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΔΟΥ ΡΑΧΗΛ του Νικολάου, Πέλλας

ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του Μαρίνου, Α' Θεσσαλονίκης

ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του Μαρίνου, Ηρακλείου

ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του Μαρίνου, Β3' Νότιου Τομέα Αθηνών

ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ ΕΛΕΝΗ - ΜΑΡΙΑ (ΜΙΛΕΝΑ) του Γεωργίου, Β1' Βόρειου Τομέα Αθηνών

ΑΧΜΕΤ ΙΛΧΑΝ του Σαμπρή, Ροδόπης

ΒΑΤΣΙΝΑ ΕΛΕΝΗ του Φανουρίου, Ηρακλείου

ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΣ ΠΑΥΛΟΣ του Μαρίνου, Α' Αθηνών

ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ (ΝΑΝΤΙΑ) του Ιωάννη, Β2' Δυτικού Τομέα Αθηνών

ΓΛΑΒΙΝΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ του Ιωάννη, Β' Θεσσαλονίκης

ΓΡΗΓΟΡΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΝΑΓΙΑ) του Λεωνίδα, Λακωνίας

ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του Ιωάννη, Β' Πειραιώς

ΔΟΥΔΩΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ του Αριστείδη, Επικρατείας

ΚΑΖΑΝΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ του Νικολάου, Ευβοίας

ΚΑΤΡΙΝΗΣ ΜΙΧΑΗΛ του Ιωάννη, Ηλείας

ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ (ΠΑΡΙΣ) του Δημητρίου, Κοζάνης

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΟΔΥΣΣΕΑΣ του Κωνσταντίνου, Αρκαδίας

ΛΙΑΚΟΥΛΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ του Θεοφάνη, Λάρισας

ΜΑΝΤΖΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του Σωτηρίου, Επικρατείας

ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ του Γεωργίου, Χίου

ΜΟΥΛΚΙΩΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του Βασιλείου, Βοιωτίας

ΜΠΑΡΑΝ ΜΠΟΥΡΧΑΝ του Νετζαντή, Ξάνθης

ΜΠΙΑΓΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του Σπυρίδωνος, Κέρκυρας

ΝΙΚΗΤΙΑΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του Νικολάου, Δωδεκανήσου

ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ (ΤΑΣΟΣ) του Γεωργίου, Δράμας

ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του Χρήστου, Τρικάλων

ΠΑΝΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ του Νικολάου, Χαλκιδικής

ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΩΤΗΡΙΟΣ του Δημητρίου, Καρδίτσας

ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του Ανδρέα, Αχαΐας

ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΪΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ του Χαριλάου, Λέσβου

ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΔΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ του Θεοδώρου, Κιλκίς

ΠΟΥΛΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ του Θεοδοσίου, Αργολίδος

ΣΠΥΡΙΔΑΚΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ (ΚΑΤΕΡΙΝΑ) του Νικολάου, Λασιθίου

ΣΤΑΡΑΚΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑ του Δημήτριου, Αιτωλοακαρνανίας

ΤΑΓΑΡΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ του Ιωάννη Κορινθίας

ΤΖΕΛΕΠΗΣ ΜΙΧΑΗΛ του Γεωργίου Σερρών

ΤΣΙΜΑΡΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του Παναγιώτη, Ιωαννίνων

ΤΣΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του Αθανασίου, Φθιώτιδας

ΧΝΑΡΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ του Ιωάννη, Ρεθύμνης

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ (ΜΑΝΩΛΗΣ) του Ανέστη, Α' Ανατολικής Αττικής

ΚΚΕ

ΑΜΠΑΤΙΕΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του Γεράσιμου, Α' Πειραιώς

ΓΚΙΟΚΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του Χρήστου, Α' Ανατολικής Αττικής

ΔΑΓΚΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (ΒΙΒΗ) του Αθανασίου, Β2' Δυτικού Τομέα Αθηνών

ΔΙΓΕΝΗ ΑΣΗΜΙΝΑ (ΣΕΜΙΝΑ) του Αναστασίου, Β3' Νότιου Τομέα Αθηνών

ΕΞΑΡΧΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ (ΠΑΚΟΣ) του Θεοφάνη, Ιωαννίνων

ΚΑΝΕΛΛΗ ΓΑΡΥΦΑΛΛΙΑ (ΛΙΑΝΑ) του Χρήστου, Α' Αθηνών

ΚΑΝΤΑΡΤΖΗΣ ΑΧΙΛΛΕΑΣ του Κλεομένη, Τρικάλων

ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του Πέτρου, Αχαΐας

ΚΑΤΣΩΤΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ του Περικλή, Β3' Νότιου Τομέα Αθηνών

ΚΟΥΖΙΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑ ΜΑΤΙΝΑ (ΤΙΝΑ) του Παναγιώτη, Κοζάνης

ΚΟΥΤΟΥΜΑΝΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του Σαράντου, Μεσσηνίας

ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του Αποστόλου, Α' Θεσσαλονίκης

ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του Αποστόλου, Φθιώτιδας

ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του Αποστόλου, Β1' Βόρειου Τομέα Αθηνών

ΚΤΕΝΑ ΑΦΡΟΔΙΤΗ του Θεοφύλακτου, Β1' Βόρειου Τομέα Αθηνών

ΛΑΜΠΡΟΥΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του Αριστείδη, Λάρισας

ΜΑΝΩΛΑΚΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΩ του Εμμανουήλ, Β' Πειραιώς

ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ του Κωνσταντίνου, Χανίων

ΜΑΡΙΝΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του Βασιλείου, Ευβοίας

ΜΕΤΑΞΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ του Δημητρίου, Μαγνησίας

ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του Αθανασίου, Αιτωλοακαρνανίας

ΠΑΦΙΛΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ του Σπυρίδωνα, Επικρατείας

ΠΕΡΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του Εμμανουήλ, Β2' Δυτικού Τομέα Αθηνών

ΣΤΟΛΤΙΔΗΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ του Δημητρίου, Β' Θεσσαλονίκης

ΣΥΝΤΥΧΑΚΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ του Δανιήλ, Ηρακλείου

ΤΣΟΚΑΝΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ του Νικολάου, Β' Δυτικής Αττικής

Ελληνική Λύση

ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΔΟΥ ΝΙΚΗ του Χρήστου, Β3' Νότιου Τομέα Αθηνών

ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΑΡΙΑ του Ευάγγελου, Β2' Δυτικού Τομέα Αθηνών

ΑΡΜΟΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ του Νικολάου, Ευβοίας

ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΣΟΦΙΑ-ΧΑΪΔΩ του Δημητρίου, Β' Πειραιώς

ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ του Ιωσήφ, Α' Θεσσαλονίκης

ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ του Ιωσήφ, Λάρισας

ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ του Ιωσήφ, Αχαΐας

ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ του Διονυσίου, Β1' Βόρειου Τομέα Αθηνών

ΓΡΑΜΜΕΝΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ του Αναστασίου, Α' Αθηνών

ΚΟΥΠΕΛΟΓΛΟΥ ΣΥΜΕΩΝ του Σάββα, Α' Θεσσαλονίκης

ΜΠΟΥΜΠΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ του Ιωάννη, Σερρών

ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ ΠΑΡΑΣΧΟΣ του Χρήστου, Έβρου

ΣΑΡΑΚΗΣ ΠΑΥΛΟΣ του Κωνσταντίνου, Επικρατείας

ΤΡΕΜΠΕΛΗ ΔΗΜΗΤΡΑ του Κωνσταντίνου, Ημαθίας

ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ του Θεοδώρου, Α' Ανατολικής Αττικής

ΧΗΤΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ του Αχιλλέως, Β' Θεσσαλονίκης

Με τις εκλογές αυτές δεν κατέστη δυνατή η δημιουργία βιώσιμης κυβέρνησης. Συνεπώς, θα επαναληφθεί η εκλογική διαδικασία την Κυριακή 25 Ιουνίου 2023, με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής και με προμοδότηση (μπόνους) 40 εδρών στο πρώτο κόμμα, οπότε είναι σίγουρο πως θα υπάρξουν ουσιαστικές αλλαγές στη σύνθεση του παραπάνω πίνακα των βουλευτών. 

Μια πανοραμική εικόνα του εκλογικού χάρτη στις 21 Μάη 2023 εδώ

Για την ιστοριογραφία του ελληνικού εργατικού κινήματος...

 

Το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΕΚΕ τον Νοέμβριο του 1918 στον Πειραιά

Με αφορμή τον γιορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς σήμερα, να ένα απόσπασμα από την εξαιρετική μελέτη του Αναστάση Ι. Γκίκα «Ρήξη και ενσωμάτωση. Συμβολή στην Ιστορία του εργατικού – κομμουνιστικού κινήματος του Μεσοπολέμου (1918 – 1936)». Το κείμενο είναι από το εισαγωγικό μέρος του βιβλίου και αναφέρεται στην ιστοριογραφία τη σχετική με το ελληνικό εργατικό κίνημα. Θέμα όχι  ιδιαίτερα αναπτυγμένο ούτε και ευρύτερα γνωστό, αλλά πολύ σημαντικό που βοηθάει στην κατανόηση και των γενικότερων ιστορικών φαινομένων και το ρόλο τους στο μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας.

