Καλή Ανάσταση σε όλους μας!

 

 

Καλή Ανάσταση με Υγεία και Πρόοδο για όλους μας! 

Του χρόνου καλύτερα!

Με τα "Πασχαλινά διηγήματα" του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη μπαίνουμε στην Μεγαλοβδομάδα...

  

Μπαίνουμε σήμερα στη Μεγάλη Εβδομάδα σκύβοντας πάνω από τον "Άγιο των ελληνικών γραμμάτων"

για να μπούμε μέσα στην υπέροχη ατμόσφαιρα της γραφής του και των Πασχαλιάτικων ιστοριών του...

Ο Παπαδιαμάντης έγραψε γύρω στα 35 εορταστικά διηγήματα, η ιστορία των οποίων διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια των μεγάλων χριστιανικών γιορτών (Χριστούγεννα, Φώτα, Πάσχα). Από αυτά τα διηγήματα είναι κυρίως γνωστά τα Χριστουγεννιάτικα, Πρωτοχρονιάτικα και των Φώτων Διηγήματα. Άλλωστε, αυτά είναι και τα περισσότερα. Ωστόσο, από τα 35 εορταστικά διηγήματα του Παπαδιαμάντη γύρω στα δέκα έχουν ως θέμα τους ιστορίες που διαδραματίζονται κατά τη διάρκεια της Μ. Εβδομάδας και την Ανάσταση. Να οι τίτλοι των πιο γνωστών πασχαλινών διηγημάτων του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη:

Η τελευταία βαπτιστική (1888)

Εξοχική Λαμπρή (1890)

Παιδική Πασχαλιά (1891)

Πάσχα Ρωμέικο (1891)

Η Βλαχοπούλα (1892)

Στην Αγι᾽Αναστασά (1892)

Λαμπριάτικος Ψάλτης (1893)

Χωρίς Στεφάνι (1896)

Ο Αλιβάνιστος (1903)

Το Χριστός Ανέστη του Γιάννη (1914). 

Τραγούδια του Θεού

Ταξίδι-Βαπόρι-Ρωμέικο

 

Σχέδιο και φωτογραφία από το εκκλησάκι του Αγίου Ελισαίου, που εκκλησιαζόταν ο Παπαδιαμάντης 

και αρκετές φορές έψελνε.

Διαβάζουμε τα "Πασχαλινά διηγήματα" από τον αφιερωματικό ιστοτόπο "Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης":

http://www.papadiamantis.org/index.php?option=com_content&view=article&id=199:02-04-h-teleytaia-baptistikh-1888&catid=58:narration&Itemid=54 (Η τελευταία βαπτιστική)

http://www.papadiamantis.org/index.php?option=com_content&view=article&id=203:02-08-ekswxikh-lamprh-1890&catid=58:narration&Itemid=54 (Εξοχική Λαμπρή)

http://www.papadiamantis.org/index.php?option=com_content&view=article&id=207:02-12-paidikh-pasxalia-1891&catid=58:narration&Itemid=54 (Παιδική Πασχαλιά)

http://www.papadiamantis.org/index.php?option=com_content&view=article&id=208:02-13-pasxa-rwmeiko-1891&catid=58:narration&Itemid=54 (Πάσχα Ρωμέικο)

http://www.papadiamantis.org/index.php?option=com_content&view=article&id=218:02-23-h-blaxopoyla-1892&catid=58:narration&Itemid=54 (Η Βλαχοπούλα)

http://www.papadiamantis.org/index.php?option=com_content&view=article&id=217:02-22-stin-agi-anastasa-1892&catid=58:narration&Itemid=54 (Στην Αγ᾽Αναστασά)

http://www.papadiamantis.org/index.php?option=com_content&view=article&id=224:02-29-lampriatikos-psalths-1893&catid=58:narration&Itemid=54 (Λαμπριάτικος Ψάλτης)

http://www.papadiamantis.org/index.php?option=com_content&view=article&id=303:03-12-xwris-stefani-1896&catid=58:narration&Itemid=54 (Χωρίς στεφάνι)

http://www.papadiamantis.org/index.php?option=com_content&view=article&id=335:03-44-o-alibanistos-1903&catid=58:narration&Itemid=54 (Ο Αλιβάνιστος)

http://www.papadiamantis.org/index.php?option=com_content&view=article&id=414:04-64-to-xristos-anesth-toy-giannh-1914&catid=58:narration&Itemid=54 (Το Χριστός Ανέστη του Γιάννη)

 

Πηγή: www.papadiamantis.org

Γενοκτονία Αρμενίων: Η εξόντωση 1,5 εκατ. ανθρώπων...

