Ας είναι το 2022 μια χρονιά γεμάτη υγεία, πρόοδο και προκοπή για όλους μας!
Καλή Χρονιά!!
Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2021
Οι κορυφαίες φωτογραφίες για το 2021! Από το Associated Press...
Η Lady Gaga κατευθύνεται στο χώρο της ορκωμοσίας του νέου Προέδρου των ΗΠΑ. Ο θαυμασμός τόσο του Προέδρου όσο και του Αντιπροέδρου έκδηλος!
Φτώχια, πόλεμοι, πυρκαγιές, πείνα, covid-19, θάνατος, αγωνία, κλιματική αλλαγή, ελπίδα. Έτσι αποτυπώνει το Associated Press το 2021.
Το 2021 ήταν μία χρονιά με καταστροφές. Στο Νέο Δελχί, ένας άντρας τρέχει ανάμεσα στις νεκρικές πυρές των θυμάτων της COVID-19. Σε μια παραλία κοντά στο χωριό Λίμνη της Ελλάδας, ο ορίζοντας φωτίζεται από τις φλόγες των πυρκαγιών που μαίνονται στην ανατολική Μεσόγειο. Στη Λα Πάλμα των Καναρίων Νήσων, η κόλαση βρίσκεται στο ηφαίστειο Cumbre Vieja.Το 2021 ήταν μία χρονιά με οργή. Η στιγμή που η αστυνομία σημάδεψε με τα όπλα της εξεγερμένους που προσπαθούσαν να εισβάλουν στην αίθουσα της Βουλής των Αντιπροσώπων στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ. Παλαιστίνιοι μεταφέρουν τη σορό ενός παιδιού που έχασε τη ζωή του σε ισραηλινή αεροπορική επιδρομή στη Γάζα, ενώ μια ήπειρο μακριά, πενθούντες μεταφέρουν τη σορό ενός άνδρα που σκοτώθηκε ενώ διαμαρτυρόταν για το πραξικόπημα στη Μιανμάρ.
Το 2021 ήταν μία χρονιά με ελπίδα. Ακόμη και όταν εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν από COVID-19, δισεκατομμύρια εμβολιάστηκαν. Ο αξιωματικός της στρατιωτικής αστυνομίας Everaldo Pinto, ντυμένος ως υπερήρωας Captain America, χαιρετά τα παιδιά και τα ενθαρρύνει να προστατευτούν κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 στην Petropolis, στην πολιτεία Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας, στις 15 Απριλίου 2021.
Το 2021 ήταν μία χρονιά εξέγερσης. Ένας άνδρας και μία γυναίκα που πιάνονται σε μια παθιασμένη αγκαλιά στη Βαρκελώνη της Ισπανίας δεν είναι χαρακτήρες μιας ρομαντικής κωμωδίας. Πίσω τους μαίνεται μια εξέγερση για τη φυλάκιση ενός ράπερ που καταδικάστηκε για προσβολή της ισπανικής μοναρχίας. Και οι δρόμοι πίσω τους καίγονται.
Το 2021 ήταν μία χρονιά που δοκίμασε τον άνθρωπο αλλά και τον πλανήτη συνολικότερα. Οι «χαρακιές» που αφήνει θα κάνουν χρόνια να επουλωθούν. Μέσα στα καλύτερα κλικ του Associated Press, υπάρχει και ελληνική εκπροσώπηση. Πέτρος Γιαννακούρης, Πέτρος Καρατζιάς και Θοδωρής Νικολάου, αποτύπωσαν με τον καλύτερο τρόπο το 2021.
Δείτε τις φωτογραφίες:
Ένας άντρας παρακολουθεί καθώς μια πυρκαγιά πλησιάζει την παραλία Κοχύλι κοντά στο χωριό Λίμνη, Ελλάδα, περίπου 160 χιλιόμετρα βόρεια της Αθήνας, στις 6 Αυγούστου 2021. (AP Photo/Θοδωρής Νικολάου)
Δείτε όλες τις εικόνες εδώ. Στο apnews.com
Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2021
Δύο χρόνια χωρίς τον Θάνο Μικρούτσικο – «Σκατζάρισες, μα μας κρατά λύπη μεγάλη»
Σαν σήμερα, στις 28 Δεκεμβρίου 2019, έφυγε από τη ζωή ο Θάνος Μικρούτσικος. Απώλεια που δύσκολα μπορούμε να διαχειριστούμε ακόμα και σήμερα.
Ο τεράστιος καλλιτεχνικός του πλούτος, η ανεξίτηλη σφραγίδα που άφησε στην ελληνική μουσική αλλά και στην ψυχή μας έκαναν αφόρητες εκείνες τις τελευταίες μέρες του 2019.
Η μουσική ιδιοφυία που ξεκίνησε από την Πάτρα και κατέκτησε όλο τον κόσμο κατάφερε με μοναδικό τρόπο να φτιάχνει κομμάτια που θα τραγουδάμε για χρόνια.
Κατάφερε με μελωδίες που κρύβουν πίσω τους δύσκολες παρτιτούρες να συνδυάσει σπουδαίους στίχους ποιητών και όλα αυτά να γίνουν σύνθημα στα χείλη χιλιάδων.
Ο ίδιος είχε μιλήσει πολλές φορές για την μάχη που έδινε, για το πρόβλημα υγείας του, για τις εύκολες και δύσκολες στιγμές.
Δεν δείλιασε λεπτό, δεν σταμάτησε λεπτό να ελπίζει, να γράφει μουσική, να οργανώνει συναυλίες και δίσκους.
Ο Θάνος Μικρούτσικος ήξερε ότι ο χρόνος του τελειώνει και φρόντισε να τα αφήσει όλα τακτοποιημένα. Το υλικό του στα πολύτιμα χέρια του Θύμιου Παπαδόπουλου και οι φίλοι και συνεργάτες του Θηβαίος, Πασχαλίδης, Θωμαΐδης, Αντωνοπούλου και τόσοι άλλοι πιστοί υπηρέτες των τραγουδιών του.