Γύρω από την ιστοριογραφία του ελληνικού εργατικού κινήματος

Όπως επανειλημμένα έχει ειπωθεί από πολλούς μελετητές στο παρελθόν, η παραγωγή ιστορικής γνώσης γύρω από το εργατικό κίνημα (στη μεσοπολεμική Ελλάδα, αλλά και γενικότερα) είναι είτε «σχεδόν ανύπαρκτη» είτε βρίσκεται ακόμη «σε εμβρυακό στάδιο». Αποτελεί, με άλλα λόγια, μια σχετικά «παραμελημένη ενότητα στην ιστοριογραφία της σύγχρονης Ελλάδας».
Ορισμένοι εντοπίζουν τις ρίζες του προβλήματος στο ότι «το ελληνικό συνδικαλιστικό κίνημα για λόγους οικονομικούς, κοινωνικούς και πολιτικούς δεν ενσωματώθηκε στην ελληνική κοινωνία. Μένοντας στο περιθώριο και μην έχοντας τη δυνατότητα να εκφραστεί με τρόπο βίαιο, με συνέπεια τη συνεχή κρατική παρέμβαση για την αναχαίτισή του. Αυτές οι αντιδράσεις και αυτή η μεταχείριση είχαν σαν αποτέλεσμα να θεωρείται αυτή η «ύλη» σαν κατ’ εξοχήν εκρηκτική και σαν μη ενδεδειγμένο αντικείμενο ακαδημαϊκής έρευνας στην Ελλάδα».  Το πρόβλημα, όμως, της ενσωμάτωσης δεν έχει να κάνει με την «ελληνική κοινωνία» γενικά και αόριστα, αλλά πολύ συγκεκριμένα με το αστικό κράτος και την αστική νομιμότητα.
Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα δεν έδρασε στο περιθώριο αλλά στο επίκεντρο των ιστορικών εξελίξεων. Βεβαίως δεν υπήρξε ενιαίο: Υπήρξε ο κρατικά ενσωματωμένος και ο ταξικά προσανατολισμένος συνδικαλισμός, «δύο γραμμές σε διαρκή αντιπαράθεση» όπως πολύ εύστοχα υπογράμμισε ο Γ. Μαυρίκος σε σχετική μελέτη […].
Στο σημείο, ωστόσο, στο οποίο συμφωνούμε εν μέρει με την παραπάνω διατυπωθείσα θέση είναι ότι όντως, λόγω της μη ενσωμάτωσής του στο αστικό καθεστώς και ακριβώς εξ αιτίας της ταύτισής του με ένα συγκεκριμένο ιδεολογικοπολιτικό χώρο – δύναμη (δηλαδή το ΚΚΕ ), το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα αποτέλεσε διαχρονικά «εκρηκτική ύλη» για το   ελληνικό ακαδημαϊκό κατεστημένο.
Από την άλλη μεριά, υπάρχουν και αντικειμενικές δυσκολίες στην ιστοριογραφική προσέγγιση του εργατικού κινήματος, που εντοπίζονται κυρίως στην έλλειψη αξιόπιστων στατιστικών στοιχείων και γενικότερα πρωτογενών πηγών για την περίοδο και το θέμα που μας ενδιαφέρει.[…]
Μέσα από μια στοιχειώδη επισκόπηση της υπάρχουσας εργατικής – κομμουνιστικής ιστοριογραφίας, μπορούμε να εντοπίσουμε μια σειρά αντιλήψεις  και απόψεις γύρω από τους παράγοντες που καθόρισαν ή επηρέασαν καταλυτικά: α) Την οργάνωση (τους λόγους ένταξης σε συλλογικά – οργανωμένα σχήματα πάλης, τις μορφές οργάνωσης κ.λ.π), β) τον ιδεολογικοπολιτικό προσανατολισμό και, κατά προέκταση, γ) τις τακτικές επιλογές του ελληνικού εργατικού κινήματος στα πρώτα του βήματα. Ορισμένες εξ αυτών έχουν πλέον επικρατήσει ως ευρύτερα αποκρυσταλλωμένες παραδοχές που, στον ένα ή τον άλλο βαθμό, αναπαράγονται από το σύνολο της σχετικής βιβλιογραφίας. Η εισαγωγή αυτή θα αποτελέσει το εφαλτήριο για μια εν συνεχεία διαφορετική και, ελπίζουμε, εποικοδομητική προσέγγιση στη μελέτη του κινήματος της εργατικής τάξης.