  

Ως γενοκτονία των Αρμενίων αναφέρονται τα γεγονότα εξόντωσης Αρμενίων πολιτών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Σφαγές Αρμενίων είχαν γίνει και ενωρίτερα επί Σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ, το 1894-96, με τον αριθμό των νεκρών να εκτιμάται μεταξύ 80 και 300 χιλιάδων και τον αριθμό των ορφανών παιδιών σε 50.000. Ωστόσο οι πλέον εκτεταμένες σφαγές Αρμενίων αποδίδονται στο κίνημα των Νεότουρκων (1908-18).

Ως έναρξη της Αρμενικής Γενοκτονίας συμβολικά θεωρείται η 24η Απριλίου του 1915, όταν η ηγεσία της Αρμενικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης φυλακίστηκε και εκατοντάδες Αρμένιοι της Πόλης απαγχονίστηκαν. Θεωρείται μια από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες.

Τουρκικές πηγές αναφέρουν ότι ο αριθμός των νεκρών Αρμενίων ήταν από 600.000 ως 800.000, ενώ Δυτικές και Αρμενικές πηγές ανεβάζουν τον αριθμό των σφαγιασθέντων στο 1.500.000.

Πρόκειται για την πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα, με τη συστηματική εξόντωση ενάμισυ εκατομμυρίου ανθρώπων από τις Οθωμανικές αρχές την τριετία 1915-1918. Υπήρξε ο προάγγελος του Εβραϊκού Ολοκαυτώματος, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Στα τέλη του 19ου αιώνα, οι Αρμένιοι, ένας πανάρχαιος χριστιανικός λαός της Εγγύς Ανατολής, μοιράζονταν μεταξύ της Ρωσίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στην τσαρική Ρωσία ζούσαν κάτω από ένα σχετικά ανεκτικό καθεστώς (αν και δεν έλειπαν μαζικοί εκρωσισμοί), αλλά στην Οθωμανική Αυτοκρατορία υφίσταντο παντός είδους διωγμούς, όπως και οι άλλοι χριστιανικοί λαοί της αυτοκρατορίας (Έλληνες, Ασσύριοι κλπ).

Σύμφωνα με το sansimera.gr, με την ανάδυση των εθνικισμών, ο Σουλτάνος τούς υποπτευόταν για αποσχιστικές τάσεις, ενώ και οι Ρώσοι, που εποφθαλμιούσαν εδάφη του «μεγάλου ασθενούς», υπέθαλπαν τις όποιες φιλοδοξίες τους. Έτσι, ο Αβδούλ Χαμίτ Β’ δεν δίστασε να προβεί σε άγριους διωγμούς εναντίον των Αρμενίων της επικράτειάς του, με αποκορύφωμα τις σφαγές στο Σασούν (1894), τις μαζικές εκτελέσεις της διετίας 1895-1896, που στοίχισαν τη ζωή σε 300.000 Αρμενίους.

Η επικράτηση των Νεοτούρκων τον Ιούλιο του 1908, παρά τις αρχικές ελπίδες που γέννησε, δεν άλλαξε την κατάσταση για τους χριστιανούς της αυτοκρατορίας. Αντί για τον σεβασμό των συνθηκών και την πραγμάτωση των μεταρρυθμίσεων, όπως είχε υποσχεθεί, το νέο καθεστώς προέβη σε νέους διωγμούς των Αρμενίων τον Απρίλιο του 1909 στα Άδανα και την ευρύτερη περιοχή της Κιλικίας.

 

Η συστηματική, όμως, εξόντωση των Αρμενίων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έγινε κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν ο σουλτάνος και ο τσάρος βρέθηκαν σε διαφορετικά στρατόπεδα. Το σχέδιο του Υπουργού Εσωτερικών, Ταλαάτ Πασά, μπήκε σε εφαρμογή στις 24 Απριλίου του 1915, με τη σύλληψη 250 επιφανών Αρμενίων στην Κωνσταντινούπολη, οι οποίοι εκτελέστηκαν το ίδιο βράδυ. Η 24η Απριλίου έχει καθιερωθεί ως Ημέρα Μνήμης για την Αρμενική Γενοκτονία και τιμάται κάθε χρόνο από την Αρμενική διασπορά.