Ο Θάνος τα κανόνισε όλα και όλα έγιναν όπως ακριβώς τα ήθελε. Ακόμα και η κηδεία του. Το μόνο που δεν μπόρεσε να τακτοποιήσει είναι αυτό το τεράστιο κενό που νιώθουμε όταν κοιτάμε αριστερά τη σκηνή σε κάθε συναυλία με τραγούδια του. Αυτή τη θλίψη που νιώθουμε όταν ψάχνουμε -ακόμα και σήμερα- στη σκηνή να εντοπίσουμε το πιάνο του, να ακούσουμε τον χτύπο στα πλήκτρα, να δούμε τα χέρια του να διευθύνουν.
Μια ζωή ποίηση και μουσική
Επίσημα ο Θάνος Μικρούτσικος εμφανίστηκε το 1975 με τον δίσκο «Πολιτικά τραγούδια», σε ποίηση Ναζίμ Χικμέτ και Βολφ Μπίρμαν.
Με τον τρόπο του ενώνει δύο μουσικούς κόσμους. «Ο ένας μουσικός κόσμος επέλεξα να είναι αυτός της σύγχρονης μουσικής, με έγχορδα, δύο πιάνα και παρτιτούρα εκφερόμενη από μουσικούς. Ολοι τους, νέοι τότες φοιτητές δραματικών σχολών που καθοδηγήθηκαν εξαιρετικά από τον σκηνοθέτη Γιώργο Μιχαηλίδη και τη χορογράφο Σοφία Σπυράτου, που δούλεψαν δημιουργικά πάνω στις παρτιτούρες μου.
Ο άλλος κόσμος ήταν φυσικά το τραγούδι με τη μοναδική ως ιέρεια της αρχαίας τραγωδίας Μαρία Δημητριάδη (λέαινα του πολιτικού τραγουδιού την αποκάλεσε ο Δημήτρης Κουτσούμπας). Εγώ θα πω τη μεγαλύτερη δραματική τραγουδίστρια – λυρικοεπική ταυτοχρόνως που εκφράζει τη δραματική συγκυρία. Την ίδια περίοδο συνθέτω τη “Σπουδή σε ποιήματα του Βλαδίμηρου Μαγιακόβσκη” – σε μετάφραση Ρίτσου».
Συνέχισε με τον δίσκο «Καντάτα για τη Μακρόνησο» (ποίηση Γιάννη Ρίτσου, με τη Μαρία Δημητριάδη). «Είναι ένα έργο που δεν ανήκει στους δημιουργούς του. Ανήκει σε όσους αγωνίστηκαν και πάλεψαν μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ αλλά και δίπλα στο κόμμα σε χρόνους ζοφερούς… Σε όσους πάλεψαν για μια δίκαιη κοινωνία…».
Η συνέχεια γράφεται με τους δίσκους «Φουέντε
Οβεχούνα» (Λόπε ντε Βέγκα, με ερμηνευτές τη Μαρία Δημητριάδη και τον
Γιώργο Μεράντζα), «Τροπάρια για φονιάδες» (σε στίχους Μάνου Ελευθερίου,
επίσης με Δημητριάδη και Μεράντζα), «Μουσική πράξη στον Μπρεχτ» (1978,
με τον Γιάννη Κούτρα) – χαρακτηριστικούς του ριζοσπαστικού κλίματος των
πρώτων μεταπολιτευτικών χρόνων.
«Ο Σταυρός του Νότου»
Με τον δίσκο «Ο Σταυρός του Νότου», σε ποίηση Νίκου Καββαδία (με τους Γιάννη Κούτρα, Αιμιλία Σαρρή και Βασίλη Παπακωνσταντίνου), ανοίχτηκε σε ευρύτερη τραγουδιστική θεματική.
Σε αυτή την περίοδο συνεχίζει να μελοποιεί Αλκη Αλκαίο («Εμπάργκο», απ’ όπου μένει η σφραγίδα της «Πιρόγας» με τον Μανώλη Μητσιά, αλλά και «Η αγάπη είναι ζάλη» με τη Χάρη Αλεξίου), Κώστα Τριπολίτη («Ολα από χέρι καμένα» με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου το 1988 και «Συγγνώμη για την άμυνα» με τον Γιώργο Νταλάρα το 1992, απ’ όπου και το «Ανεμολόγιο»), Φρανσουά Βιγιόν, Κωνσταντίνο Καβάφη (όπου ξεχωρίζει για τις ερμηνείες του ο Κώστας Θωμαΐδης) κ.ά. Από το 1991 προέρχεται και ο δεύτερος ολοκληρωμένος Καββαδίας με τις «Γραμμές των οριζόντων», όπου ερμηνεύουν οι Γιώργος Νταλάρας, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας.
Ολοκληρωμένα άλμπουμ συνεχίζει από το 1999, όπως τα «Θάλασσα στη σκάλα» (στίχοι Οδυσσέα Ιωάννου, με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου), «Αμλετ της Σελήνης» (2002, στίχοι Μάνου Ελευθερίου, Οδυσσέα Ιωάννου, Γιώργου Κακουλίδη, Κώστα Λαχά, Τζένης Μαστοράκη, Κώστα Τριπολίτη, με ερμηνευτή τον Χρήστο Θηβαίο), «Υπέροχα μονάχοι» (2006, στίχοι Αλκη Αλκαίου, ερμηνεύουν οι Μανώλης Μητσιάς, Χρήστος Θηβαίος), «Πάμε ξανά απ’ την αρχή» (2008, στίχοι Οδυσσέα Ιωάννου, τραγουδάει η Ρίτα Αντωνοπούλου), «Ο,τι θυμάσαι δεν πεθαίνει» (στίχοι Οδυσσέα Ιωάννου, τραγουδάει ο Γιάννης Κότσιρας). Το 1999 παρουσίασε, επίσης, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών την όπερα «Η επιστροφή της Ελένης», σε λιμπρέτο του Χρήστου Λαμπράκη και σκηνοθεσία του Δημήτρη Παπαϊωάννου.
Πηγή: in.gr
Εξαιρετική ερμηνεία της Ρίτας Αντωνοπούλου! Μια ερμηνεία γεμάτη σεβασμό για τον Θάνο Μικρούτσικο αλλά και για τον Νίκο Καββαδία...
Τα παιδικά μας χρόνια δεν θα ήταν ίδια χωρίς τη Ζωρζ Σαρή...
