Μακάρι οι επόμενες εβδομάδες να κυλήσουν με υγεία, χαλάρωση, ανεμελιά και ξεκούραση! Ας μαζέψουμε όσο περισσότερο καλοκαίρι μπορούμε, για να βγάλουμε το χειμώνα... ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ! |
Δευτέρα 20 Ιουλίου 2020
Καλό καλοκαίρι!
Σάββατο 18 Ιουλίου 2020
Ο απαστράπτων στο απόλυτο σκοτάδι Καραβάτζιο...
"O άπιστος Θωμάς" (1962)
Ο μεγαλοφυής Καραβάτζιο, ο ζωγράφος που σφράγισε την εποχή του Μπαρόκ και στη διάρκεια της σύντομης ζωής του κατάφερε να εισάγει το ύφος του, τον «Καραβατζισμό», πέθανε σαν σήμερα στις 18 Ιουλίου του 1610, σε ηλικία 39 ετών.
Χρησιμοποίησε στα έργα του το σκοτάδι για να φορτίσει τα φωτισμένα πρόσωπα των μοντέλων του, που παρόλο που προέρχονταν από τη λαϊκή καθημερινότητα της περιόδου απέπνεαν μια έντονη αίσθηση θεατρικότητας και μυστηρίου. Το ίδιο σκοτεινός και μυστήριος ήταν και ο δημιουργός τους.
Πίνακες με επιβλητικά φωτισμένες ανθρώπινες μορφές και σε έντονη αντίθεση με το σκοτεινό, συχνά μυστηριώδες φόντο κατέκλυσαν κυριολεκτικά την Ευρώπη τις πρώτες δεκαετίες του 17ου αιώνα, καθώς ο Καραβατζισμός εξαπλωνόταν.
* Πατήστε επάνω στις εικόνες
Αγόρι που δαγκώνεται από σαύρα (1593-1594)
Στα πρώιμα έργα του Καραβάτζιο κυριαρχεί η καθαρότητα των περιγραμμάτων και η σχεδιαστική ακρίβεια. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο έχει η γλυπτικότητα των αντικειμένων και των σωμάτων μέσα σε μια ατμόσφαιρα ερωτικής φόρτισης. Στα ώριμα έργα του προστίθεται ένα ουδέτερο σκοτεινό φόντο. Ο Καραβάτζιο ρίχνει πάνω σε σημεία των μορφών ένα φως πλάγιο, σχεδόν νυχτερινό που καταργεί το φως της μέρας αναδεικνύοντας την φορτισμένη ενέργεια στο εσωτερικό.
Η Ιουδήθ αποκεφαλίζει τον Ολοφέρνη (1598-1599)
Πρόκειται για την τεχνική του κιαροσκούρο (των έντονων αντιθέσεων που προκαλεί το φως) και του τενεμπρισμού (ύφος που χαρακτηρίζεται από μεγάλες βαθύχρωμες ή σκοτεινές επιφάνειες που συνδυάζονται με μικρότερες περιοχές κατάλληλα φωτισμένες με τη χρήση χρώματος, με αποτέλεσμα τη δημιουργία δραματικών φωτοσκιάσεων) που πρώτος ο Καραβάτζιο χρησιμοποίησε με τέτοια ένταση και μαεστρία. Αυτή η επαναστατική τεχνική του, με τον επιλεκτικό φωτισμό των μορφών που προβάλουν μέσα από βαθιά σκιά, αποτέλεσε κύριο χαρακτηριστικό της ζωγραφικής του Μπαρόκ. Εισήγαγε, επίσης, το ιδίωμα της θεατρικότητας που επίσης ακολουθήθηκε πιστά από τους μετέπειτα ζωγράφους.
Ο Άρρωστος Βάκχος (1593) (αυτοπροσωπογραφία)
Ο Καραβάτζιο θεωρήθηκε νατουραλιστής, όμως ο νατουραλισμός του ήταν ασυνήθιστος. Κατήργησε εντελώς τις ρητορικές αντιθέσεις και τις υφολογικές εκλεπτύνσεις των μανιεριστών του 16ου αιώνα. Με τον Καραβάτζιο «καταργείται» ουσιαστικά ο ιδεαλισμός της Αναγέννησης. Ο μεγάλος Ιταλός ζωγράφος απομακρύνεται σχεδόν ολοκληρωτικά από την εξιδανικευμένη απόδοση των θρησκευτικών θεμάτων, μεταφέροντάς τα στο επίπεδο της λαϊκής εκδοχής της καθημερινότητας. Μάλιστα, τα μοντέλα του τα αναζήτησε στους δρόμους και τα ζωγράφισε ρεαλιστικά σαν τα βιβλικά επεισόδια να συνέβαιναν μπροστά του.