Αμέσως μετά άρχισαν ομαδικές σφαγές του αρμενικού λαού στην Ανατολική Μικρά Ασία. Χαρακτηριστικό είναι το τηλεγράφημα του Ταλαάτ στις 28 Απριλίου 1915 προς τους νομάρχες των περιοχών αυτών: «Αποφασίσθηκε να τεθεί τέρμα στο ζήτημα των Αρμενίων με εκτόπισίν τους στις ερήμους και την εξόντωση αυτού του ξενικού στοιχείου». Έως το 1918 πάνω από ενάμισυ εκατομμύριο Αρμένιοι έχασαν τη ζωή τους ή αναγκάστηκαν να εκπατριστούν.

Ατιμώρητη από τη διεθνή κοινότητα

Η γενοκτονία του 1915 παρέμεινε ατιμώρητη από τη διεθνή κοινότητα, παρότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία, ως σύμμαχος των Κεντρικών Δυνάμεων, βρισκόταν στους ηττημένους του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Αδόλφος Χίτλερ τη χρησιμοποίησε ως παράδειγμα για να δικαιολογήσει το Εβραϊκό Ολοκαύτωμα. «Ποιος μιλάει σήμερα για τον αφανισμό των Αρμενίων;» διερωτήθηκε το 1939.

Η Αρμενική Γενοκτονία ήταν εν γνώσει των Γερμανών, συμμάχων των Οθωμανών στον Μεγάλο Πόλεμο, οι οποίοι όμως επέβαλαν καθεστώς λογοκρισίας στην πατρίδα τους.

Ο μόνος πολιτικός που προσπάθησε μάταια να καταγγείλει την εξόντωση των Αρμενίων ήταν ο σοσιαλδημοκράτης Καρλ Λίμπκνεχτ, μετέπειτα ιδρυτής του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας, στις 11 Ιανουαρίου 1916. Η ιστορική έρευνα έχει φέρει στο φως ντοκουμέντα ότι οι Γερμανοί ενθάρρυναν τους Οθωμανούς στην εξόντωση των Αρμενίων, επειδή τους θεωρούσαν προσκείμενους στους Ρώσους.

Μόλις το 2015 η Γερμανία υπαναχώρησε από τη σταθερή μέχρι τώρα άρνησή της να χρησιμοποιήσει τον όρο «γενοκτονία» για την εξόντωση των Αρμενίων από τους Οθωμανούς Τούρκους, υποκύπτοντας στις πιέσεις βουλευτών.«Η σφαγή των Αρμενίων πριν από 100 χρόνια υπήρξε γενοκτονία, το κλασικό παράδειγμα εθνοκάθαρσης, μαζικής καταστροφής και απέλασης», δήλωσε ο πρόεδρος της Γερμανίας Γιοακίμ Γκάουκ, κατά την διάρκεια επιμνημόσυνης δέησης που έγινε σε ναό του Βερολίνου στις 23 Απριλίου.

Όπως αναφέρει το sansimera.gr, η Τουρκία, ως διάδοχο κράτος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ποτέ δεν παραδέχτηκε τη Γενοκτονία των Αρμενίων. Υποστηρίζει ότι επρόκειτο για μία επιχείρηση καταστολής κατά εκείνων των Αρμενίων, που είχαν συνεργαστεί με τις ρωσικές δυνάμεις εισβολής στην ανατολική Τουρκία και ότι οι νεκροί δεν ξεπερνούσαν τις 300.000. Η δήλωση συγγνώμης του Τούρκου πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογκάν προς τα εγγόνια των θυμάτων στις 23 Απριλίου του 2014, ίσως να είναι το προμήνυμα αλλαγής της στάσης της Άγκυρας.

 

Μέχρι τον Οκτώβριο του 2019, 32 χώρες έχουν αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Αρμενίων.

Πρόκειται για ις Αργεντινή, Βέλγιο, Καναδάς, Χιλή, Κύπρος, Ελλάδα, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Λιθουανία, Λίβανο, Ολλανδία, Πολωνία, Ρωσία, Σλοβακία, Σουηδία, Ελβετία, Ουρουγουάη, Βατικανό, Βενεζουέλα, Αρμενία, Αυστρία, Βολιβία, Τσεχία, Συρία, 

Βραζιλία, Βουλγαρία, Λιβύη, Λουξεμβούργο, Παραγουάη, Πορτογαλία και εσχάτως Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.

