Η καταστροφή της εσωτερικής υποτίμησης. Μειώσεις μέχρι και 40% στη χώρα μας όταν σε Ισπανία, Πορτογαλία και Ιρλανδία οι μισθοί περικόπηκαν μέχρι 8%
Η φετινή Πρωτομαγιά
είναι θλιβερή και γεμάτη από διαχρονικά νοήματα αφού η χώρα μας μετά
από την συνεχή ύφεση των μνημονίων βρίσκεται να είναι πρωταθλήτρια στις
μειώσεις μισθών.
Την πενταετία από το 2010 έως το 2014 στις 16 από τις 28 χώρες της ΕΕ έχει γίνει μείωση μισθών, με τη μικρότερη να έχει σημειωθεί στην Τσεχία κατά 0,3%, και τη μεγαλύτερη στην Ελλάδα, κατά 23,8%. Στις άλλες χώρες που μπήκαν σε
μνημόνια οι μειώσεις ήταν υποπολλαπλάσιες με την Πορτογαλία μειώνει
τους μισθούς κατά 8,1%, την Ισπανία με 6,9% και την Ιρλανδία 6,8%.
Αναλυτικά, στο δημόσιο τομέα οι μισθοί (Ελλάδα) πάγωσαν το 2009, το 2010 μειώθηκαν μεταξύ 12% και 20% και το διάστημα 2011-2013 μειώθηκαν περαιτέρω μέχρι και κατά 17%. Αντίστοιχα στην Πορτογαλία, μειώθηκαν 5% το 2010, 3,5%-10% το 2011 και αναβλήθηκε η παροχή των ετήσιων μπόνους το 2012-2013. Στην Ιρλανδία, πάγωσαν το 2008, μειώθηκαν κατά 5%-7% το 2009 και κατά περαιτέρω 5%-8% το 2010. Τέλος στην Κύπρο, μειώθηκαν κατά 6,5%-12,5% το 2013 και θα παραμένουν παγωμένοι έως το 2017.
Όσον αφορά στον ιδιωτικό τομέα, στην Ελλάδα μειώθηκαν κατά 22% το 2012 (κατά 32% για τους νέους εργαζόμενους κάτω των 25 ετών). Στην Πορτογαλία, πάγωσαν από το 2011 και δεν μπορούν να αυξηθούν χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Τρόικας, ενώ στην Ιρλανδία μειώθηκαν κατά 1 ευρώ το Φεβρουάριο του 2011 και επανήλθαν τον Ιούλιο του 2011. Στην Κύπρο αναβλήθηκε η αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή και δεν πρόκειται υπάρξει αύξηση χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Τρόικας.
Ακόμα χειρότερα, στην Ελλάδα με το νόμο 4024/2011 αναβλήθηκε η επέκταση των συλλογικών συμβάσεων και της ρήτρας ευνοϊκότητας και οι επιχειρησιακές συμβάσεις υπερίσχυσαν των κλαδικών. Επίσης με το νόμο 4046/2012 μειώθηκε σε 3 μήνες η μετενέργεια των συλλογικών συμβάσεων (τώρα επανήλθε στους 6 μήνες) και με Νόμο 4093/2012, ο εθνικός κατώτατος μισθός αποφασίζεται με νόμο και όχι από την εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας. Τέλος από το 2012, το 80% των επιχειρησιακών συμβάσεων που έχουν υπογραφεί αφορούν μειώσεις στους μισθούς.
Σταδιακή αποκατάσταση...
Με το νομοσχέδιο που προωθεί το υπουργείο Εργασίας αποκαθίστανται οι συλλογικές διαπραγματεύσεις, αυξάνεται σταδιακά ο κατώτατος μισθός και επανέρχονται οι "παγωμένες" τριετίες. Ταυτόχρονα εξουδετερώνονται οι εκατοντάδες χιλιάδες ατομικές συμβάσεις εργασίας που υπέγραψαν την τελευταία τριετία οι λεγόμενες "ενώσεις προσώπων", με τις οποίες υπολογίζεται ότι μειώθηκαν οι αποδοχές των εργαζομένων στην ιδιωτικό τομέα από 10% έως και 40%.
Σύμφωνα με το υπουργείο Εργασίας, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η καθυστέρηση στην καταβολή των αποδοχών (αφορά 1.000.000 εργαζόμενους) και να χτυπηθεί η "μαύρη εργασία", αναμένεται να υπάρξει υπουργική απόφαση, ώστε να εφαρμοστεί διάταξη που κάνει υποχρεωτική την καταβολή των μισθών μέσω των τραπεζών.
Σύμφωνα με στοιχεία που έχει επεξεργαστεί ο καθηγητής πανεπιστημίου Γιάννης Κουζής, οι μειώσεις στους μισθούς με τις 1.440 επιχειρησιακές συμβάσεις που έχουν υπογραφεί κυμαίνονται από 10% έως 40%. Σε οκτώ στις δέκα περιπτώσεις που οι συμβάσεις έχουν υπογραφεί με ένωση προσώπων οι μισθοί υποχώρησαν στα 586 ευρώ.