Η μεταστροφή του Αγίου Παύλου (1601)
Για παράδειγμα, στο έργο του «Η Μεταστροφή του Αγίου Παύλου» (1601), ο Άγιος Παύλος είναι ένας άξεστος νεαρός στρατιώτης, ενώ ένας ρυτιδωμένος και φαλακρός χωρικός βαστάει το άλογό του. Ο πίνακας, με τις ρεαλιστικές μορφές σε φυσικό μέγεθος, αποτελεί μια ανοιχτή πρόσκληση για συμμετοχή στο «μυστήριο της μεταστροφής». Είναι χαρακτηριστικό ότι το δραματικό στοιχείο γίνεται καλύτερα αντιληπτό αν ο θεατής παρατηρήσει τον πίνακα γονατιστός από την είσοδο του παρεκκλησίου (στη Σάντα Μαρία ντελ Πόπολο της Ρώμης).
Η Έκσταση της Μαρίας Μαγδαληνής (1606)
Ωστόσο, η ιδιαίτερη αυτή απόδοση των θρησκευτικών θεμάτων από τον Καραβάτζιο, θεωρήθηκε αρκετές φορές στην εποχή του ιερόσυλη από τις θρησκευτικές αρχές. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι αναγκάστηκε να ζωγραφίσει δεύτερες εκδοχές των πινάκων του όπως των μορφών του Αγίου Ματθαίου (παρεκκλήσι Κονταρέλι), της Παρθένου Μαρίας κ.α.
Ο Ιταλός Μικελάντζελο Μερίζι, έμεινε γνωστός ως Καραβάτζιο, ονομασία του ομώνυμου χωριού κοντά στο Μιλάνο από όπου καταγόταν. Γεννήθηκε το 1571 και έζησε μια πολυτάραχη ζωή γεμάτη με εσωτερικές αντιθέσεις και συγκρούσεις με το κοινωνικό του περιβάλλον.
Ο πατέρας του, Φέρμο Μερίζι, με καταγωγή από το χωριό Καραβάτζιο, ήταν διακοσμητής-αρχιτέκτονας και εργαζόταν στην υπηρεσία του Φραγκίσκου Α' Σφόρτσα, ο οποίος ήταν δούκας του Μιλάνου και μαρκήσιος του Καραβάτζιο. Η οικογένεια Μερίζι ήταν εγκατεστημένη στο Μιλάνο μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1570, τουλάχιστον μέχρι το θάνατο του Φέρμο Μερίζι από πανούκλα στις το 1577. Εξαιτίας της απώλειας τόσο του πατέρα του όσο και του θείου του, η μητέρα του μεγάλωσε τα πέντε συνολικά παιδιά της οικογένειας υπό συνθήκες οικονομικής ανέχειας. Μετά το θάνατο του Φραντσέσκο Σφόρτσα, την εξουσία ανέλαβε η οικογένεια των Κολόνα, η οποία καθόρισε την εξέλιξη του νεαρού Καραβάτζιο, καθώς φρόντισε να μαθητεύσει για τέσσερα χρόνια δίπλα στον ζωγράφο Σιμόνε Πετερτσάνο.
Η προδοσία του Χριστού (1602) (Στα δεξιά ο Καραβάτζιο)
Ο Καραβάτζιο μετά τις σπουδές του στο Μιλάνο εγκαταστάθηκε στη Ρώμη, ανάμεσα στα 1588-92. Την εποχή αυτή μεσουρανούσε στο καλλιτεχνικό στερέωμα ο Μιχαήλ Άγγελος και στον πνευματικό χώρο δέσποζε η Σύνοδος του Τριδέντου με την οποία εγκαινιάζεται ο καλλιτεχνικός οργασμός της περιόδου της Αντιμεταρρύθμισης. Ο Καραβάτζιο τέθηκε υπό την προστασία του καρδινάλιου Del Monte ανθρώπου με μεγάλη επιρροή στην παπική αυλή. Με τη μεσολάβηση του Del Monte πήρε το 1597 την παραγγελία για τη διακόσμηση του παρεκκλησίου Κονταρέλι στη Ρώμη. Η παραγγελία αυτή τον καθιέρωσε σε ηλικία 24 ετών ως επιφανή ζωγράφο με σημαντικούς προστάτες και πελάτες.
Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής (Νέος με κριό) (1602)
Ενώ βρισκόταν στο απόγειο της σταδιοδρομίας του το 1606, κατά τη διάρκεια λογομαχίας με έναν νεαρό ονόματι Ρανούτσιο Τομασσόνι, ο Καραβάτζιο τον σκότωσε – το πιθανότερο άθελά του – με μαχαίρι και αναγκάστηκε να φύγει από τη Ρώμη. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε στη Νάπολη, τη Μάλτα και τη Σικελία καυγαδίζοντας, μονομαχώντας αλλά και ζωγραφίζοντας.
Την περίοδο που βρισκόταν στη Σικελία, σύμφωνα με αναφορές της εποχής, η συμπεριφορά του Καραβάτζιο ήταν όλο και πιο παράξενη. Κοιμόταν με τα ρούχα του και πάνοπλος, έσκιζε τους πίνακές του με την παραμικρή υπόνοια κριτικής, ενώ χλεύαζε τους ντόπιους ζωγράφους.
Η Σαλώμη με το κεφάλι του Αγίου Ιωάννη του Πρόδρομου (1610)
Όσο γνωστός ήταν στην εποχή του για το ζωγραφικό του ταλέντο αλλά τόσο γνωστός ήταν εξαιτίας του φόβου που ενέπνεε λόγω της δύστροπης και ιδιόρρυθμης προσωπικότητάς του. Καυχιόταν για την πρωτοτυπία του και χλεύαζε την εξουσία. Ήταν ατρόμητος και ιδιαίτερα εριστικός.
Το ενδιαφέρον πολλών μελετητών στράφηκε πέρα από το έργο του και στη σεξουλικότητα του Καραβάτζιο. Από τη μία, υπάρχουν αυτοί που υποστηρίζουν πως ήταν ομοφυλόφιλος και εκείνοι που προσπαθούν να αποδείξουν το αντίθετο, χωρίς όμως να μπορούν να απαντήσουν στο ερώτημα τι ήταν τελικά αυτό που ώθησε τον Καραβάτζιο να ζωγραφίσει πληθώρα αντρικών κορμιών με εμφανές το στοιχείο του ερωτισμού.
Ο Δαβίδ με το κεφάλι του Γολιάθ (1610)
Στο σπαθί στο χέρι του Δαβίδ γράφεται «H-AS OS», που ερμηνεύεται ως σύντμηση της λατινικής φράσης «Humilitas occidit superbiam» («Η ταπεινότητα σκοτώνει την περηφάνια».
Όπως παρατηρεί η Catherine
Puglisi, ο Δαβίδ έχει μια έκφραση θλίψης και συμπόνιας. Η απόφαση να τον
απεικονίσει σκεπτικό και όχι περιχαρή δημιουργεί ένα ασυνήθιστο
ψυχολογικό δέσιμο μεταξύ του ίδιου και του Γολιάθ. Αυτό το δέσιμο
περιπλέκεται περισσότερα από το γεγονός ότι ο Καραβάτζιο ζωγράφισε τον
εαυτό του ως Γολιάθ ενώ ο Δαβίδ είναι «il suo Caravaggino», ο δικός τους
μικρός Καραβάτζιο. Κατά πάσα πιθανότητα πρόκειται για τον βοηθό και
μαθητή του ζωγράφου, τον Cecco del Caravaggio. Από την άλλη, υπάρχει η
ερμηνεία ότι ο μικρός Καραβάτζιο (ο Δαβίδ) είναι επίσης ο ζωγράφος
νεώτερος που κρατά στο χέρι του το κεφάλι του μεγαλύτερου Καραβάτζιο.
O Καραβάτζιο πέθανε το 1610, άρρωστος και κυνηγημένος στο Πόρτο 'Ερκολε, στο δρόμο προς τη Ρώμη, όπου ανέμενε ότι θα του δοθεί συγχώρεση από τον Πάπα.
Βρείτε εδώ την βιογραφία του μεγάλου Ιταλού ζωγράφου και μάθετε περισσότερες πληροφορίες για την ζωή του.
Πηγές
-Εύη Γαλατσάνου, «Caravaggio (Το κεφάλι της Μέδουσας)», 24grammata.com, Οκτώβριος 2011.
-Νίκος Γ. Ξυδάκης, «Καραβάτζιο, μεγαλοφυής επαναστάτης… με αιτία», kathimerini.gr, Ιούνιος 2006.
-Παντελής Τσάβαλος, «Η ζωή και το έργο του Caravaggio», coconis.com, Φεβρουάριος 2005.
-Χιου Χόνορ-Τζον Φλέμινγκ, Ιστορία της Τέχνης, τόμος 3, εκδ. Υποδομή, Αθήνα 1992.