Η Γεωργία Σαριβαξεβάνη Καρακώστα όπως ήταν ολόκληρο το όνομά της, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 23 Μαΐου 1925, από μητέρα Γαλλίδα και πατέρα από το Αϊβαλί. Τελείωσε στην Ελλάδα το Δημοτικό και το Γυμνάσιο. Στα χρόνια της Κατοχής φοίτησε στη σχολή υποκριτικής του Δημήτρη Ροντήρη και το 1947, όταν εξορίστηκε στο Παρίσι , σπούδασε την τέχνη του θεάτρου στο Σαρλ Ντιλέν.
Το 1962 επέστρεψε στην Ελλάδα και έπαιξε στον κινηματογράφο και το θέατρο μέχρι την εποχή της Δικτατορίας, οπότε και ξεκίνησε να γράφει το πρωτο της μυθιστόρημα. «Ο Θησαυρός της Βαγίας» εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1969. Μέχρι το 2012 που πέθανε είχε γράψει πολλά μυθιστορήματα για νέους (και όχι μόνο), νουβέλες και παιδικά βιβλιαράκια. Ανάμεσα στα πιο γνωστά της έργα, είναι: Τα Στενά Παπούτσια, Το Ψέμα, Τα Γενέθλια, Ο Κύριός Μου, Τα Χέγια και Νινέτ.
Η Ζωρζ Σαρή συντρόφευσε πολλά παιδικά και εφηβικά (και ενήλικα …) βράδια μας με τις ρεαλιστικές αφηγήσεις της. Κατάφερε να μπει στις ψυχές μας με τον πιο όμορφο τρόπο και τα έργα της είναι πάντοτε αυτά στα οποία ανατρέχουμε για να βρούμε που και που τη χαμένη αθωότητά μας. Με αφορμή την επέτειο από το θάνατό της, θυμόμαστε μερικά αποσπάσματα από αγαπημένα βιβλία της.
«Κλείνω τα μάτια. Όλα τα χρώματα με πλημμυρίζουν. Είναι φωτεινά, καθάρια, λαμπερά σαν τις αναμνήσεις, σαν τα όνειρά μου, σαν τη ζωή μου… Κλείνω τα μάτια. Σαν ίσκιοι οι αναμνήσεις πλησιάζουν γοργά… Απρόσμενος τρελός χορός. Έιναι ο χορός της ζωής.» Ο χορός της ζωής, 1996
«Η
Ζωή θέλει να την αγαπάνε. Να την αγαπάνε χωρίς παζαρέματα, πολύ και
αλογάριαστα. Μικρή κατάλαβε πως για να τα καταφέρει, έπρεπε πρώτα ν’
αγαπήσει αυτή τους ανθρώπους ή τουλάχιστον να κάνει πως τους αγαπά…..
Αγαπούσε όπως πεινούσε, όπως διψούσε, όπως πονούσε, όπως γελούσε.
Το
δίχτυ της Ζωής ήταν σοφά πλεγμένο. Είχε κι άλλες κλωστές πολύ γερές.
Άνοιγε τις χούφτες της και σκόρπιζε το παιδικό της βιος. Χάριζε τα
βιβλία της, τα μολύβια της, τις πέννες της, τις ζωγραφιές της, τα
παιχνίδια της. Κρυφά από τους δικούς της χάρισε το χρυσό σταυρό της, το
δαχτυλιδάκια της, μια παλιά καρφίτσα της γιαγιάς. Έψαχνε στα συρτάρια,
κάτι να βρει ακόμα, να το χαρίσει κι αυτό, να γίνει ένας παραπανίσιος
κρίκος στην αλυσίδα που θα την έδενε με τους ανθρώπους . Αγωνιζόταν. Η
λαχτάρα της γινόταν ορμητικό ποτάμι και παράσερνε τα εμπόδια. Όχι, όχι
δεν ήτανε παιχνίδι. Ήταν αγωνία. Παιδιάστικη αγωνία. Η μητέρα το ‘χε
καταλάβει και της παραστεκότανε χωρίς πολλά λόγια. Ένιωθε τη μοναξιά που
τρόμαζε το παιδί της, ίσως γιατί την ήξερε, τη φοβόταν. Έλεγε στη Ζωή:
“Να εμπιστεύεσαι τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος είσαι’συ”.»Όταν ο ήλιος …, 1992
«Δεν ήθελα πια να τους ακούω. Έτρεξα και κλείστηκα στο δωμάτιο μου κι έκλαψα πολύ. Ποιος είχε δίκιο; Ποιος είχε άδικο; Κι εγώ τι φταίω; Πότε φωνάζω: Μπαμπά, σε μισώ και πότε η καρδιά μου χτυπάει και μου λέει πως τον αγαπώ. Τι θ’ απογίνω;
Από κείνη τη μέρα η μητέρα σώπαινε κι ο πατέρας γύριζε αργά τη νύχτα. Σχεδόν δεν τον έβλεπα. Στο τέλος του σχολείου, στην απονομή των βραβείων, ο μπαμπάς δεν ήρθε. Κι όμως, εγώ είχα απ’ όλη την τάξη τα περισσότερα άριστα. Η μητέρα ήταν πολύ συγκινημένη, μου χάρισε μια ασημένια ταυτότητα. Μ’ έστειλε να περάσω το καλοκαίρι στην Αγία Τριάδα, στη βίλα που νοίκιαζε η θεία Μαρία. Εκείνη δεν ήρθε. Όταν γύρισα στη Θεσσαλονίκη τη βρήκα μόνη στο σπίτι. Δε γελούσε.
-Που είναι ο μπαμπάς; τη ρώτησα
-Πήγε κάποιο ταξίδι στη Γερμανία, για δουλειά. Θα μας γράψει, θα γυρίσει.
Έλεγε ψέματα, το κατάλαβα αμέσως από την ταραχή της. Φοβήθηκα.
Αργότερα η μαμά μου μίλησε για την απόφαση της να πουλήσει το σπίτι, να βρει ένα θυρωρείο.
-Δεν ξέρω κανένα επάγγελμα, δεν έχω κανένα χαρτί, ούτε καν γυμνασίου, πως να δουλέψω στη Θεσσαλονίκη; Βλέπεις Χριστίνα μου, μου είπε, αν είχα σπουδάσει, δε θα βρισκόμουν σ’ αυτή τη δύσκολη θέση σήμερα. Δε θέλω μια μέρα να πάθεις κι εσύ τα ίδια.
Εγώ έκλαιγα και κείνη μου έλεγε: “Προσωρινά θα κάνω αυτή τη δουλειά, μέχρι να καταφέρει ο πατέρας να στείλει χρήματα”. Δεν έκλαιγα για τη δουλειά, έκλαιγα για τον μπαμπά που μας άφησε.
Ο πατέρας, Χριστινάκι μου, δε θα γυρίσει ποτέ πια. Πάει, τελείωσε. Μας άφησε μόνες. Πήγε στη Γερμανία για να φτιάξει μια δικιά του ζωή, δε μας αγαπάει. Θα ήθελα να σου πω: τον μισώ, μα δεν τολμώ. Φοβάμαι τη λέξη, με τρομάζει ακόμα και να τη δω γραμμένη…» Το ψέμα, 1970
«Ο «Πορτοκαλής Ήλιος» ξεμάκραινε από το λιμάνι του Πειραιά. Οχτώ το πρωί κι η ζέστη κιόλας ίδρωνε το κορμί, κολλούσε πάνω στο δέρμα. Η θάλασσα ασάλευτη θα ‘μοιαζε αληθινό γυαλί, αν δεν ήταν οι άσπροι αφροί που ξεσήκωνε το καράβι χαράζοντάς την. Κόσμος πολύ, περισσότερες γυναίκες με παιδιά, που ξεκινούσαν για κάποιο νησί του Σαρωνικού , την Αίγινα, τον Πόρο, την Ύδρα ή τις Σπέτσες. Τα σχολεία είχαν κλείσει κι οι μητέρες είχαν ετοιμάσει τις καλοκαιρινές αποσκευές: βατραχοπέδιλα, μάσκες, σαγιονάρες , ψάθινα ή πάνινα καπέλα… Στο κατάστρωμα οι πολυθρόνες ήταν όλες πιασμένες κι ούτε ένα σκαμνί αδειανό. Στα σαλόνια έκανε τόση ζέστη, που όλοι οι επιβάτες προσπαθούσαν να βολευτούν έξω , με την ελπίδα να δροσιστούν από τον αέρα της θάλασσας.»Ο θησαυρός της Βαγίας, 1969
Επιμέλεια: Δάφνη Τσάρτσαρου
Πηγή: www.thessalonikiartsandculture.gr
Γιορτές, όνειρα και σκουπίδια...
Η δίνη του ημερολογίου φέρνει γρήγορα τις γιορτές. Εξακολουθούν να έρχονται και να φεύγουν με το ίδιο πάντα εορταστικό trailer. «Χριστούγεννα» -είναι το brand name της τελευταίας εβδομάδας του χρόνου. Σημαίνει όμως κάτι βαθύτερο;
Η συνειδητότητα είναι η πηγή της δυστυχίας. Για «δυστυχισμένη συνείδηση» μίλησε ο σκοτεινός Γερμανός φιλόσοφος Hegel, υπονοώντας το πλήρωμά της με τον πόνο της μάταιης ύπαρξης. Η ευτυχία, ό,τι κι αν σημαίνει, ανοίγεται πέραν της συνείδησης ή πολύ πριν απ’ αυτήν, όταν η ζωή κυλάει ανεπαίσθητα, σαν σε ύπνο, γλυκά ναρκωμένη κάτω από το επιδερμικό χάδι του φευγαλέου χρόνου, μέχρι τη λήξη του επεισοδίου….
Τι πραγματικά γιορτάζουμε τις γιορτές;
Ίσως ακόμη νομίζουν οι πολλοί ότι τις ημέρες αυτές γιορτάζουμε τη μυθική γενέθλια επέτειο κάποιας θρησκείας που έχει επικρατήσει να λέγεται «χριστιανισμός». Μιας θρησκείας που υποτίθεται ότι λειτουργεί ακόμα. Χριστούγεννα- η ημέρα της γέννησης του μυθικού της ήρωα….
O χριστιανικός θρησκευτικός μύθος κατέχωσε τον αρχαίο κόσμο κάτω από το βαρύ πέπλο μιας φαιόχρωμης ηθικής που έπνιγε το αγαπητικό μήνυμα μέσα σε μια ανηδονική αγχόνη. Η Αναγέννηση και ο Διαφωτισμός, αιώνες μετά, ξήλωσε τα φαιά παραπετάσματα, ανοίγοντας το δρόμο στον ευρωπαϊκό μηδενισμό που σήμερα μας σημαδεύει.
Τί γιορτάζουμε τις μέρες αυτές;
Κάτω από τα πεπαλαιωμένα ράκη της θρησκευτικής επένδυσης υπάρχουν σταθερά σημεία φυσικής αναφοράς που ρυθμίζουν τη ζωή της ανθρωπότητας από τους προϊστορικούς χρόνους. Η ανισημερία της 21ης Δεκεμβρίου έχει καταχωρηθεί στη χρονική συνείδηση ως η επέτειος της αναγέννησης του φωτός, του πλεονάσματος της ημέρας. Γιορτή του Μίθρα από τον 2ο μ. Χ. αιώνα, επανακαθιερώθηκε ως γενέθλιο του Χριστού, της χριστιανικής εκδοχής του φωτισμού. Το ευρωπαϊκό μετέπειτα ημερολόγιο μετακίνησε την Πρωτοχρονιά στην 1η του Ιανουαρίου που για το ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο ενδέκατος μήνας του χρόνου. Αυτά τα δύο τέρμινα αποτελούν το πραγματικό υπόβαθρο των εορτών μας: χειμερινό ηλιοστάσιο και συμβατική ευρωπαϊκή πρωτοχρονιά.
Πολιτισμός σημαίνει όμως προσθήκη συμβολικών αξιών στο φυσικό κύκλο της ζωής. Τα γυμνά φυσικά γεγονότα επενδύονται με πρόσθετες σημασίες που κατεργάζεται η κοινωνικότητα. Οι σημασίες προάγουν το βίο σε διακοσμημένη αξιοβίωτη αυταπάτη.