Ακόμα, διεθνείς οργανισμοί, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο),το Συμβούλιο της Ευρώπης και η Κοινή Αγορά του Νότου (Mercosur) έχουν αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Αρμενίων.

Πηγή: in.gr

"Όψεις της τηλεκπαίδευσης κατά την περίοδο της πανδημίας: Μορφωτικές ανισότητες και συνέπειες στα εργασιακά δικαιώματα"

 

 

Μελέτη με θέμα «Όψεις της τηλεκπαίδευσης κατά την περίοδο της πανδημίας: Μορφωτικές ανισότητες και συνέπειες στα εργασιακά δικαιώματα» υλοποίησε το ΚΕ.ΜΕ.ΤΕ. (Κέντρο Μελετών Και Τεκμηρίωσης) της ΟΛΜΕ, από τις 19 Ιανουαρίου έως τις 10 Φεβρουαρίου 2021.

Σύμφωνα με τη μελέτη η Ελλάδα συγκαταλέγεται στις χώρες με την πιο μακρά και αδιάλειπτη περίοδο αναστολής της λειτουργίας των σχολείων, που συνοδεύεται από υποχρεωτική τηλεκπαίδευση, κυρίως με τη σύγχρονη και λιγότερο με την ασύγχρονη μορφή της.

Στη μελέτη διερευνάται αν και σε ποιον βαθμό επηρέασε η τηλεκπαίδευση  τις εργασιακές συνθήκες των εκπαιδευτικών που αφορούν α) στην κατάλυση της  διάκρισης του εργασιακού και ιδιωτικού χώρου, γεγονός που συνδέεται και με τη  διαστολή χωρίς όριο του εργασιακού χρόνου και με την καταστρατήγηση του  εργασιακού ωραρίου και β) στην καταπάτηση θεμελιωδών εργασιακών και ατομικών  δικαιωμάτων, με τη μη αμειβόμενη επιπρόσθετη εργασία, τη συρρίκνωση του  ελεύθερου χρόνου, την παραβίαση των προσωπικών δεδομένων και των  πνευματικών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών, καθώς και τη διατάραξη της  οικογενειακής τους ζωής. 

 

Κάποια συμπεράσματα της μελέτης:

Οι ερωτηθέντες εκπαιδευτικοί αντιμετώπισαν στη συντριπτική τους πλειοψηφία το πρόβλημα της διεύρυνσης του ωραρίου με την αύξηση του χρόνου για την προετοιμασία μίας ώρας τηλεκπαίδευσης, σε σχέση με τον συνήθη χρόνο προετοιμασίας της δια ζώσης διδασκαλίας.

Μία  σημαντική επίπτωση στα εργασιακά δικαιώματα φαίνεται ότι είναι η οικονομική επιβάρυνση των εκπαιδευτικών για την αγορά τεχνολογικού εξοπλισμού.

Αναφορικά με την επιμόρφωση η συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών σε ποσοστό 74,8% απάντησε ότι δεν είχε την ευκαιρία να επιμορφωθεί ουσιαστικά σχετικά με τη σύγχρονη τηλεκπαίδευση πριν την αναστολή της δια ζώσης λειτουργίας των σχολείων στις 7/11/20

Οι ερωτηθέντες εκπαιδευτικοί αντιμετώπισαν την ανεπάρκεια σε υλικοτεχνική  υποδομή της σχολικής μονάδας (κακή σύνδεση στο διαδίκτυο, ανεπαρκής αριθμός  συσκευών ή παλαιότερης τεχνολογίας συσκευές) «αρκετά» το 23,8%, «πολύ» το  20,1% και «καθόλου» το 20,1%. 

Οι απαντήσεις των εκπαιδευτικών δείχνουν ότι ο προσωπικός τεχνολογικός εξοπλισμός τους και οι οικιακές τους υποδομές αποτέλεσαν βασικό πυλώνα υλοποίησης της τηλεκπαίδευσης

 

Διαβάστε  εδώ  την έρευνα

Η  μελέτη εκπονήθηκε από τα μέλη του Δ.Σ του ΚΕ.ΜΕ.ΤΕ.
Γεώργιο Ανδρινόπουλο – Πρόεδρο
Θωμά Γεωργιάδη – Αντιπρόεδρο
Μαρία Γεωργαρίου – Γενική Γραμματέα
Νικόλαο Τζανετάκο – Ταμία
Φωτεινή Πανοπούλου – Μέλος
Θεόδωρο Καρλαύτη – Μέλος
Ευαγγελία Φρυδά – Μέλος
Διονύσιο Προβή – Μέλος

Νέο περιοδικό για την εκπαίδευση...