Οι πρώτες προσπάθειες καταγραφής της ιστορίας του ελληνικού εργατικού κινήματος από μαρξιστική σκοπιά (όπως του Γ. Κορδάτου ή του Α. Μπεναρόγια) αποτελούν χρήσιμες βιβλιογραφικές πηγές για το μελετητή – ιστορικό, παρά τις όποιες ελλείψεις ή αδυναμίες. Η μαρξιστική μέθοδος έχει κατηγορηθεί συχνά από πολλούς ως αναλυτικά προβληματική, δογματική και στείρα` πως δήθεν περιορίζει περιγραφικά το κίνημα της εργατικής τάξης  ως μια απλή «παρενέργεια» της ανόδου ή παρακμής της υλικής κατάστασης των εργαζομένων. Πρόκειται για μια διαστρέβλωση της μαρξιστικής μεθόδου  που προκύπτει είτε ως προϊόν πολεμικής (στο πλαίσιο της πάλης των ιδεών που είναι σύμφυτη της ταξικής πάλης) είτε λόγω άγνοιας των έργων των «κλασικών» – τουλάχιστον – του μαρξισμού (Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν) είτε ως αποτέλεσμα μιας άκριτης αναπαραγωγής συγκεκριμένων στερεότυπων που έχουν καθιερωθεί  στην αστική ακαδημαϊκή σκέψη. Στοιχεία αυτής της πολεμικής μπορεί ενδεχομένως να «πατούν» σε πραγματικές αδυναμίες μαρξιστών ιστορικών που είναι μεν υπαρκτές (αν και πολλές φορές υπερβάλλονται), δεν μπορούν όμως να ανάγονται αυθαίρετα σε «αδυναμίες» του μαρξισμού γενικά.
Ο ιστορικός υλισμός δεν αποτελεί κάποια μηχανιστική, στατική ή οικονομική μέθοδο ανάλυσης. Ούτε ένα προκατασκευασμένο σχήμα, μια συλλογή «αόριστων» ‘η «αφηρημένων» διατυπώσεων. Τουναντίον, πρόκειται για μια ιδιαίτερα ζωντανή, δημιουργική και διαρκώς αναπτυσσόμενη θεωρία που αντιμετωπίζει την ιστορία ως επιστήμη.
Εξετάζει την ιστορική εξέλιξη της κοινωνίας στην κίνησή της και όχι φωτογραφικά ως στιγμιαίες αποτυπώσεις του παρελθόντος. Αναζητά τους δεσμούς που συνδέουν τις επιμέρους πτυχές της κοινωνικής ζωής, που διατρέχουν τη φαινομενικά χαοτική εναλλαγή των ιστορικών γεγονότων. Μελετά τη φύση και το χαρακτήρα αυτών των δεσμών. Προχωράει πέρα από την καθιερωμένη προσέγγιση της ιστορίας ως μιας απλής απαρίθμησης γεγονότων, ημερομηνιών και προσώπων (κατά κύριο λόγο ηγετικών). Ο ιστορικός υλισμός διεισδύει στην ουσία των φαινομένων αναζητώντας τα γενεσιουργά τους αίτια, τους νόμους που διέπουν την εσωτερική τους λειτουργία, τις αντιθέσεις που περικλείουν, τις συνθέσεις που προκύπτουν κ.λ.π. Στο επίκεντρο της ανάλυσής του βρίσκεται το στοιχείο της ταξικής πάλης και οι κοινωνικές δυνάμεις που πρωταγωνιστούν σε αυτή.