Στο κενό αξιών που προκάλεσε ο ευρωπαϊκός μηδενισμός εισέβαλαν ακάθεκτες οι υλικές αξίες του υπερπαραγωγικού καπιταλισμού, αυτού του αδυσώπητου ολοκληρωτικού δεσπότη της ζωής μας. Αυτός έχει ανακηρύξει την τελευταία εβδομάδα του χρόνου σε πανηγυρικό τελετουργικό της λατρείας του. Τα από ιστορική αδράνεια λεγόμενα «Χριστούγεννα» είναι σήμερα η χυδαία γιορτή της θεάς Αγοράς, της αποθέωσης του φετιχισμού των εμπορευμάτων. Και ο στρουμπουλός παληάτσος Αη Βασίλης είναι ένας marketeer clown που κάθε χρόνο όλο και με μεγαλύτερη εσωτερική θλίψη ασκεί το εποχιακό του soft job.
Kαι του χρόνου…..
Παναγιώτης Γεννηματάς
Πηγή: www.hereticalideas.gr
Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2021
Γιορτές και οι άλλοι...
Μέρες που είναι... Να εξορύξεις όποιες δυνάμεις
κρύβονται ακόμη μέσα σου, να τις ψαύσεις, να τις αγαπήσεις ώστε αυτές να
σε θωρακίσουν, να σε πυργώσουν απέναντι στον πόνο· να αγκαλιάσεις τον
μικρόκοσμο [το σύμπαν], να είσαι ήσυχος και χαμογελαστός στον περίγυρο,
να ανταποκρίνεσαι στις προσκλήσεις των φίλων, να τανυστείς στον
μεγαλύτερο βαθμό -να αντέξεις. Να κολυμπήσεις στα σπλάχνα διότι αυτή η
κολύμβηση καθαίρει τα σκοτάδια του νου, εξορίζει την απογοήτευση και την
απομόνωση. Να δηλώσεις «παρών» και ας απουσιάζεις -οι γιορτές απαιτούν
συναδέλφωση και αλληλεγγύη, επιφέρουν, έστω για λίγο, τη συνοχή των
κοινωνιών, όσο μικρές κι αν είναι αυτές.
Είναι γιατί στο μέσα μέρος του καθενός συνωστίζονται τόσα άλογα, τόσες εκρηκτικές ύλες, λανθάνει ο πλούτος των συναισθημάτων, εκεί μέσα δονούνται οι ερωτικές και αναγεννητικές δυνάμεις -πού αλλού; Από αυτές τις δυνάμεις αρπάζεται κανείς για να βρεθεί σε θέση να συνοδοιπορήσει, έστω λειψός, έστω λυπημένος. Πώς τα άλογα γίνονται λογικά; Αυτό να εξακριβωθεί, να ερμηνευτεί, να γίνει οδηγός για τη συμφιλίωση με τη νέα πραγματικότητα, ένας μικρός μπούσουλας τέλος πάντων -κάπως έτσι. Τα λογικά επικρατούν στο τέλος βεβαίως, το θέμα είναι να γίνουν υποφερτά, ανεκτά, διαχειρίσιμα. Οσο και να φαίνεται παράξενο οι γιορτές [των άλλων] βοηθούν κατά πολύ να γίνει αυτό δυνατό -κι έτσι να περνάει κάπως ο καιρός.
Οι γιορτές, είπαμε, συνέχουν τις κοινότητες, ακόμη κι όταν είναι, καλή ώρα, μολυσμένες από τον φόβο, ίσως και τον πανικό που έχει επιφέρει σε αυτές ο περίφημος κορονοϊός. Η συνειδητοποίηση της ανθρώπινης οδύνης είναι το κριτήριο και όχι τόσο το ήρεμο μεγαλείο και η απλότητα [η δωρικότητα -αν και αυτή έχει καθοριστικό ρόλο σαν περισπασμός στη βουλιμική μας τάση και στον καταναλωτισμό]. Οταν γράφει κανείς προσπαθεί τουλάχιστον να μην κάνει τους αναγνώστες να βαρεθούν ή να εκνευριστούν [αν αναστατωθούν καθόλου δεν πειράζει διότι σαν κάτι να γεννιέται εκείνη τη στιγμή, μικρόψυχο ή μεγαλόψυχο, πάντως δυναμικό -δυναμικό σαν διάλογος]. Το θέμα είναι να καταφέρνει κανείς να συνομιλεί, στο μέτρο του δυνατού ασφαλώς. Να μπορεί να συμμετέχει στο τραπέζι των άλλων -και οι άλλοι στο δικό του, όσο φτωχό κι αν είναι. Γιορτές: μικρή παύση του εμφυλίου.
Γιώργος Σταματόπουλος / efsyn.gr
Εάν αυτό είναι ο αλγόριθμος άνθρωπος...
Οι περισσότεροι από εμάς κερδίζουμε τα προς το ζην με την εργασία μας. Προσφέρουμε εργασία (πιάνουμε μια δουλειά) και πληρωνόμαστε για να κάνουμε πράγματα που κάποιοι άλλοι θέλουν να γίνουν από εμάς. Ακόμα και προτού πιάσουμε δουλειά, η εργασία αποτελεί σημαντικό κομμάτι της ζωής μας. Περνάμε μεγάλο μέρος των σχολικών μας χρόνων προετοιμαζόμενοι για εργασία.
Η δουλειά σας, κατά πάσα πιθανότητα, θα καταλαμβάνει το ένα τρίτο από τις ώρες που δεν κοιμάστε. Σε μεγάλο βαθμό θα σας «ορίσει». Όταν κάποιος σας ρωτάει «Τι κάνεις;», δεν απαντάτε «Μαζεύω κουπόνια, βγαίνω ραντεβού, πηγαίνω στα παιδιά μου», λέτε «Δουλεύω στην τάδε εταιρεία» ή «Είμαι οικονομολόγος» ή «Είμαι εκπαιδευτικός». Αυτός ο αυτοπροσδιορισμός μέσω της εργασίας μας σημαίνει ότι η δουλειά είναι κάτι περισσότερο από αυτό που κάνουμε για να αποκτήσουμε ένα εισόδημα. Είναι στοιχείο του κοινωνικού και μορφωτικού μας πορτρέτου. Αν χάσουμε την δουλειά μας, χάνουμε ένα τμήμα της ταυτότητάς μας.