 

 

Πίνακας Περιεχομένων

Άρθρα

Συντελεστές (1ο τεύχος)	PDF

Περιεχόμενα 1ου τεύχους	PDF

Εισαγωγικό Σημείωμα	PDF

Το νόημα της Ελληνικής Επανάστασης στα σχολικά εγχειρίδια Ιστορίας του Λυκείου. Μια «συμβολική» μάχη σε έναν ιδεολογικό πόλεμο	PDF
Βιργινία Αρβανιτίδου, Αλεξάνδρα Μητσιάλη

Η νεοφιλελεύθερη-νεοσυντηρητική αναδιάρθρωση της ελληνικής εκπαίδευσης, η ΑΔΙΠΠΔΕ και η «κριτική σχολική παιδαγωγική» του προέδρου της	PDF
Γιώργος Γρόλλιος

Ο Θάνος Μικρούτσικος και η αισθητική της αντίστασης	PDF
Μανώλης Δαφέρμος

Τηλεκπαίδευση: Το μέσο, το μήνυμα και η κριτική παιδαγωγική	PDF
Τάσος Λιάμπας

Η παραγωγή του κοινωνικού χώρου ως διαδικασία συγκρότησης θεωριών για την εκπαίδευση	PDF
Χριστίνα Νομικού, Κώστας Σκορδούλης

Διδακτική και Ιδεολογία (Σημειώσεις για μια έρευνα)	PDF
Χαράλαμπος Νούτσος

Ο Παντελής Πουλιόπουλος για την εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς	PDF
Παντελής Πουλιόπουλος

Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου σήμερα...

 

 

Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου η σημερινή 2 Απριλίου με σκοπό να εμπνεύσει στα παιδιά την αγάπη για το διάβασμα και να προκαλέσει την προσοχή των μεγαλυτέρων στο παιδικό βιβλίο.

Η συγκεκριμένη μέρα καθιερώθηκε από τη Διεθνή Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα (ΙΒΒΥ) το 1966, την ημέρα των γενεθλίων του μεγάλου Δανού παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (2 Απριλίου 1805).  Κάθε χρόνο, ένα διαφορετικό εθνικό τμήμα της IBBY ετοιμάζει ένα μήνυμα και μία αφίσα, που διανέμονται σε όλο τον κόσμο.

Φέτος το μήνυμα έγραψε η 59χρονη Λετονή συγγραφέας Inese Zandere ενώ την εικονογράφηση έκανε ο, επίσης Λετονός, πολύ γνωστός εικονογράφος και animation film καλλιτέχνης Reinis Petersons.

Η απόδοση του μηνύματος στην ελληνική γλώσσα έγινε από την Ελληνίδα συγγραφέα Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου, η οποία γράφει κυρίως βιβλία για παιδιά και έχει βραβευθεί πολλές φορές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Το φετινό μήνυμα

Το μικρό είναι μεγάλο μέσα σ’ ένα βιβλίο…

Οι άνθρωποι τείνουν προς τον ρυθμό και την τάξη με τον τρόπο που η μαγνητική ενέργεια οργανώνει τα μεταλλικά ρινίσματα σ’ ένα πείραμα φυσικής ή όπως μια νιφάδα χιονιού δημιουργεί κρυστάλλους από το νερό. Σ’ ένα παραμύθι ή σ’ ένα ποίημα, τα παιδιά χαίρονται τις επαναλήψεις, τα ρεφρέν, και τα πασίγνωστα μοτίβα, επειδή κάθε φορά τ’ αναγνωρίζουν –βάζουν τάξη σ’ ένα κείμενο. Ο κόσμος αποκτά μια υπέροχη ομαλότητα.

Θυμάμαι ακόμα πόσο πάλευα με τον εαυτό μου, όταν ήμουν παιδί, για δικαιοσύνη, συμμετρία και ίσα δικαιώματα για το αριστερό και το δεξί: αν χτυπούσα με τα δάχτυλα έναν ρυθμό στο τραπέζι, μετρούσα πόσες φορές έπαιζε το κάθε δάχτυλο, για να μην αδικηθεί κανένα!

