Μόνο σήμερα "κρεμάται επί ξύλου;"

Την κορύφωση του Θείου Δράματος με την αναπαράσταση του σταυρικού Μαρτυρίου του Ιησού Χριστού βιώνουν στην νοερή λόγω της φετινής απομόνωσης  οι πιστοί την Μεγάλη Πέμπτη.
  "Σήμερον κρεμάται επί ξύλου"...μια φράση δυνατή σαν σφαίρα που τρυπάει το νου τ' ανθρώπου...καθώς ακουμπάει τον άνθρωπο...τον κάθε άνθρωπο...το δράμα του Χριστού...που συνεχίζεται από τότε αδιαλλείπτως και μέχρι τις μέρες μας...
Και ναι, "κρεμάται...ο άνθρωπος ...και δεν ξέρω αν είναι απλά επί ξύλου...ή σε κάτι χειρότερο...αφού δεν είναι πλέον ένα μεμονωμένο περιστατικό για παραδειγματισμό και τιμωρία...αλλά " κρεμάται" ο άνθρωπος...προς αφανισμό όλόκληρων λαών...στο βωμό του πολιτισμού και της ανάπτυξης...
Κάθε που κάποιος ως ένας άλλος επαναστάτης...καθώς επαναστάτης λογίζεται για την εποχή του ο Χριστός...κάθε ένας λοιπόν που  ''ύψώνει'' φωνή...μοιραία πρέπει να Σταυρωθεί.

«Σήμερον κρεμάται επί ξύλου, ο εν ύδασι την γην κρεμάσας. Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται, ο των αγγέλων βασιλεύς. Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται, ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις.

Ράπισμα κατεδέξατο, ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ. Ήλοις προσηλώθη, ο νυμφίος της Εκκλησίας. Λόγχη εκεντήθη, ο υιός της Παρθένου. Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ. Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου Ανάστασιν».

Λόγια σοφά...δυνατά...αναπάντεχα...διδαχτικά...μέσα στους ψαλμούς της Μ.Πέμπτης...και κάπου εκεί στη μέση των 12 αποψινών Ευαγγελίων που θα ακουστούν, θα προβάλλει ο   "Εσταυρωμένος" ...γεμίζοντας συγκίνηση..όσους βαθιά σκέφτονται τη θυσία που τελείται στο δράμα του Ενός...του Χριστού...μα και τη θυσία που καλείται ο καθείς να πραγματώσει μέσα του...αν θέλει να πορεύεται με αληθινή αγάπη προς τον άνθρωπο και τον συνάνθρωπό του, σε ένα δύσκολο εξωτερικό περιβάλλον με τη βαριά σκιά της πανδημίας και της ακολουθούμενης με μαθηματική ακρίβεια και συνέπεια οικονομικής ύφεσης...
Σήμερα ..κι ενώ το "ράπισμα'' που κατεδέξατο ο Υιός της Παρθένου...καλούμαστε να σκεφτούμε με μεγάλη περισυλλογή...τα ραπίσματα τα καθημερινά...και τον εξευτελισμό που υπέστην ο Χριστός λίγο πριν τη Σταύρωσή Του...καθώς
έζησε τον απόλυτο εξευτελισμό αλλά και την χλεύη του πλήθους και των Ρωμαίων στρατιωτών (πορφύρα, αγκάθινο στεφάνι, και μαστίγωμα). Είναι ώρες βαθιάς κατάνυξης οι ώρες του Πάσχα...γιατί ο ''εξευτελισμός.. τα ραπίσματα και η Σταύρωση" τείνουν να γίνουν καθημερινά φαινόμενα κατά έναν διαφορετικό ίσως τρόπο..καθώς κάθε εποχή αλλάζει ''σταυρούς''. Και η δική μας επίσης...

Σκέψεις, διαβάζοντας κείμενο της εκπαιδευτικού Σοφίας Θεοδοσιάδη...