Κινδυνεύουμε να χάσουμε κάποια στιγμή της εργασιακής μας ζωής, την ταυτότητά μας ή τμήμα της λόγω της συνεχούς μεταβολής της τεχνολογίας ;
Ας το συζητήσουμε βλέποντας και την θεωρητική σκοπιά και την πραγματική εκδοχή που ξεκινάει με ένα αλγόριθμο και καταλήγει στον αλγόριθμο άνθρωπο!
Πως επηρεάζει λοιπόν μια μεταβολή στην τεχνολογία τη ζήτηση για εργασία ; Η ερώτηση αυτή έχει συχνά γίνει αντικείμενο συζήτησης και δεν έχει βρεθεί μια κοινά αποδεκτή απάντηση. Αυτό που όντως γνωρίζουν οι οικονομολόγοι είναι ότι η απλουστευτική λογική που χρησιμοποιούν οι μη ειδικοί όταν ισχυρίζονται ότι οι νέες τεχνολογίες θα μειώσουν την ζήτηση για εργασία είναι λανθασμένη. Αυτή η λογική – που αποκαλείται Λουδιτική λογική - είναι η εξής : «Η τεχνολογία επιτρέπει την αντικατάσταση εργατών με μηχανές, οπότε μειώνει την ζήτηση για εργασία». Γιατί η Λουδιτική επιχειρηματολογία είναι λάθος ; Ιστορικά, η τεχνολογία έχει παρουσιάσει τεράστια εξέλιξη, η ζήτηση για εργασία όμως δεν έχει μειωθεί, αντίθετα, έχει αυξηθεί καθώς αυξάνεται το παραγόμενο προϊόν. Με άλλα λόγια, η Λουδιτική λογική, δεν λαμβάνει υπόψη της το γεγονός ότι η τεχνολογική μεταβολή αυξάνει γενικότερα την συνολική παραγωγή και κατ’ επέκταση την συνολική απασχόληση. Επίσης η ίδια λογική φαίνεται να αγνοεί το γεγονός ότι τις μηχανές τις φτιάχνουν και τις συντηρούν άνθρωποι, οπότε η αύξηση της ζήτησης για μηχανές, αυξάνει την ζήτηση για εργατικό δυναμικό. Αυτό το οποίο πράγματι συμβαίνει είναι ότι η τεχνολογία μπορεί να μειώσει την ζήτηση για συγκεκριμένες ειδικότητες. Η χρήση των υπολογιστών έχει μειώσει τη ζήτηση για καλλιγράφους. Το αυτοκίνητο μείωσε τη ζήτηση για κατασκευαστές κάρων. Οι νέες τεχνολογίες μεταβάλουν τα είδη εργασίας που ζητούνται.
Οι μεταβολές στο είδος της ζητούμενης εργασίας και επομένως στις σχετικές αμοιβές μπορεί να είναι σημαντικές, όπως έχουμε δει τις τελευταίες δεκαετίες με τη μείωση της ανθρώπινης εργασίας στη βιομηχανική παραγωγή. Η Βιομηχανική Επανάσταση άλλαξε σημαντικά την φύση της χειρωνακτικής εργασίας των εργατών. Οι μηχανές κάνουν τις βαριές δουλειές, ενώ οι άνθρωποι κάνουν όλη τη «λάντζα». Καθαρίζουν τη βρομιά που αφήνει το μηχάνημα και το συντηρούν. Αυτή η διαδικασία τεχνολογικής αλλαγής είναι συνεχόμενη και παρακολουθούμε μια συνεχή αύξηση των ρομπότ σε πολλές δουλειές που περιλαμβάνουν επαναλαμβανόμενες κινήσεις που τις έκαναν άλλοτε απλοί εργάτες. Έτσι, η ζήτηση για τέτοιου είδους εργασία στη βιομηχανική παραγωγή πιθανόν θα συνεχίσει να μειώνεται. Αυτή η μείωση, όμως, συνοδεύεται από αύξηση της ζήτησης στον τομέα των βιομηχανικών υπηρεσιών , καθώς και ζήτηση για εργασία που σχετίζεται με τον σχεδιασμό, την κατασκευή και τις επισκευές ρομπότ και υπολογιστών ή συνδέονται με δραστηριότητες που αφορούν τον ελεύθερο χρόνο και την αναψυχή του πληθυσμού, γιατί όλη η χειρωνακτική αλλά και η διανοητική εργασία μπορεί να γίνει πιο αποτελεσματικά από τα ρομπότ και τους υπολογιστές.
Η Επανάσταση της Πληροφορικής, που αναπτύσσεται ταχύτατα κατά τον 20ό και τον 21ο αιώνα, επηρεάζει την πνευματική εργασία όπως η Βιομηχανική Επανάσταση επηρέασε τις χειρωνακτικές δουλειές. Μηχανές αντικαθιστούν τώρα τη διανοητική εργασία ρουτίνας (καθήκοντα που περιλαμβάνουν την επανάληψη κάποιας ενέργειας) με αλγορίθμους υπολογιστών, που μπορούν να κάνουν τις δουλειές που έκαναν οι άνθρωποι γρηγορότερα και καλύτερα. Από πολλές απόψεις αυτό είναι απλώς η συνέχεια αλλαγών που λαμβάνουν χώρα επί δεκαετίες. Η γνώση αριθμητικής (πρόσθεση, πολλαπλασιασμός κλπ) και ορθογραφίας είχε κάποτε μεγάλη αξία και ήταν σε ζήτηση : εκατομμύρια θέσεις εργασίας απαιτούσαν αυτά τα προσόντα. Από την εμφάνιση των αριθμομηχανών τη δεκαετία του 1960, των αριθμομηχανών τσέπης τη δεκαετία του 1970 και των υπολογιστών τη δεκαετία του 1980, τα προσόντα αυτά έχουν χάσει πολύ τη σημασία τους. Οι υπολογιστές και τα προγράμματα ελέγχου της ορθογραφίας μπορούν να κάνουν το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς.
Αυτό που αλλάζει τώρα είναι η ταχύτητα αλλά και η επιτάχυνση αυτών των μεταβολών. Η Επανάσταση της Πληροφορίας έχει εξαπλωθεί πέρα από τις μονότονες διανοητικές εργασίες. Επηρεάζει πλέον και εκείνες τις εργασίες που μέχρι πρότινος θεωρούνταν ότι απαιτούν υψηλά επίπεδα δημιουργικότητας και τα οποία μόνο άνθρωποι θα μπορούσαν να επιτύχουν. Σήμερα σχεδιάζονται αλγόριθμοι που μπορούν να κάνουν ό,τι νομίζαμε πως μόνο οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν: γράφουν βιβλία, κάνουν διαγνώσεις ασθενών και δημιουργούν μουσική και τέχνη. Αυτό το παρακλάδι της Επανάστασης της Πληροφορίας θα μπορούσε να ονομασθεί Επανάσταση των Αλγορίθμων, όπου ένας αλγόριθμος είναι στην ουσία ένας τεχνητός εγκέφαλος.
Μέχρι σήμερα, οι περισσότεροι αλγόριθμοι χρησιμοποιούνται για εργασίες που βοηθούν τους ανθρώπους. Εξελίσσονται όμως, όλο και περισσότερο και υπάρχουν κάποιοι που οραματίζονται αλγορίθμους γενικής εφαρμογής που θα είναι καλύτεροι από τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Το ότι οι άνθρωποι χάνουν από τα κομπιούτερ στο παιχνίδι Go σηματοδοτεί το μέλλον. Στις 23 Μαΐου 2017, συνέβη ένα κοσμοϊστορικό γεγονός1: ο ψηφιακός παίκτης Alpha Go της Google νίκησε τον καλύτερο άνθρωπο παίκτη του παιχνιδιού Go. Σε τελική ανάλυση, αλγόριθμοι είχαν ήδη κερδίσει στο σκάκι και στο παιχνίδι Jeopardy ! Ποια η διαφορά με το Go ; Ο λόγος είναι ότι το Go είναι ιδιαίτερα διαισθητικό παιχνίδι για το οποίο πιστευόταν ότι οι άνθρωποι ήταν προσαρμοσμένοι κατά τρόπο μοναδικό. Το Go απαιτεί διαίσθηση και φαντασία, καθώς και γρήγορη υπολογιστική δύναμη. Αν οι αλγόριθμοι των υπολογιστών μπορούν να κερδίσουν στο Go, μπορούν να κάνουν οποιαδήποτε ανθρώπινη διανοητική εργασία, και μάλιστα γρηγορότερα και καλύτερα. Αν το Go μπορεί να κάνει ό,τι παραδοσιακά έκαναν οι άνθρωποι, το ανθρώπινο είδος μπορεί να καταστεί παρωχημένο ; Όχι αμέσως φυσικά. Η ανάπτυξη των αλγορίθμων, ως συστατικό της Πληροφορικής Επανάστασης, θα χρειαστεί δεκαετίες, ίσως και περισσότερο.
Η εξέλιξη πιθανότατα θα είναι η εξής : Ένας αυξανόμενος αριθμός από συγκεκριμένους αλγορίθμους θα σχεδιαστεί για να αντικαταστήσει τους ανθρώπους σε συγκεκριμένες πτυχές της καθημερινής ζωής. Αυτοί οι αλγόριθμοι θα έχουν μάλλον ένα όνομα. Για παράδειγμα οι γενικοί ιατροί θα αντικατασταθούν από τον Αλγόριθμο Ιατρ-1, οι χειρουργοί από τον Αλγόριθμο Ιατρ-97 και οι σύμβουλοι ζωής που ειδικεύονται σε άρρενες 35-40 ετών, θα αντικατασταθούν από τον Αλγόριθμο ΣΖ-Α35-40. Συγχρόνως, θα δημιουργηθούν αλγόριθμοι γενικού σκοπού που θα μπορούν να κάνουν πολλά είδη εργασιών – γενικό σχεδιασμό και επίβλεψη-, με σκοπό να ελέγχουν και να συντονίζουν τους ειδικούς αλγορίθμους. Οι άνθρωποι θα βοηθούν τους αλγορίθμους να χειρίζονται μικρά ζητήματα για τα οποία δεν αξίζει τον κόπο να σχεδιασθεί ειδικός αλγόριθμος.
Τι σηματοδοτεί αυτό για την ανθρώπινη εργασία ; Είναι πολύ πιθανό η μεγάλη πλειονότητα των θέσεων εργασίας του μέλλοντος να αφορά διανοητική «λάντζα», δηλαδή εξαιρετικά χαμηλές αμοιβές, ιδίως σε σύγκριση με τις αμοιβές αυτών που σχεδιάζουν και ελέγχουν τους αλγορίθμους. Οι εισοδηματικές ανισότητες μπορεί να γίνουν ακόμη πιο έντονες απ’ ότι είναι σήμερα. Οι σχεδιαστές αλγορίθμων πιθανότατα θα απολαμβάνουν υψηλές αμοιβές. Τα άτομα που εργάζονται σε θέσεις εργασίας που σχετίζονται με αλγορίθμους ή με την προστασία του πλούτου των πλουσίων – όπως κάποιες χρηματοοικονομικές και νομικές ειδικότητες- θα αμείβονται επίσης ικανοποιητικά. Άλλοι –συμπεριλαμβανομένης της πλειονότητας των αποφοίτων πανεπιστημίου- θα αντιμετωπίσουν πολλά προβλήματα που θα κυμαίνονται μεταξύ υψηλών ποσοστών ανεργίας και χαμηλών αμοιβών σε θέσεις εργασίας που δεν προσφέρουν πνευματική ή ψυχολογική ικανοποίηση. Ακριβώς όπως η απλή χειρωνακτική εργασία άρχισε να αμείβεται χαμηλά κατά την δεκαετία του 1980, έτσι η απλή διανοητική εργασία πιθανότατα θα αμείβεται λιγότερο κατά τις επόμενες δεκαετίες. Αν συνδυάσετε τις χαμηλές αμοιβές με την κοινωνική κρίση και το υπαρξιακό πρόβλημα με το οποίο έρχεται κάποιος αντιμέτωπος όταν γνωρίζει ότι ένας αλγόριθμος κάνει την δουλειά του καλύτερα από τον ίδιο, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι η τεχνολογία των αλγορίθμων προκαλεί ανησυχίες για την κοινωνική πολιτική ακόμη κι αν δεν ελαττώνει τον αριθμό των θέσεων εργασίας.