Καπνεργατική συνδιάσκεψη Σερρών - Δράμας - Καβάλας 1934

                                           

Σχετικά με την υπόλοιπη ιστοριογραφία: Συχνά συναντάμε την τάση η εργατική τάξη να ταυτίζεται συνολικά με ένα μικρότερο αριθμητικά, αλλά περισσότερο οργανωμένο τμήμα της. Αντίστοιχα, οι αναφορές στο εργατικό κίνημα περιορίζονται συνήθως στους ηγετικούς εκπροσώπους – φορείς του. Ωστόσο, μια προσέγγιση που ξεκινά με αφετηρία τις ανώτερες βαθμίδες των οργανωτικών εκφράσεων και δομών του εργατικού κινήματος (και που σπανίως εκτείνεται παραπέρα) δε δύναται να καλύψει αναλυτικά ή να καταλήξει σε σύνθεση του συνόλου των διεργασιών και των ζυμώσεων που χαρακτήρισαν το κίνημα, που έθεσαν τους όρους και τα όρια της πολιτικής του συμπεριφοράς ή της κοινωνικής του συνείδησης σε επίπεδο βάσης. Μερίδα της βιβλιογραφίας περιστρέφεται γύρω από μια κατά βάση «ανθρωπολογική» αντίληψη της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης στην Ελλάδα. Στις αναλύσεις αυτές, κεντρικό ρόλο στον καθορισμό των πολιτικών πεποιθήσεων των εργαζομένων παίζουν, π.χ. οι δεσμοί οικογένειας και καταγωγής, οι πελατειακές σχέσεις, η δήθεν ιδιαίτερη «φύση» ή «ψυχοσύνθεση» του Έλληνα κ.α. Η ένταξη και συμμετοχή σε συλλογικές δραστηριότητες αντιμετωπίζεται ως το προϊόν στενά ατομικών – συμφεροντολογικών κριτηρίων, τα οποία ορίζονται  στο πλαίσιο οριζόντιων ή κάθετων μηχανισμών ενσωμάτωσης.
Με το κέντρο βάρους να μετατοπίζεται στα στοιχεία της χειραγώγησης και του ελέγχου, οι ιστοριογραφικές αυτές προσεγγίσεις τείνουν να επικεντρώνονται σχεδόν αποκλειστικά στον «επίσημο» συνδικαλισμό, εκείνο δηλαδή που απολάμβανε της έγκρισης κράτους και κεφαλαίου.
Ωστόσο, ήταν ο «ανεπίσημος» συνδικαλισμός, εκείνος που «ακροβατούσε» στα όρια της παρανομίας (ή καλύτερα στα όρια της αστικής νομιμότητας τα οποία συχνά ξεπερνούσε), ο οποίος κατάφερε στην πορεία να αναπτύξει σημαντικό, αυτόνομο από την αστική πολιτική, πλαίσιο θεωρίας και πράξης. Επεξηγηματικά μοντέλα που εξετάζουν το εργατικό κίνημα από τη σκοπιά των «επίσημων» εκπροσώπων του δε διαθέτουν τα αναλυτικά εργαλεία που απαιτούνται για την επεξήγηση κινημάτων τα οποία δραστηριοποιήθηκαν μακριά και έξω από τα επίσημα κανάλια και τις δομές της εξουσίας. Ακολούθως, το κίνημα της εργατικής τάξης, που πρόβαλλε αντίσταση και στον ένα ή τον άλλο βαθμό αμφισβήτησε την ηγεμονία του κυρίαρχου κοινωνικοπολιτικού καθεστώτος, αντιμετωπίζεται πολλάκις ως δευτερεύον, περιθωριακό, ακόμη και ως μη υπαρκτό.
Πολλοί ισχυρίστηκαν ότι, μέσα από την ενσωμάτωση του στον κρατικό μηχανισμό, την οικονομική του εξάρτηση και τη χειραγώγηση της ηγεσίας του, το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα μετατράπηκε ουσιαστικά σε προέκταση της κρατικής γραφειοκρατίας, συμβάλλοντας σημαντικά στη διατήρηση του status quo είτε άμεσα (μέσω της υιοθέτησης και προώθησης της άρχουσας πολιτικής) είτε έμμεσα (αμβλύνοντας τις διαχωριστικές γραμμές μέσα στο κίνημα). Γι’ αυτό και η ενσωμάτωση προβάλλεται κατά κανόνα ως ο βασικός παράγοντας πίσω από τη δήθεν «αποτυχία» των Ελλήνων εργαζομένων να οργανώσουν τα συμφέροντά τους ως τάξη αδέσμευτα και ανεξάρτητα από πελατειακά, κομματικά δίκτυα (αστικών κομμάτων εξουσίας) και κυβερνητικές πολιτικές.
Ωστόσο, για ακόμη μια φορά, η διαπίστωση αυτή δεν αφορά το σύνολο του εργατικού κινήματος, αλλά ένα συγκεκριμένο κομμάτι του, αυτό του «επίσημου» συνδικαλισμού.