Υπολογίζεται πως δύο στους τρεις εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα έχουν καθυστέρηση στην πληρωμή των μισθών. Μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις η καθυστέρηση φτάνει ακόμα και τα δύο έτη.
Ποια ευχή θα ήταν περισσότερο επίκαιρη από να είναι καλύτερα του χρόνου τα πράγματα; Φτάνουν όμως μόνο οι ευχές;
Αναλυτικά, στο δημόσιο τομέα οι μισθοί (Ελλάδα) πάγωσαν το 2009, το 2010 μειώθηκαν μεταξύ 12% και 20% και το διάστημα 2011-2013 μειώθηκαν περαιτέρω μέχρι και κατά 17%. Αντίστοιχα στην Πορτογαλία, μειώθηκαν 5% το 2010, 3,5%-10% το 2011 και αναβλήθηκε η παροχή των ετήσιων μπόνους το 2012-2013. Στην Ιρλανδία, πάγωσαν το 2008, μειώθηκαν κατά 5%-7% το 2009 και κατά περαιτέρω 5%-8% το 2010. Τέλος στην Κύπρο, μειώθηκαν κατά 6,5%-12,5% το 2013 και θα παραμένουν παγωμένοι έως το 2017.
Όσον αφορά στον ιδιωτικό τομέα, στην Ελλάδα μειώθηκαν κατά 22% το 2012 (κατά 32% για τους νέους εργαζόμενους κάτω των 25 ετών). Στην Πορτογαλία, πάγωσαν από το 2011 και δεν μπορούν να αυξηθούν χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Τρόικας, ενώ στην Ιρλανδία μειώθηκαν κατά 1 ευρώ το Φεβρουάριο του 2011 και επανήλθαν τον Ιούλιο του 2011. Στην Κύπρο αναβλήθηκε η αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή και δεν πρόκειται υπάρξει αύξηση χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Τρόικας.
Ακόμα χειρότερα, στην Ελλάδα με το νόμο 4024/2011 αναβλήθηκε η επέκταση των συλλογικών συμβάσεων και της ρήτρας ευνοϊκότητας και οι επιχειρησιακές συμβάσεις υπερίσχυσαν των κλαδικών. Επίσης με το νόμο 4046/2012 μειώθηκε σε 3 μήνες η μετενέργεια των συλλογικών συμβάσεων (τώρα επανήλθε στους 6 μήνες) και με Νόμο 4093/2012, ο εθνικός κατώτατος μισθός αποφασίζεται με νόμο και όχι από την εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας. Τέλος από το 2012, το 80% των επιχειρησιακών συμβάσεων που έχουν υπογραφεί αφορούν μειώσεις στους μισθούς.
Σταδιακή αποκατάσταση...
Με το νομοσχέδιο που προωθεί το υπουργείο Εργασίας αποκαθίστανται οι συλλογικές διαπραγματεύσεις, αυξάνεται σταδιακά ο κατώτατος μισθός και επανέρχονται οι "παγωμένες" τριετίες. Ταυτόχρονα εξουδετερώνονται οι εκατοντάδες χιλιάδες ατομικές συμβάσεις εργασίας που υπέγραψαν την τελευταία τριετία οι λεγόμενες "ενώσεις προσώπων", με τις οποίες υπολογίζεται ότι μειώθηκαν οι αποδοχές των εργαζομένων στην ιδιωτικό τομέα από 10% έως και 40%.
Σύμφωνα με το υπουργείο Εργασίας, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η καθυστέρηση στην καταβολή των αποδοχών (αφορά 1.000.000 εργαζόμενους) και να χτυπηθεί η "μαύρη εργασία", αναμένεται να υπάρξει υπουργική απόφαση, ώστε να εφαρμοστεί διάταξη που κάνει υποχρεωτική την καταβολή των μισθών μέσω των τραπεζών.
Σύμφωνα με στοιχεία που έχει επεξεργαστεί ο καθηγητής πανεπιστημίου Γιάννης Κουζής, οι μειώσεις στους μισθούς με τις 1.440 επιχειρησιακές συμβάσεις που έχουν υπογραφεί κυμαίνονται από 10% έως 40%. Σε οκτώ στις δέκα περιπτώσεις που οι συμβάσεις έχουν υπογραφεί με ένωση προσώπων οι μισθοί υποχώρησαν στα 586 ευρώ.
Υπολογίζεται πως δύο στους τρεις εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα έχουν καθυστέρηση στην πληρωμή των μισθών. Μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις η καθυστέρηση φτάνει ακόμα και τα δύο έτη.
Ποια ευχή θα ήταν περισσότερο επίκαιρη από να είναι καλύτερα του χρόνου τα πράγματα; Φτάνουν όμως μόνο οι ευχές;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου