Συνταξιοδοτικό: Κόκκινες γραμμές, διέδοξοι και αδιέξοδα...

 Tο μεγαλύτερο πρόβλημα στις διαπραγματεύσεις είναι η επίλυση του συνταξιοδοτικού. (Greek Pension Mess shows there's no way easy out of impass) Είναι μακράν το δυσκολότερο πρόβλημα που έχει να επιλύσει η χώρα. Συνδέεται με το μέλλον των επόμενων γενεών και με τη βιωσιμότητα της τύχης της χώρας σήμερα.

Η Ελλάδα μέχρι σήμερα κατέβαλε το 9% του ΑΕΠ της σε συντάξεις (το ΔΝΤ θεωρεί ότι το ποσοστό είναι 10%). Ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι περίπου 2,5%. Η Γερμανία που είναι ένα εύρωστο οικονομικά κράτος καταβάλλει το 3% του ΑΕΠ της σε συντάξεις. (ΔΝΤ v. Eλλάδας: Η αλήθεια για τις συντάξεις).

Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας το 2013 υπάρχουν 2.704.295 συνταξιούχοι, οι οποίοι παίρνουν κάθε μήνα 2,3 δισ. ευρώ σε συντάξεις. Από αυτούς οι 756.447, δηλαδή το 28%, είναι κάτω των 65 ετών. 

Το χειρότερο όμως είναι το γεγονός ότι αυτό το 28% που περιλαμβάνει συνταξιούχους από 39 (!) μέχρι 64 ετών χωρίς ειδικότερα στοιχεία για την ηλικιακή διαστρωμάτωση, παίρνει 754 εκατομμύρια τον μήνα, που αντιπροσωπεύουν το 32,7% των μηνιαίων συντάξεων. Δηλαδή το κράτος πληρώνει κάτι περισσότερο από 9 δισεκατομμύρια τον χρόνο για πρόωρες συντάξεις, περίπου 1 δισ. κάθε μήνα!

Tα νούμερα αυτά αυξήθηκαν από το 2013 και αυξάνονται σήμερα ακόμα περισσότερο με τις πρόωρες συντάξεις που θεμελιώνονται. Σε απόλυτα νούμερα η χώρα χρειάζεται περίπου 27 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως για την καταβολή των συντάξεων. Πρέπει να αναλογιστούμε με σοβαρότητα τα νούμερα. 

Το 10% του ΑΕΠ μας καταβάλλεται σε συντάξεις. Αυτό δεν το δανειζόμαστε. Το δάνειο χρηματοδοτεί τα χρέη. Αυτό το καλύπτουμε εμείς. Όλοι μας. Το να μην θιγούν όμως τα θεμελιωμένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα είναι κόκκινη γραμμή μας. Και δημιουργεί θέματα...

Ο Ρέντσι ανέφερε πως η Ιταλία δεν έχει καμία διάθεση να δανείσει την Ελλάδα για να συνεχίσει να υποστηρίζει ένα πιο πλουσιοπάροχο συνταξιοδοτικό πρόγραμμα από ό,τι διαθέτει η ίδια. Πολλοί λένε το ίδιο με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Καμία χώρα δεν καταβάλλει το 10% του ΑΕΠ της σε συντάξεις.

Το ΣτΕ μάλιστα πήγε ακόμα παραπέρα. Έκρινε πρόσφατα αντισυνταγματικές τις περικοπές των συντάξεων από το 2012. Επιβάλλει να επιστρέψουμε στο προηγούμενο καθεστώς των 1.500 και των 2.000 ευρώ μηνιαίων συντάξεων συμπεριλαμβανομένων των πρόωρων και των εφάπαξ των 70.000 ευρώ. Κουβέιτ!

Σε κάθε περίπτωση πιο ακριβώς είναι άραγε το όραμα μας ακόμα και αν έβγαιναν τα νούμερα; Να γίνουμε ένα έθνος συνταξιούχων;

Να εργάζονται οι 25αρηδες για να στηρίζουν τους 50αρηδες που θα γυρνούν στα καφενεία σε μία χώρα με ανθρωπιστική κρίση παίρνοντας ενάμιση χιλιάρικο το μήνα; 

Πως θα αποκαταστήσουμε τα 400 ευρώ των χαμηλών συντάξεων, του παππού και της γιαγιάς μας, όταν προσθέτουμε και άλλα δημόσια βάρη στις πρόωρες συντάξεις που κοστίζουν ήδη 9 δισ. ετησίως, για κάθε χρόνο, όλα τα επόμενα χρόνια;

Χρωστάει κάτι η γενιά μου, η γενιά των 40αρηδων στους σημερινούς 55αρηδες και πρέπει να τους πληρώνουμε από τώρα και για καμιά 20 χρόνια; Δεν μας εξηγήθηκε αυτό. Και από πότε έγινε κόκκινη γραμμή της αριστεράς η θυσία των 30αρηδων για τους πρόωρους συνταξιούχους; 

Το χρήμα δημιουργείται από την παραγωγική οικονομία. Από την γεωργία, την κτηνοτροφία, την μεταποίηση, από ό,τι παράγεται στη χώρα με κάποια προστιθέμενη αξία. Από τις εξαγωγικές εταιρείες σε όλους τους κλάδους, το εμπόριο και βέβαια από τον τουρισμό. 

Ο δικηγόρος, ο ιατρός, ο εστιάτορας, ο μηχανικός και πολλά ελεύθερα επαγγέλματα δεν δημιουργούν πλούτο. Παρέχουν βέβαια αναγκαίες υπηρεσίες σε μία οικονομία και λειτουργούν ως πολλαπλασιαστές του χρήματος που κυκλοφορεί αλλά δεν δημιουργούν πλούτο.

Οι δε κρατήσεις στο δημόσιο είναι πλασματικές (1 δισεκατομμύριο ετήσια αμοιβή δημοσίου υπαλλήλου με 1 δισεκατομμύριο κρατήσεις σημαίνει 0 ευρώ για τον υπάλληλο αλλά και για το κράτος στα ταμεία του)

Τα 27 δισ. ετησίως λοιπόν για τις καταβαλλόμενες συντάξεις περιλαμβανομένων των πρόωρων πρέπει να δημιουργηθούν από την παραγωγική οικονομία. Μπορούν να χρηματοδοτηθούν από την πραγματική οικονομία δεδομένου ότι τα ταμεία καταληστεύθηκαν και δεν έχουν πλέον πόρους;

Όχι. 

Για να καταβάλλεται μία σύνταξη ενός πλήρως συνταξιοδοτούμενου πρέπει να προσφέρονται κρατήσεις ισόποσες τριών και τεσσάρων εργαζόμενων από την πραγματική οικονομία.

Πόσοι έχουν τέτοιους μισθούς ή σταθερά εισοδήματα σήμερα;

Για έναν πρόωρα συνταξιοδοτούμενο χρειαζόμαστε τις κρατήσεις δύο εργαζομένων των 500 ευρώ.

Και το επίδομα ανεργίας θέλει τις κρατήσεις ακόμα ενός εργαζόμενου.

Τα νούμερα δεν βγαίνουν. Δεν γίνεται ένας να καλύπτει τα έξοδα τριών και τεσσάρων ανθρώπων.

Και επειδή δεν βγαίνουν ξεκινούν τα ισοδύναμα των φόρων. Τα οποία διαχέονται σε όλους ανεξαιρέτως. ΕΝΦΙΑ, έκτακτη αλληλεγγύη, κατακόρυφη αύξηση του ΦΠΑ σε όλα τα βασικά είδη. Ακόμα και στους ανέργους! 

Στα μακαρόνια, στο γάλα, στο ρύζι, στην τυρόπιτα, στον τουρισμό που έπρεπε να έχει το μικρότερο ΦΠΑ ώστε να προσελκύσει τους πολίτες όλους του κόσμου να επισκεφθούν την χώρα μας δεδομένης της απίστευτης ομορφιάς.

Με ΦΠΑ όμως ενισχυμένο στον τουρισμό που μπορεί να αγγίξει και το 23% όπως διαβάζουμε, όταν τα άλλα κράτη έχουν 9% στον ίδιο τομέα και οδηγούν σε δραματική απώλεια του ανταγωνιστικού μας πλεονεκτήματος.

Είναι κοινωνική πολιτική αυτό; Ή προσφέρει αναπτυξιακή διέξοδο;

Να εργαστούμε και να προσφέρουμε από το υστέρημα μας για τις συντάξεις των παππούδων και των γιαγιάδων μας, ναι! Να προσφέρουμε σε αυτούς την ελάχιστη αξιοπρέπεια που δικαιούνται στα γεράματα τους.

Να εργαζόμαστε όμως για τους πρόωρους συνταξιούχους όχι. Να θυσιάσουμε τη νέα γενιά για να πληρώνονται πρόωρα αυτοί που ανήκουν ιδίως στα ''ευγενή'' ταμεία, και ανεξαρτήτως υπαγωγής ταμείων, αυτοί οι οποίοι ακόμα μπορούν να προσφέρουν, είναι ακόμα νέοι, και πρέπει να εισφέρουν στην κρίση, όχι.

Ούτε αριστερό είναι, ούτε λογικό. Φαύλο είναι. Και θυμίζει ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο σύστημα δηλαδή που υπηρέτησε με ζήλο και η Νέα Δημοκρατία.

Να μπουν εισοδηματικά κριτήρια.  Να σώσουμε τους νέους, να τονώσουμε την παραγωγή, να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας.

Όσοι λαμβάνουν μηνιαίως από διάφορες πηγές εισοδήματα άνω των 1500 ευρώ, ίσως και λιγότερα σήμερα, μπορούν να είναι ευτυχείς. Δεν χρειάζεται να κάνουν δυστυχείς τους υπόλοιπους.

Αυτοί οι οποίοι έχουν πλούτο, και αυτό ελέγχεται και διαπιστώνεται (Ε9, τραπεζικές καταθέσεις) δεν υπάρχει κανένας λόγος να επιβαρύνονται από τις εισφορές μιας νέας γενιάς που παλεύει για να επιβιώσει και είναι στα όρια της απόγνωσης.

Ούτε γίνεται να ξεπουλάμε λιμάνια και αεροδρόμια για να καλύπτουμε το κόστος 27 δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως.

Να ελεγχθεί το τι έχουν πραγματικά καταβάλλει αυτοί που συνταξιοδοτούνται στο κράτος και όχι πλασματικά. Σε όλες τις συντάξεις και στις πρόωρες, πολλαπλές και υψηλές.

Όσοι θέλουν, αν και αυτάρκεις οικονομικά να συνταξιοδοτηθούν σήμερα πρόωρα οπωσδήποτε, ας λάβουν τα χρήματα της σύνταξης στα 65 τους. Να επιβαρύνουμε τότε τα ταμεία και τους νέους, όπως ισχύει σε κράτη όπως η Γερμανία ή η Αμερική.

Η ριζοσπαστική αριστερά οφείλει να βρει λύσεις. Ακόμα και σε αυτό το πλαίσιο. Ας τολμήσει να κάνει την διαφορά και ας δώσει ένα τέρμα στις φαυλότητες και τα αδιέξοδα. Χρειαζόμαστε χρήματα που πρέπει να κατευθυνθούν στοχευμένα στην πραγματική οικονομία για να δημιουργήσουν πλούτο.

Έτσι καταπολεμείται η κρίση. Όχι σε συντάξεις 55αρηδων που θα αφαιμάξουν τους νέους.

Λέμε ότι θα αναδιανείμουμε τα βάρη. Οι λίγοι και οι πιο ισχυροί για τους πολλούς και τους πιο αδυνάτους. Όχι το αντίστροφο.

 Δικαιοσύνη. Κοινωνική και οικονομική.

                                                                                              Πηγή:  Χρήστος Λαδάς / capital.gr