Η γλώσσα της διπλωματίας άλλαξε αποδέκτες...

                    
                        Ο Διάλογος Αθηναίων και Μηλίων αναβιώνει το φετινό καλοκαίρι...

 Από τις διακρατικές σχέσεις του αρχαίου ήδη κόσμου οι λεκτικοί ακροβατισμοί, τα σοφίσματα και τα τεχνάσματα εν γένει των ρητόρων και των πρέσβεων αποτελούσαν βασικά εργαλεία της διπλωματίας. Κορυφαίο δείγμα στην παγκόσμια βιβλιογραφία ο διάλογος Αθηναίων και Μηλίων, με τη γνωστή φρικώδη κατάληξη, τη σφαγή του γηγενούς πληθυσμού από τους ισχυρούς, και άρα αδίστακτους, «συμμάχους» τους.

    Το ίδιο, φυσικά, ισχύει σε μέγιστο βαθμό τα τελευταία πέντε χρόνια και ιδιαίτερα τον τελευταίο μήνα. Ωστόσο, η γλώσσα της διπλωματίας έχει πλέον διευρύνει θεαματικά το ακροατήριό της, αφού αποδέκτες δεν είναι μόνο οι διπλωμάτες ή οι πολιτικοί της αντίπερα όχθης ή των κατά περίπτωση εταίρων. Είναι –μέσω «πρόθυμων» δημοσιογράφων και λοιπών αναμεταδοτών– το σύνολο εν δυνάμει της κοινής γνώμης ενός, περισσότερων ή και όλων των λαών. Ο κώδικας των ποικίλων εξουσιών σήμερα, αν δεν αντιγράφει, πάντως δεν έχει να ζηλέψει και πολλά από τη «Νεόγλωσσα» του Μεγάλου Αδελφού.

    Το έχουν ζήσει μέχρι τώρα πολλοί λαοί και, φυσικά, το βιώνουμε τα τελευταία χρόνια κι εμείς –τόσο απευθείας από τις ηγεσίες του τόπου μας όσο, και κυρίως, από τις αλλεπάλληλες και ιταμές προσταγές της τρόικας ή των θεσμών  των δανειστών μας· οι «θυσίες του λαού μας, που επιτέλους πιάνουν τόπο», το «πρωτογενές πλεόνασμα», η «κινητικότητα και διαθεσιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων» και άλλα συναφή σλόγκαν των πρώτων, ο «εξορθολογισμός των δαπανών» (δβ. η αποψίλωση της Δημόσιας Υγείας και Παιδείας από προσωπικό ή η στέρηση ανταποδοτικών χορηγήσεων στους συνταξιούχους), η «αναδιάρθρωση της πολεμικής βιομηχανίας» (δβ. η απογύμνωση της Άμυνας της χώρας και η καταφυγή της σε… φιλόστοργους ξένους παραγωγούς πολεμικού υλικού) κ.τ.τ. των δεύτερων. Πέρα, μάλιστα, από τις νόμιμες ή νομιμοφανείς εξουσίες, δρουν πια ανεξέλεγκτες τρομοκρατώντας λαούς και κυβερνήσεις και οι παράνομες, όπως οι λεγόμενοι «οίκοι αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας» των χωρών. Η γλώσσα γίνεται ανερυθρίαστα προκρούστεια κλίνη για οποιαδήποτε αθέμιτη σκοπιμότητα […]

 

                               Γιάννης Κωβαίος / περιοδ. ΦΡΕΑΡ, τεύχος 5
                                                Πηγή: amfiaraos59.blogspot.gr