Όταν χειροκροτούσα, χτυπούσα τη δεξιά παλάμη πάνω στην αριστερή, μα ύστερα σκέφτηκα πως αυτό ήταν άδικο κι έμαθα να κάνω και το αντίθετο –να χτυπώ την αριστερή παλάμη πάνω στη δεξιά. Αυτή η ενστικτώδης επιθυμία για ισορροπία είναι αστεία βέβαια, δείχνει όμως την ανάγκη να εμποδίσει κανείς τη μονομέρεια στον κόσμο. Κι εγώ είχα την αίσθηση ότι ήμουν προσωπικά υπεύθυνη γι’ αυτή την ισορροπία.

Η τάση των παιδιών για ποιήματα και ιστορίες πηγάζει επίσης από την ανάγκη τους να φέρουν τάξη στο χάος τους κόσμου. Από την αβεβαιότητα, όλα τείνουν προς μία τάξη. Ποιηματάκια, παραδοσιακά τραγούδια, παιχνίδια, παραμύθια, ποίηση –όλες αυτές οι ρυθμικά οργανωμένες μορφές ύπαρξης βοηθούν τα παιδιά να διαμορφώσουν την παρουσία τους στο γενικότερο χάος. Δημιουργούν μία ενστικτώδη επίγνωση ότι η τάξη είναι εφικτή στον κόσμο και ότι κάθε άνθρωπος έχει θέση σ’ αυτόν.

Όλα συντείνουν προς αυτό τον σκοπό: η ρυθμική οργάνωση του κειμένου, οι σειρές των γραμμάτων και ο σχεδιασμός της σελίδας, η εντύπωση ότι το βιβλίο είναι ένα καλά οργανωμένο σύνολο. Το μεγάλο αποκαλύπτεται στο μικρό και αυτό το μορφοποιούμε στα παιδικά βιβλία, ακόμα κι αν δεν έχουμε κατά νου τα περί Θεού ή τα περί μορφοκλασμάτων –γνωστών ως φράκταλ.

Το παιδικό βιβλίο είναι μια θαυμαστή δύναμη που ενισχύει τη μεγάλη επιθυμία και την ικανότητα του νεαρού ατόμου να υπάρξει. Ενισχύει το θάρρος του να ζήσει.

Στο βιβλίο, το μικρό είναι πάντα μεγάλο, κι όχι μόνο όταν έρχεται η ενηλικίωση. Το βιβλίο είναι ένα μυστήριο, όπου μπορεί να βρεθεί κάτι απρόβλεπτο ή κάτι άπιαστο. Εκείνο που οι αναγνώστες μικρής ηλικίας δεν μπορούν να συλλάβουν στο μυαλό τους παραμένει αποτύπωμα στη συνείδησή τους και συνεχίζει να ενεργεί έστω κι αν δεν ήταν απόλυτα κατανοητό.

Ένα εικονοβιβλίο μπορεί να λειτουργήσει ως μικρό θησαυροφυλάκιο σοφίας και πολιτισμού ακόμα και για ενηλίκους, όπως τα παιδιά μπορούν να διαβάσουν ένα βιβλίο για ενηλίκους και να βρουν τη δική τους ιστορία, έναν υπαινιγμό για τη ζωή τους που αρχίζει ν’ ανθίζει.

Ο πολιτιστικός περίγυρος διαμορφώνει τους ανθρώπους, τους προετοιμάζει για τις εντυπώσεις που θα έρθουν στο μέλλον, καθώς και για τις δοκιμασίες που θα χρειαστεί ν’ αντιμετωπίσουν παραμένοντας ακέραιοι.

Το παιδικό βιβλίο σηματοδοτεί τον σεβασμό στο μεγαλείο του μικρού. Σηματοδοτεί τον κόσμο που αναδημιουργείται κάθε φορά, μια παιγνιώδη και όμορφη σοβαρότητα, χωρίς την οποία όλα, ακόμα και η παιδική λογοτεχνία, είναι άσκοπη απασχόληση.

Συνοψίζοντας: Το βιβλίο κάνει το παιδί να διαισθανθεί ότι η τάξη είναι εφικτή στον κόσμο και ότι κάθε άνθρωπος έχει μία μοναδική θέση σ’ αυτόν. Όλα συντείνουν προς αυτό τον σκοπό: η ρυθμική οργάνωση του κειμένου, οι σειρές των γραμμάτων, ο σχεδιασμός της σελίδας, η εντύπωση ότι το βιβλίο είναι ένα καλά οργανωμένο σύνολο.