Το εργατικό κίνημα εμφανίζεται λίγο – πολύ ως μια στιγμιαία εκδήλωση αυθορμητισμού, ως μια προσωρινή σύμπτωση επιμέρους ατομικών συμφερόντων και όχι ως συνειδητή επιλογή για συλλογική δράση στη βάση της ταξικής συνειδητοποίησης. Οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζονται γενικά (και αταξικά) ως «πολίτες» με ατομικά συμφέροντα και ανησυχίες. Όχι ως μέλη μιας συγκεκριμένης τάξης με συγκεκριμένα ταξικά συμφέροντα και αντίστοιχους προβληματισμούς. Σύμφωνα με αυτήν τη λογική, ο περιβόητος «ατομισμός» του Έλληνα εργαζόμενου, θεσμοθετημένος ή όχι, τον «απέτρεψε» από το να συγκροτήσει ταξικούς φορείς διεκδίκησης, να διαμορφώσει ταξική συνείδηση ή να αναπτύξει ταξικούς δεσμούς αλληλεγγύης με τους συναδέλφους του.
Συχνά, προς «απόδειξη» του βαθμού ενσωμάτωσης του ελληνικού εργατικού κινήματος παρατίθενται γεγονότα και αριθμοί, όπως, π.χ. το «πέρασμα» της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών (ΓΣΕΕ) στα χέρια των ρεφορμιστών συνδικαλιστών την περίοδο 1926 – 1927, τα χαμηλά ποσοστά των οργανωμένων εργατών στα σωματεία, η μικρή αριθμητική δύναμη του Κομμουνιστικού Κόμματος κ.α.[…]
Αναμφισβήτητα, η εξέταση των μεθόδων ενσωμάτωσης της εργατικής τάξης στην αστική πολιτική αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για οποιαδήποτε ιστοριογραφική προσέγγιση του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος. Ταυτόχρονα όμως, δε γίνεται να αγνοούνται οι παράγοντες που συνηγόρησαν στη ριζοσπαστικοποίησή της. Δεν είναι λίγες οι φορές όπου οι όροι και οι προοπτικές διαμόρφωσης μιας ταξικής πολιτικής από τη μεριά της εργατικής τάξης υποτιμώνται, περιθωριοποιούνται ή αποσιωπώνται παντελώς.
Επίσης, η βιβλιογραφία που επικεντρώνεται στον παράγοντα ενσωμάτωση αποτυγχάνει στην πλειοψηφία της να αναδείξει (σκοπίμως;) πτυχές της που έχουν να κάνουν με την αστική βία, με τη συγκρότηση και ευρεία χρήση κατασταλτικών μηχανισμών όπως η αστυνομία, τα Σώματα Ασφαλείας ή ο στρατός, με στόχο τη συστηματική δίωξη και καταπίεση των ριζοσπαστικών τμημάτων της εργατικής τάξης. Η καταστολή έλαβε πολλές μορφές. Εκφράστηκε, π.χ., με άμεσες ή έμμεσες παρεμβάσεις στην οργάνωση και λειτουργία των εργατικών ενώσεων. Με αλλοίωση των αντιπροσωπευτικών οργάνων του συνδικαλιστικού κινήματος. Με συλλήψεις και εκτοπίσεις εργατών ή συνδικαλιστών που ανήκαν ή δραστηριοποιούνταν στα ταξικά συνδικάτα, που ήταν μέλη ή απλά πρόσκειντο στο ΚΚΕ. Με τη φανερή ή κρυφή παρακολούθηση των συνελεύσεων των σωματείων, των εργατικών κέντρων κ.λ.π. Πρόκειται για στοιχεία που συνοδεύουν την ιστορική πορεία του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος της χώρας μας εν πολλοίς και μέχρι σήμερα. Πρέπει, επομένως, να συνυπολογίζονται σε κάθε σχετική έρευνα.
Όπου και όποτε συναντάμε αναφορά στην κρατική παρεμβατικότητα, περιορίζεται συνήθως στον έλεγχο διαφόρων σωματείων και εργατικών στελεχών μέσω των πελατειακών σχέσεων και δικτύων. Παράλληλα, μια σειρά οργανισμοί που συστάθηκαν με πρωτοβουλία των Αρχών, όπως για παράδειγμα η Εργατική Εστία, η Επιθεώρηση Εργασίας κ.α. αγνοούνται εν πολλοίς ως προς το ρόλο που διαδραμάτισαν στην οικονομική και διοικητική ενσωμάτωση του συνδικαλιστικού κινήματος.
Η αυτόματη σύνδεση αιτίας και αποτελέσματος, που συχνά επιχειρείται ή λαμβάνεται ως δεδομένη μεταξύ της ύφεσης ή της σχετικής σταθεροποίησης της οικονομίας (ντόπιας και διεθνούς) από τη μια και της τάσης ριζοσπαστικοποίησης ή συντηρητικοποίησης της εργατικής τάξης από την άλλη αντίστοιχα, αποτελεί μια μάλλον υπεραπλουστευμένη, μηχανιστική προσέγγιση του όλου ζητήματος. Και όμως, δεν είναι λίγοι εκείνοι που αρκούνται στην υιοθέτηση μιας υποθετικής φόρμουλας του τύπου «οικονομική κρίση + εργατική τάξη = κομμουνισμός» ως βάσης για την παραπέρα ανάπτυξη της προβληματικής τους. Τέτοιες υποθέσεις δεν επιτρέπουν την εμβάθυνση στην ουσία των διεργασιών που συντέλεσαν στις όποιες ιδεολογικοπολιτικές μετατοπίσεις στις γραμμές του εργατικού κινήματος.
Πολλές έρευνες επικεντρώνονται υπερβολικά στη μελέτη δομών και θεσμών, σε πρόσωπα – κλειδιά ή ομάδες που ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την εξουσία (ή που διεκδικούν έστω ορισμένο μερίδιο και ρόλο στη διαχείρισή της.) Κατά συνέπεια εκτοπίζουν από το ιστορικό προσκήνιο το λαϊκό παράγοντα. Υποβαθμίζουν ή διαγράφουν εντελώς τις ανερχόμενες κοινωνικές δυνάμεις ως ιστορικά υποκείμενα. Θέτουν εκτός «εικόνας» τις συνθήκες εκείνες υπό τις οποίες οι εργαζόμενοι οδηγήθηκαν – ατομικά ή συλλογικά – στη συνειδητοποίηση της δύναμής τους, θέτοντας προοδευτικά ζητήματα ανατροπής της κυρίαρχης εξουσίας και μετασχηματισμού της κοινωνίας.
Μηδαμινή αναφορά γίνεται συνήθως στην εμπειρία της παραγωγικής διαδικασίας, στις ζυμώσεις που έλαβαν χώρα εκεί όπου οι εργάτες ζούσαν και εργάζονταν, ως συστατικά στοιχεία μιας αναδυόμενης ταξικής ταυτότητας. Ως «πρώτες ύλες» στη δημιουργία δεσμών αλληλεγγύης στις γραμμές της εργατικής τάξης. Πρόκειται για παράγοντες που συνέδραμαν σημαντικά στη διαμόρφωση της πολιτικής σκέψης και συμπεριφοράς των εργαζομένων, που σημάδεψαν τις διεργασίες στο εσωτερικό του εργατικού κινήματος, καθώς αυτό προσπαθούσε να αυτοπροσδιοριστεί ως τάξη και ως πολιτικό υποκείμενο.
Τέλος, για λόγους που έχουν να κάνουν με τις ιδεολογικοπολιτικές παρακαταθήκες της μετεμφυλιακής Ελλάδας και του λεγόμενου «Ψυχρού Πολέμου», δηλαδή με την εξέλιξη της ταξικής πάλης στη χώρα μας αλλά και διεθνώς, ο αντικομμουνισμός – άλλοτε χυδαίος, άλλοτε πιο «εκλεπτυσμένος» – υπήρξε αναπόσπαστο χαρακτηριστικό της σχετικής βιβλιοπαραγωγής. Η προσπάθεια δαιμονοποίησης του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος στην αστική ιστοριογραφία δεν αποτελεί, βεβαίως, έκπληξη. Σε περιόδους όξυνσης της ταξικής πάλης, η αντιπαράθεση στο επίπεδο των ιδεών λαμβάνει σαφώς μεγαλύτερες διαστάσεις.
Σε γενικές γραμμές, η κρατούσα ιστοριογραφία α) περιορίστηκε σε μια απλή αναπαραγωγή («επιβεβαίωση») μιας σειράς προκατασκευασμένων συμπερασμάτων που βρίσκονταν σε απόλυτη σύμπνοια με την κυρίαρχη εκδοχή του παρελθόντος, β) στάθηκε μεροληπτικά ενάντια στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, αντιμετωπίζοντάς το ως «περιθωριακό» ή «ακραίο», προϊόν της «μιζέριας» ή της «άγνοιας» της εργατικής τάξης κ.λ.π., γ) διαστρέβλωσε το χαρακτήρα, τη δράση και τους σκοπούς του, δ) άντλησε μονομερώς τις πηγές της, μην αξιολογώντας την ταξική προέλευση ή σκοπιμότητα της εκάστοτε πληροφορίας, απαξιώνοντας τις αναλύσεις , τη γραπτή και προφορική παράδοση της «άλλης πλευράς».
Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι αστοί ιστοριογράφοι που έφτασαν στο σημείο να αρνούνται ακόμα και την ύπαρξη ενός ριζοσπαστικού εργατικού κινήματος στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου.
Επομένως, ο μελετητής ιστορικός – ιδιαίτερα της πολιτικής ιστορίας ή της ιστορίας του εργατικού κινήματος – δεν πρέπει να λησμονά το γεγονός ότι η παραγωγή γνώσης αποτελεί, σε μεγάλο βαθμό, προϊόν των κοινωνικοπολιτικών αντιθέσεων και συγκρούσεων της εποχής όπου συντελείται. (σελ. 21 – 30)

 
Αναστάσης Ι. Γκίκας, Ρήξη και Ενσωμάτωση. Συμβολή στην Ιστορία του εργατικού – κομμουνιστικού κινήματος του Μεσοπολέμου (1918 – 1936). Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2010

Πηγή: ofisofi.blogspot.com

Μηνολόγιο Μαΐου 2023...

 

Μπήκαμε σήμερα στον πέμπτο μήνα του χρόνου, τον Μάη! Τον μήνα που ετυμολογείται, όπως και όλοι οι μήνες του ημερολογίου μας, από τα λατινικά, και συγκεκριμένα από το λατινικό Maius (mensis), δηλ. μήνας της Μαίας, μιας ρωμαϊκής θεότητας. 

Ο Μάης, όπως διαβάζουμε στο ιστολόγιο του Ν. Σαραντάκου, είναι από τους λίγους μήνες (μαζί με τον Απρίλη και, έμμεσα, τον Ιανουάριο και ίσως τον Αύγουστο) που η πρώτη μέρα του έχει δικό της όνομα. Η 1η του Μάη είναι η παγκόσμια μέρα των εργατών ή αλλιώς η εργατική Πρωτομαγιά σε ανάμνηση της σφαγής του Χεϊμάρκετ, το 1886 στο Σικάγο, όταν η αστυνομία άνοιξε πυρ σε (αναρχικούς ως επί το πολύ) εργάτες που διαδήλωναν για το οχτάωρο χωρίς να σκέφτονται τις αρνητικές συνέπειες ενός τέτοιου μέτρου στην ανταγωνιστικότητα.

Πρωτομαγιά επίσης έγινε στην Καισαριανή η εκτέλεση 200 κομμουνιστών κρατουμένων σε αντίποινα για τον φόνο ενός Γερμανού στρατηγού από αντάρτες στους Μολάους. Ένα γεγονός που ποτέ δεν πρέπει να λησμονούμε...Ας δούμε το μηνολόγιο του μήνα, πάλι από το sarantakos.wordpress.com...

Δε 1	Τα Ανθεστήρια – Ημέρα των ανθέων και των εργατών. Γενέσιον Ιωάννη Ρίτσου του βάρδου της ρωμιοσύνης και Τελευτή Αλεξάνδρου Παναγούλη του τυραννοκτόνου. Και των 200 της Καισαριανής.
Τρ 2	† Λεονάρδου ντα Βίντσι· αλλά και παγκόσμια ημέρα των ιστολογίων.
Τε 3	Τελευτή Αθανασίου Βέγγου, του καλού ανθρώπου. Και Παγκόσμια Ημέρα της Ελευθεροτυπίας
Πε 4	Αρίονος του κιθαρωδού -και Αλέξη Δαμιανού τελευτή.
Πα 5	Γενέσιον Καρόλου Μαρξ
Σα 6	Ας είμαστε ρεαλιστές, ας επιδιώξουμε το αδύνατο: γαλλικός Μάης του 1968
Κυ 7	Των εν Αιγίνη εκτελεσθέντων
Δε 8	† Γουσταύου Φλωμπέρ
Τρ 9	Αναστασίου Τούση και λοιπών εν Θεσσαλονίκη πεσόντων διαδηλωτών
Τε 10	Καραολή και Δημητρίου απαγχονισμός
Πε 11	Γέννησις Λασκαρίνας Πινότση ή Μπουμπουλίνας
Πα 12	Της νίκης των επαναστατών εις Βαλτέτσιον Αρκαδίας
Σα 13	Κωνσταντίνου Θεοτόκη του ρεαλιστού πεζογράφου
Κυ 14	Αισχύλου, τραγικού και μαραθωνομάχου
Δε 15	Γενέσιον Πέτρου Κιουρί
Τρ 16	† Καρόλου Περό και των δημιουργημάτων του: Σταχτοπούτας, Κοκκινοσκουφίτσας, Ωραίας Κοιμωμένης
Τε 17	Παγκόσμια Ημέρα Τηλεπικοινωνιών
Πε 18	† Γουσταύου Μάλερ και Νικηφόρου Μανδηλαρά αναίρεσις.
Πα 19	† Χο Τσι Μινχ του απελευθερωτού
Σα 20	† Γρηγορίου Δικαίου Παπαφλέσσα τελευτή -και έναρξη της Μάχης της Κρήτης
Κυ 21	Τα Αναστενάρια
Δε 22	† Βίκτωρος Ουγκώ, του δημιουργού των «Αθλίων»
Τρ 23	† Ερρίκου Ίψεν και Γεωργίου του Μετοίκου
Τε 24	† Νικολάου Κοπερνίκου
Πε 25	Αιμιλιανού Ζαπάτα και Άρεως Βελουχιώτου εκκίνησις
Πα 26	Γενέσιον Αλεξάνδρου Πούσκιν και τελευτή Μιχαήλ Παπαγιαννάκη
Σα 27	Γρηγορίου Λαμπράκη τελευτή· και Ροβέρτου Κωχ
Κυ 28	Πρώτη πρόβλεψις ηλιακής εκλείψεως υπό Θαλού του Μιλησίου
Δε 29	Εάλω η Πόλις – Η Ρωμανία πάρθεν (αποφράς ημέρα)
Τρ 30	† Θανή Βολταίρου του διαφωτιστού
Τε 31	Αποκαθήλωσις της ναζιστικής σημαίας υπό Εμμανουήλ Γλέζου και Αποστόλου Σάντα

 

Για τον μήνα που έφτασε, να ένα τραγούδι του αείμνηστου Γιάννη Γλέζου με τον Γιάννη Πουλόπουλο. "Κάθε Μάρτη, κάθε Απρίλη, κάθε Μάη"...

Καλό μήνα σε όλους μας!