-«Καραβάτζιο (Caravaggio): Ο Νικηφόρος Ομοφυλόφιλος Έρως και η ταινία του Ντέρεκ Τζάρμαν (Derek Jarman)», gayekfansi.blogspot.gr, Απρίλιος 2011.
Πηγή:tvxs.gr
Στο πάνθεον των ηρώων...
Τους σπουδαιότερους και δημοφιλέστερους Ελληνες και Ελληνίδες της νεότερης ιστορίας της χώρας μας από επτά διαφορετικά πεδία ενδιαφέροντος καταγράφει η έρευνα της εταιρείας Prorata που δημοσιεύει σήμερα η «Εφ.Συν.». Πρόκειται για τις κορυφαίες προσωπικότητες της Ελλάδας, με βάση τις απαντήσεις όσων συμμετείχαν στη δημοσκόπηση, μεταξύ κατηγοριών όπως η πολιτική, η μουσική, οι τέχνες, ο αθλητισμός, οι επιστήμες αλλά και πρόσωπα που σχετίζονται με την Επανάσταση του 1821.
Ειδικότερα, ξεκινώντας από τον χώρο της πολιτικής, σημαντικότερη μορφή αναδεικνύεται ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος μάλιστα καταφέρνει να έχει το προβάδισμα στις απαντήσεις όλων των ηλικιακών κατηγοριών. Ακολουθεί ο Ιωάννης Καποδίστριας, ενώ μέσα στους πρώτους πέντε τοποθετείται ένας εκπρόσωπος από κάθε κυρίαρχο ρεύμα (Δεξιά-Κέντρο-Αριστερά): Κώστας Καραμανλής, Ανδρέας Παπανδρέου και Αρης Βελουχιώτης. Στην ίδια λίστα βρίσκονται και δύο πολιτικοί που έφυγαν πρόσφατα από τη ζωή, ο Μανώλης Γλέζος και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.
Λατρεμένα πρόσωπα οι περισσότεροι από τους καλλιτέχνες που περιλαμβάνονται στη δεκάδα των πιο σπουδαίων εκπροσώπων από το φάσμα της μουσικής, αλλά στο πάνθεον οι πολίτες κατατάσσουν δύο ιερά τέρατα: τον Μάνο Χατζιδάκι και τον Μίκη Θεοδωράκη. Μία γυναίκα συμπληρώνει την τριάδα, η Μαρία Κάλλας, ενώ η σπουδαιότερη φωνή του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού, ο Στέλιος Καζαντζίδης, εντοπίζεται στην 6η θέση. Οι ερωτηθέντες επιλέγουν τον Βασίλη Τσιτσάνη και τον Μάρκο Βαμβακάρη στην 4η και την 5η θέση αντίστοιχα.
Οι σημαντικότεροι Ελληνες στον χώρο της λογοτεχνίας αναδεικνύονται οι Οδυσσέας Ελύτης, Νίκος Καζαντζάκης και Κωνσταντίνος Καβάφης. Επονται οι Γιώργος Σεφέρης και Γιάννης Ρίτσος, ενώ η μοναδική γυναίκα της κατηγορίας είναι η Πηνελόπη Δέλτα στην ένατη θέση των προτιμήσεων.
Σε ό,τι αφορά τον συγγενικό τομέα του κινηματογράφου, της ζωγραφικής και του θεάτρου, ο Ελ Γκρέκο, κατά κόσμον Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, καταγράφεται με διαφορά ως ο σημαντικότερος Ελληνας της νεότερης Ελλάδας. Οι Κάρολος Κουν και Θανάσης Βέγγος είναι οι επόμενοι. Τον κατάλογο συμπληρώνει ο μοναδικός εν ζωή από τους 10 κορυφαίους της ενότητας Κώστας Γαβράς. Αξιοσημείωτη η καταγραφή για τις Μελίνα Μερκούρη, Κατίνα Παξινού και Αλίκη Βουγιουκλάκη, ενώ ο αρκετά δημοφιλής στους αριστερούς πολίτες Θόδωρος Αγγελόπουλος εμφανίζεται στην πρώτη 5άδα.
Ιδιαίτερα ενδιαφέροντα είναι τα ευρήματα για τις προσωπικότητες του αθλητισμού. Ο «Nick the Greek»-Νίκος Γκάλης δικαίως κατακτά την πρωτιά. Από τη νεότερη γενιά αθλητών που αποτελούν και παράδειγμα προς μίμηση για την εν γένει στάση ζωής του στη δεύτερη θέση αναδεικνύεται ο «Greak Freak»-Γιάννης Αντετοκούνμπο.