Το μεγάλο αποκαλύπτεται στο μικρό και αυτό το μορφοποιούμε στα παιδικά βιβλία. Το βιβλίο είναι ένα μυστήριο, όπου μπορεί να βρεθεί κάτι απρόβλεπτο ή κάτι άπιαστο. Το παιδικό βιβλίο σηματοδοτεί τον σεβασμό στο μεγαλείο του μικρού.

Μηνολόγιο Απριλίου 2021...

  

Φτάσαμε αισίως στον τέταρτο μήνα του χρόνου, στην καρδιά της Άνοιξης, στον μήνα της Ιερής Πασχαλιάς που φέτος βέβαια δεν μας δίνει το Πάσχα, μας το φέρνει όμως αφού όλη η Μεγαλοβδομάδα είναι Απριλιάτικη. Και αυτός ο Απρίλης όπως και ο περσινός μας υποδέχεται με πολλούς περιορισμούς λόγω του ιού που μας ταλαιπωρεί και να το μηνολόγιό του, από το εξαίρετο sarantakos.wordpress.com

 Πε 1 Του βαρώνου Μυγχάουζεν και των ανιδιοτελώς ψευδομένων
Πα 2 Διεθνής ημέρα παιδικού βιβλίου
Σα 3 Γενέσιον Θεοδώρου Κολοκοτρώνη του στρατηλάτου
Κυ 4 Γενέσιον Ανδρέου Ταρκόφσκη και αυτοκτονία Δημητρίου Χριστούλα
Δε 5 Ιακώβου Καζανόβα του μεγάλου εραστού
Τρ 6 Του ζωγράφου Ραφαήλου
Τε 7 Παγκόσμια ημέρα υγείας – Ιπποκράτους του Κώου
Πε 8 Γενέσιον Ιακώβου Μπρελ
Πα 9 † Φραγκίσκου Βάκωνος
Σα 10 Θρίαμβος Σπυρίδωνος Λούη του ωκύποδος
Κυ 11 Γιούρι Γκαγκάριν, του πρώτου ανθρώπου εις το Διάστημα
Δε 12 Τα μεγάλα Διονύσια
Τρ 13 Βαρούχ Σπινόζα του προδρόμου του Διαφωτισμού και Σαμουήλ Μπέκετ γενέσιον
Τε 14 † Βλαδιμήρου Μαγιακόφσκι αυτοχειριασμός
Πε 15 Λεονάρδου ντα Βίντσι
Πα 16 † Γεωργίου Βιζυηνού, το τελευταίον της ζωής του ταξίδιον
Σα 17 Γενέσιον Κωνσταντίνου Καβάφη και τελευτή Νίκου Παπάζογλου και Δημήτρη Μητροπάνου
Κυ 18 † Αλβέρτου Αϊνστάιν τελευτή
Δε 19 † Καρόλου Δαρβίνου
Τρ 20 Ιωάννου Ιακώβου Ρουσώ και του Κοινωνικού Συμβολαίου
Τε 21 Βεβήλωσις του Φοίνικος (αποφράς ημέρα)
Πε 22 † Γουλιέλμου Σαιξπήρου του μεγάλου δραματουργού
Πα 23 † Τελευτή Γεωργίου Καραϊσκάκη. Και παγκοσμία ημέρα του βιβλίου
Σα 24 Της γενοκτονίας των Αρμενίων
Κυ 25 † Μαγελάνου του εξερευνητού. Και τελευτή Σπειροειδούς αρχιτέκτονος.
Δε 26 Γενέσιον Ευγενίου Ντελακρουά
Τρ 27 Γενέσιον Αδαμαντίου Κοραή του Διαφωτιστού
Τε 28 Μιχαήλ Λομονόσωφ
Πε 29 † Κωνσταντίνου Καβάφη του ανεπαναλήπτου
Πα 30 Μαρίας Πολυδούρη τελευτή.

Σε αντίθεση με τον άστατο Μάρτη, τον Απρίλη η άνοιξη έχει πια εδραιωθεί, πολύ συχνά τους δυο καθαρόαιμους ανοιξιάτικους μήνες τους λέμε μαζί: Απριλομάης ή και Μαγιάπριλο, λέξεις ποιητικότατες. 