Τα ζητήματα πολιτικής που συνδέονται με αυτές τις αλλαγές ξεπερνούν κατά πολύ το πεδίο των οικονομικών. Υπάρχουν επίσης θέματα ψυχολογικά και κοινωνικά. Η οικονομική επιστήμη από μόνη της δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσει. Αυτό που μπορεί να κάνει είναι να πληροφορεί την κοινωνία ότι υπάρχουν δυνάμεις που ωθούν προς αυτή την κατεύθυνση και να προτείνει πολιτικές που θα μπορούσαν να μετριάσουν τις επιπτώσεις σε κάποιο βαθμό.
Η σκυτάλη ανήκει πλέον στην Πολιτική. Αν μη τι άλλο, η Πολιτική την εποχή των Αλγορίθμων, φαίνεται να έχει την τύχη και την υποχρέωση να καταπιαστεί με τις κοινωνικές αλλαγές που θα επέλθουν : ίσως θα είναι μια ευκαιρία και για την οικονομική επιστήμη αλλά και την Πολιτική να ξαναβρούν τον κοινωνικό τους ρόλο.
Μιχάλης Κονιόρδος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής
Πηγή:kritiki.gr
Μηνολόγιο Δεκεμβρίου 2021...
Με αρκετή και πάλι καθυστέρηση να το μηνολόγιο του γιορταστικού Δεκέμβρη!
Ο Δεκέμβριος ή Δεκέμβρης είναι ο δωδέκατος και τελευταίος μήνας του ημερολογίου μας, παρόλο που το όνομά του παραπέμπει ολοφάνερα στον αριθμό δέκα, decem. Ο Δεκέμβριος είναι από τους μήνες που έχουν δώσει το όνομά τους σε γεγονότα- ας θυμηθούμε τα Δεκεμβριανά, τις συγκρούσεις του Δεκέμβρη του 1944 στην Αθήνα. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε και για τα όσα ακολούθησαν τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου το 2008.
Μήνας δύσκολος και μουντός ο Δεκέμβρης είναι κάθε χρόνο, φανταστείτε
πόσο περισσότερο φέτος, που η κορόνα εξακολουθεί να ρίχνει την απαίσια
σκιά της στα πάντα, και μάλιστα με ένα μεγάλο Ο να έχει φτερουγίζει απειλητικό πάνω από τα κεφάλια μας. Ζόρικες γιορτές θα περάσουμε και φέτος! Ας έχουμε την υγεία μας και καλή διάθεση, αν και με τόσους πάσχοντες...Περνάμε στο μηνολόγιο, πάντα με το μάτι του Ν. Σαραντάκου:
| Τε 1 | Παγκόσμια ημέρα κατά του AIDS και γενέσιον Ιωάννου Συκουτρή |
| Πε 2 | Αντιφώντος του σοφιστού, Μαρίας Καλογεροπούλου της καλλιφώνου και Διονυσίου Σαββόπουλου της νιότης μας |
| Πα 3 | † Αυγούστου Ρενουάρ και γενέσιον Νίνου Ρότα του μουσουργού |
| Σα 4 | Ο Θωμάς Έδισον εφευρίσκει τον ηλεκτρικόν λαμπτήρα |
| Κυ 5 | Θεοφίλου Μόζαρτ τελευτή |
| Δε 6 | Νικολάου Μύρων και των Διοσκούρων, προστατών των πλοϊζομένων και Αλεξάνδρου Γρηγοροπούλου αναίρεσις |
| Τρ 7 | Των τριών Χαρίτων |
| Τε 8 | Δάμωνος και Φιντίου· και Ιωάννου Λένον του πολυκλαύστου αναίρεσις |
| Πε 9 | Ιωάννου Βοκκακίου και της Ανθρωπίνης Κωμωδίας του |
| Πα 10 | Των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τελευτή Άλκη Αλκαίου του στιχουργού |
| Σα 11 | Γενέσιον Γρηγορίου Μπιθικώτση του αοιδού |
| Κυ 12 | Διογένους του Κυνός |
| Δε 13 | Γαλιλαίου ταπείνωσις και Μέντη Μποσταντζόγλου τελευτή |
| Τρ 14 | Ανάληψις Απολλωνίου του Τυανέως εκ του ιερού της Δικτύννης |
| Τε 15 | Αναξαγόρου του φιλοσόφου |
| Πε 16 | Τελευτή Κωνσταντίνου Βάρναλη, ποιητού των Μοιραίων |
| Πα 17 | † Δημητρίου Σαραντάκου του συγγραφέως και Σίμωνος Μπολιβάρ του ελευθερωτού |
| Σα 18 | Του χορού του Ζαλόγγου |
| Κυ 19 | Προμηθέως καθήλωσις επί του Καυκάσου |
| Δε 20 | Της εν Επιδαύρω πρώτης Εθνοσυνελεύσεως |
| Τρ 21 | Χειμερινόν ηλιοστάσιον |
| Τε 22 | Ησιόδου του Ασκραίου και των Έργων και Ημερών αυτού |
| Πε 23 | Κρυσταλλοτριόδου της θαυματουργού γενέσιον |
| Πα 24 | Λουδοβίκου Αραγκόν τελευτή |
| Σα 25 | Γέννησις Ιησού του Ναζωραίου, Ορφέως και Μίθρα |
| Κυ 26 | † Ερρίκου Σλήμαν του αρχαιολόγου |
| Δε 27 | Πινδάρου του Θηβαίου |
| Τρ 28 | Κινηματογράφου γέννησις και θανή Θάνου Μικρούτσικου του μέγιστου |
| Τε 29 | Γενέσιον Παύλου Καζάλς |
| Πε 30 | Ίδρυσις Σοβιετικής Ενώσεως |
| Πα 31 | Εφεύρεσις του τηλεσκοπίου |
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)