Εμβληματική μορφή για τους Ελληνες ο αρχιστράτηγος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, επιβεβαιώνει και στην έρευνα την εντυπωσιακή δημοφιλία του στο πεδίο που σχετίζεται με προσωπικότητες πριν από την Επανάσταση του 1821 αλλά και με τους αγώνες για την εθνική ανεξαρτησία της χώρας. Ακολουθούν οι Ρήγας Φεραίος και Γεώργιος Καραϊσκάκης.
Τέλος, στον χώρο των επιστημών, ξεχωρίζει με απόσταση από τους υπόλοιπους ο πρωτοπόρος γιατρός Γεώργιος Παπανικολάου.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΕΡΕΥΝΑΣ:
ProRata A.E. Εταιρεία Ερευνών Κοινής Γνώμης και Εφαρμογών Επικοινωνίας
(Αριθμός Μητρώου ΕΣΡ: 56)
ΕΙΔΟΣ: Ποσοτική έρευνα με online συμπλήρωση δομημένου ερωτηματολογίου
ΔΕΙΓΜΑ: Γενικός πληθυσμός άνω των 17 ετών
ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΗ ΚΑΛΥΨΗ: Σύνολο επικράτειας
ΜΕΘΟΔΟΣ ΔΕΙΓΜΑΤΟΣ: 2.500 ερωτηματολόγια. Δειγματοληψία χωρίς πιθανότητα.
Κυριακή 12 Ιουλίου 2020
Οι τόποι του Καββαδία στον χάρτη!
Το μέλλον στο φαγητό μας...
Ως το 2050 θα υπάρχουν δύο δισεκατομμύρια περισσότεροι άνθρωποι στον πλανήτη, θα είμαστε δηλαδή σχεδόν 9 δισεκατομμύρια. Αυτό σημαίνει ότι θα χρειάζεται 50% περισσότερη ενέργεια και 40% περισσότερο νερό για να τραφεί ο πλανήτης.
Υπό αυτές τις συνθήκες, με την παγκόσμια ζήτηση για τρόφιμα να υπολογίζεται ότι θα αυξηθεί κατά σχεδόν 70% κι ενώ ήδη η βιομηχανία τροφίμων είναι ένας από τους κλάδους που απειλούν περισσότερο τη διαταραγμένη οικολογική ισορροπία, η βιώσιμη, αειφόρα παραγωγή τροφίμων αναδεικνύεται ως μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για το μέλλον.
Με αυτά τα δεδομένα το ερώτημα τι θα τρώμε σε λίγα χρόνια προκαλεί αναμφισβήτητα δέος.Η πολυσέλιδη έκθεση των 34 σελίδων, που δημοσιοποιήθηκε από την Sainsbury’s – μια από τις μεγαλύτερες βρετανικές αλυσίδες σούπερ μάρκετ, προβλέπει, μεταξύ άλλων, πως θα καταναλώνονται μαζικά πιάτα αποτελούμενα από μέδουσες ή έντομα, συνοδευόμενα με ένα ποτήρι γάλα φτιαγμένο από φύκια, ενδοφλέβιες σταγόνες που θα περιέχουν όλα τα θρεπτικά συστατικά που χρειαζόμαστε, τεχνητά παρασκευασμένο κρέας σε εκτυπωτή, οι χορτοφάγοι και οι vegans θα αυξηθούν ενώ η αναζήτηση φαγητού που θα είναι πιο «φιλικό προς το περιβάλλον» -απ’ όλες τις σκοπιές- θα είναι κάτι πλέον σύνηθες.
Σύμφωνα με τη μελέτη αυτήν και δεδομένου ότι ο ευκολότερος τρόπος για να μειώσει ο άνθρωπος το περιβαλλοντικό του αποτύπωμα είναι η αλλαγή των διατροφικών του συνηθειών όπως για παράδειγμα η μείωση του κρέατος και γενικότερα, η αποφυγή κατανάλωσης τροφών ζωικής προέλευσης, για να συμπληρωθεί το διατροφικό κενό, ιδανικές εναλλακτικές θα είναι τα προϊόντα με βάση τα μανιτάρια, το γάλα από φύκια, το χαβιάρι από φύκια και έντομα πλούσια σε πρωτεΐνη που θα βρίσκονται σε περίοπτη θέση στο ψυγείο. Αναμένεται επίσης ότι τα εργαστηριακά καλλιεργημένα τρόφιμα όπως συνθετικά κρέατα ή ψάρια αλλά και ειδικοί οδηγοί των τρόπων να φτιάχνονται στο σπίτι, θα είναι κομμάτι της καθημερινότητάς μας, όπως και να βλέπουμε το κρέας να δημιουργείται τεχνητά από ρομπότ παρουσία του πελάτη.