Υπάρχει πάντως και η παροιμία «των καλών ναυτών τα ταίρια, το μαγιάπριλο χηρεύουν», για τις αιφνίδιες ανοιξιάτικες κακοκαιρίες, όπως και η «στον καταραμένο τόπο, το Μαγιάπριλο χιονίζει», που τη λέμε και μόνο για τον Μάη. Βέβαια, οι απριλιάτικες βροχές χρειάζονται: Αν κάνει ο Μάρτης δυο νερά κι ο Απρίλης άλλο ένα, χαρά σ’ εκείνον τον ζευγά που’χει πολλά σπαρμένα, λέει μια γνωστή παροιμία, και «Τ’ Απριλιού κάθε σταλαματιά νερό είναι βαρέλι λάδι», ένα όχι πολύ γνωστό κεφαλονίτικο γνωμικό.

Πάντως, στην Κεντρική Ευρώπη ο Απρίλης είναι πολύ πιο άστατος -έχει τα σουσούμια του δικού μας Μάρτη, κι έτσι υπάρχουν γερμανικές παροιμίες όπως April, April, er macht was er will (κάνει ό,τι θέλει) ή η έκφραση launisch wie April (παλαβός σαν Απρίλης).

Η λέξη Απρίλιος φαίνεται πως είναι είδος αντιδανείου. Πράγματι, το λατινικό aprilis (όλα τα ονόματα των μηνών έχουν λατινική προέλευση), σύμφωνα με μια παμπάλαιη ετυμολογία προέρχεται από το ρήμα aperire (ανοίγω). 

 Προϋπαντούμε τον καινούργιο μήνα με ένα ακόμα αριστούργημα από τα Συναξάρια του Γιώργου Χατζηνάσιου. Ο Δημήτρης Μητροπάνος τραγουδάει σε στίχους Κυριάκου Ντούμου «Θεσσαλονίκη, Σαββατόβραδο κι Απρίλης».

  

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!!

"Ύμνος εις την ελευθερίαν" σε μια εξαιρετική εκτέλεση!

 

 Ο Ύμνος εις την Ελευθερίαν του Διονυσίου Σολωμού, σε μια σπάνια μουσική εκδοχή του Νικόλαου Χαλικιόπουλου-Μάντζαρου, παρουσιάζεται για πρώτη φορά από το ανδρικό φωνητικό σύνολο ΜΕΙΖΟΝ με αφορμή την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου. Μέσα από αυτή τη μεγάλη διαδικτυακή συναυλία, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών δίνει την ευκαιρία σε όλους τους Έλληνες ανά τον κόσμο καθώς και σε ξένους θαυμαστές του ελληνικού πολιτισμού να γιορτάσουν μουσικά, όλοι μαζί!

 Τη μουσική διεύθυνση έχει αναλάβει ο Αγαθάγγελος Γεωργακάτος, και την πιανιστική συνοδεία ο Στάθης Σούλης. Η «πολυφωνική» μελοποίηση του Ύμνου από τον Μάντζαρο, που θα ερμηνεύσει το ΜΕΙΖΟΝ Ensemble μελετήθηκε και αποκαταστάθηκε επιστημονικά από τον Δρ Μουσικολογίας Κώστα Ζερβόπουλο.

 

 Συντελεστές

Ανδρικό Φωνητικό Σύνολο Μείζον Ensemble

Αλέξανδρος Λούτας

Χρήστος Χριστοδούλου

Αναστάσιος Λαζάρου

Γιώργος Νάκης

Σταύρος Ζουλιάτης

Μάνος Μπουρίκας

Μάνος Κοκκόνης

Ιωάννης Κοντέλλης

Γιάννης Καλύβας

Σπύρος Σώκος

Χρήστος Λάζος

Διονύσης Σούρμπης

Δημήτρης Πλατανιάς

Θεόδωρος Αϊβαλιώτης

Βασίλης Δημακόπουλος

Παναγιώτης Πρίφτης

Νίκος Κατσίγιαννης

Παναγιώτης Παντούλιας

Γιάννης Χριστόπουλος

Κώστας Ζαμπούνης

Μιχάλης Πλατανιάς

πιάνο

Στάθης Σούλης

Μουσική διεύθυνση

Αγαθάγγελος Γεωργακάτος

Πρόγραμμα

Νικόλαος Μάντζαρος – Διονύσιος Σολωμός: Ύμνος εις την Ελευθερίαν