Μια άλλη μελέτη, η «Pratodomundo» (Φαγητό για όλο τον κόσμο) από το Museu do Amanha του Ρίο, η οποία στηρίχτηκε σε στοιχεία και υλικό από τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ (FAO), προβλέπει πως θα υπάρχει σοβαρή έλλειψη γεωργικής έκτασης που θα υποκατασταθεί από πειραματικές καλλιέργειες μέσα στις πόλεις που ήδη πραγματοποιούνται ήδη σε πολλές χώρες, αλλά και μέσα στις ερήμους ή στα δάση, ή μέσα σε υπόγειες σήραγγες όπως ήδη γίνεται στο Λονδίνο. Το διατροφικό μέλλον, σύμφωνα με αυτήν τη μελέτη, θα περάσει στην τεχνολογία, έτσι θα έχουμε τα χάμπουργκερ του εργαστηρίου, τα ρομπότ που θα επικονιάζουν, αναλαμβάνοντας το έργο που έκαναν οι αποδεκατισμένες από τον άνθρωπο μέλισσες και βέβαια γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς.
Τα σενάρια: Οι κατασκευαστές συνιστούν…
Κάθε πρόβλεψη, εκτίμηση, μελέτη ειδικών συγκλίνει στο εξής συμπέρασμα. Με την αύξηση του πληθυσμού παγκοσμίως και την απουσία άφθονων πόρων στο άμεσο μέλλον δεν θα τρώμε τα ίδια πράγματα και ό,τι τρώμε θα είναι κατασκευασμένο με κάθε πιθανό τρόπο. Στο τελευταίο φεστιβάλ media arts, Eyemyth, σε μία από τις συνεδρίες της πλατφόρμας Edible Issues μίλησαν για το μέλλον της τροφής και παρουσίασαν μερικά από τα μελλοντικά σενάρια, τα οποία και δημοσιεύει το Vice.
Σενάριο 1: Τα παιδιά χρησιμοποιούν συνθετική βιολογία για να παρασκευάσουν το δικό τους κρέας για τα μεσημεριανά τους γεύματα
Δεν ξέρουμε τι σκεφτόταν ο Τσόρτσιλ όταν είπε το 1931: «Θα γλιτώσουμε από τον παραλογισμό του να μεγαλώνουμε ένα ολόκληρο κοτόπουλο για να φάμε μόνο το στήθος ή τη φτερούγα, αν φτιάχνουμε μόνο αυτά τα τμήματα με το κατάλληλο μέσο». Τα λόγια του όμως είναι τρομακτικά κοντά στην πραγματικότητα. Από το παγκόσμιο ντεμπούτο του, το 2013, έχουν γίνει πολλά βήματα ως προς το κρέας εργαστηρίου. Η καλλιέργεια ιστού για να παρασκευάσουμε τμήματα του κρέατος πλασάρεται ως πιο αποτελεσματική, καθαρή και φιλική προς το περιβάλλον.
Ενδεικτικό το παράδειγμα της Ινδίας, η οποία μέχρι το 2050 θα έχει το 1/6 των 9 δισεκατομμυρίων ανθρώπων που θα κατοικούν στον πλανήτη. Το κρέας εργαστηρίου δεν θα λύσει μόνο το πρόβλημα της βιωσιμότητας της παραγωγής κρέατος αλλά και το πρόβλημα της ανεπάρκειας σε πρωτεΐνη πολλών χορτοφαγικών κουζινών, όπως της ινδικής.
Από την άλλη, το σύστημα μεσημεριανού γεύματος είναι γεμάτο προβλήματα. Είτε δεν το παίρνει κάθε παιδί που το δικαιούται, είτε αυτό που παίρνουν δεν είναι ωφέλιμο διατροφικά. Τεχνολογίες όπως το κρέας εργαστηρίου παρέχουν μια λύση.
Ο στόχος είναι τα παιδιά να ξέρουν τόσα από τεχνολογία και οι πληροφορίες να είναι τόσο διαδεδομένες και ανοιχτές που τα παιδιά να παράγουν μόνα τους το μεσημεριανό τους, σύμφωνα με τις διατροφικές ανάγκες τους.
Σενάριο 2: Οι ηλικιωμένοι λαμβάνουν το γεύμα τους με drones, με βάση real time δεδομένα από τους αισθητήρες στο έντερό τους
Περίπου 1.000 είδη μικροοργανισμών ζουν στο έντερό μας, αλλά μπορούμε να ταυτοποιήσουμε λιγότερο από ένα 5%. Πρέπει να γίνει ακόμα πολλή έρευνα για να καταλάβουμε τι υπάρχει στο έντερό μας, τι βακτήρια έχουμε και πώς αντιδράνε σε ό, τι τρώμε.
Δεν αρκεί λοιπόν ένα μοντέλο για όλους. Σημασία έχει τι μας ταιριάζει. Γι αυτό θα ξεχάσουμε ό,τι ξέρουμε για το τι πρέπει να τρώμε επειδή θα αλλάξει. Καθώς τα δεδομένα υπάρχουν πια παντού και μπορούμε να παρακολουθήσουμε κάθε σημείο του σώματός μας, αν τρώμε έχοντας υπόψη την υγεία του εντέρου μας θα διαμορφωθεί ανάλογα και ο τρόπος που τρώμε.
Που σημαίνει ότι οι εταιρείες παράδοσης φαγητών θα ξέρουν τι τρώμε όταν τρώμε. Θα μπορούν να έχουν πρόσβαση στα δεδομένα μας, θα μπορούν να έχουν πρόσβαση με αισθητήρες και στο έντερό μας. Έτσι το φαγητό θα είναι προσαρμοσμένο στις ανάγκες μας και θα παραδίδεται με drones.
Μπορεί να φαίνεται σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αλλά οι ειδικοί είναι σχεδόν σίγουροι ότι έτσι θα συμβεί, γι αυτό και έχουν αυξηθεί οι έρευνες για τα βακτήρια του εντέρου και τη διατροφή, ενώ η Zomato, μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες παραγωγής και υπηρεσίας παράδοσης τροφίμων, ήδη δοκιμάζει drones για την παράδοση φαγητού.
Σενάριο 3: Δεν έχουν όλοι χρήματα για τα παραδοσιακά τρόφιμα, έτσι μοιράζονται χάπια με γεύση φαγητού
Αν αργήσαμε να μειώσουμε το κρέας και να κάνουμε πιο vegan τη διατροφή μας, αναγκαστικά θα συνηθίσουμε γρήγορα να μας σερβίρουν χάπια. Θα είναι χάπια συνθετικού φαγητού αλλά με κανονική γεύση φαγητού. Το δε κανονικό φαγητό, με υλικά που φυτρώνουν στη γη, τα θερίζουμε και τα μαγειρεύουμε δεν θα είναι οικονομικά προσιτό, όπως σήμερα.
Οι κυβερνήσεις δεν θα επιδοτούν τη γεωργία αλλά γονιδιακά τροποποιητικές τεχνολογίες, οι οποίες θα είναι φθηνότερες και με λιγότερο επιζήμιες συνέπειες στο οικοσύστημα. Στο μέλλον θα πρέπει να τρεφόμαστε χωρίς γόνιμη γη και με πιο φτηνή τεχνολογία, με χάπια που απαιτούν λιγότερους πόρους, είναι πιο θρεπτικά και έχουν γεύση κλασικού φαγητού.
Αν είμαστε ό,τι τρώμε, το επόμενο ερώτημα είναι, με αυτά που θα τρώμε τι θα είμαστε;
Πόνος, αγωνία, αλληλεγγύη, ανακούφιση...
Το περασμένο Σάββατο στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ήταν μια μεγάλη μέρα. Η 4η Ιουλίου γιορτάζεται κάθε χρόνο με λαμπρότητα και περηφάνια από τους Αμερικανούς πολίτες. Το 1776, χρονιά-σταθμός στην Ιστορία τους, συγκαλείται στη Φιλαδέλφεια -τη μεγαλύτερη πόλη στην Πολιτεία της Πενσιλβάνια και πέμπτη μεγαλύτερη πόλη των ΗΠΑ- συνέλευση των επαναστατημένων πολιτών κατά της βρετανικής αποικιοκρατίας.
Εκεί, σε μια πραγματικά κορυφαία στιγμή, ψηφίζεται η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας, που κατά βάση στηρίζεται στις ιδέες του Διαφωτισμού. Ηταν η ιδρυτική διακήρυξη ανεξαρτητοποίησης δεκατριών Πολιτειών της Αμερικής από την αποικιοκρατία των Βρετανών και συντάχθηκε από τους Τόμας Τζέφερσον (1743-1826, τρίτος πρόεδρος των ΗΠΑ) και Βενιαμίν Φραγκλίνο (1706-1790, πολιτικός επιστήμων), ενώ εγκρίθηκε συμβολικά λίγο αργότερα στις 2 Αυγούστου και από το Κογκρέσο -μια συνάθροιση αντιπροσώπων από τις 13 Βρετανικές Αποικίες στη Βόρεια Αμερική.
Η 4η Ιουλίου λοιπόν είναι η πράξη ίδρυσης του κράτους των Ηνωμένων Πολιτειών, που ουσιαστικά έδωσε υπόσταση στο αμερικανικό έθνος και οδήγησε τους επαναστατημένους Αμερικανούς το 1783, μετά από αιματηρούς αγώνες οχτώ χρόνων, μακριά από την καταπιεστική Γηραιά Αλβιώνα.
Η εθνική αργία γιορτάζεται με εντυπωσιακές παρελάσεις με «πρωταγωνίστρια» την αστερόεσσα, τοπικά φεστιβάλ ακόμη και στην πιο μικρή και απομακρυσμένη κωμόπολη, πικνίκ στην εξοχή με «παραδοσιακό» μπάρμπεκιου, αγώνες μπέιζμπολ, πολιτικές ομιλίες για την ανύψωση του αμερικανικού γοήτρου και φυσικά λαμπρές τελετές με εντυπωσιακά πυροτεχνήματα στο τέλος της μέρας που μαζεύουν πλήθος θεατών.
Την περασμένη εβδομάδα οι εορτασμοί όμως δεν είχαν το μέγεθος και τη λαμπρότητα αλλοτινών χρόνων. Η αστυνομική βία και οι φυλετικές ανισότητες μαστίζουν τη χώρα στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, με αποτέλεσμα εκατομμύρια Αμερικανοί πολίτες να διαδηλώνουν μετά τη δολοφονία στις 25 Μαΐου του Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ.
Οι διαδηλωτές, ενωμένοι, με τις δυναμικές κινητοποιήσεις τους, πέτυχαν να γίνουν μεταρρυθμίσεις στην αστυνομία σε κάποιες πόλεις και Πολιτείες, όμως αυτό δεν είναι αρκετό για να εκλείψουν οι ανισότητες αιώνων που μαστίζουν την αμερικανική κοινωνία από την εποχή της δουλείας και του εμφύλιου πολέμου. Ετσι, πολλοί στράφηκαν κατά μισητών συμβόλων και αποκαθήλωσαν εκ βάθρων αγάλματα στρατηγών της Συνομοσπονδίας που θυμίζουν εκείνες τις μαύρες σελίδες της αμερικανικής ιστορίας.
Ο απερχόμενος και ξανά υποψήφιος πρόεδρος Τραμπ στην ομιλία του με αφορμή τον εορτασμό της 4ης Ιουλίου στο Ορος Ράσμορ στη Νότια Ντακότα, στην κυβερνητική φιέστα το σούρουπο, με τα πυροτεχνήματα πάνω από το Νάσιοναλ Μολ, στάθηκε απέναντι, μεταφορικά και κυριολεκτικά, από τα γρανιτένια, σκαλισμένα στον βράχο αγάλματα των προέδρων Τζορτζ Ουάσινγκτον (1732-1799, πρώτος πρόεδρος), Τόμας Τζέφερσον, Θίοντορ Ρούζβελτ (1858-1919, 26ος πρόεδρος) και Αβραάμ Λίνκολν (1809-1865, 16ος πρόεδρος), προειδοποιώντας σκληρά, επιτιθέμενος στους διαδηλωτές χαρακτηρίζοντάς τους «οργισμένο όχλο», κάνοντας λόγο για «πολιορκία των ΗΠΑ από τον ακροαριστερό φασισμό».
Το παραλήρημα του Αμερικανού προέδρου έγινε ακριβώς την ημέρα που σε επτά αμερικανικές Πολιτείες καταγραφόταν αριθμός-ρεκόρ νέων κρουσμάτων του κορονοϊού COVID-19.
Οι ισχυρές ΗΠΑ γίνονται η περισσότερο πληγείσα χώρα από την πανδημία παγκοσμίως, έχοντας καταγράψει επισήμως σχεδόν 2,8 εκατομμύρια κρούσματα και πάνω από 130.000 θανάτους. Ο πρόεδρος Τραμπ όμως, λίγους μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου και πίσω κατά τις δημοσκοπήσεις από τον Δημοκρατικό αντίπαλό του, τον πρώην αντιπρόεδρο Τζο Μπάιντεν, περί άλλα τυρβάζει, θέλοντας να διχάσει βαθιά τους Αμερικανούς.
Υπάρχουν ιδρύματα και μουσεία όμως που φέρνουν ενωτικά μηνύματα και σε πολλές περιπτώσεις οι επιμελητές βρίσκουν την ευκαιρία να βγάζουν στο φως ιστορικά ντοκουμέντα από τις συλλογές τους.
Το ιστορικό Μουσείο Τέχνης της Φιλαδέλφειας στην κοινοπολιτεία της Πενσιλβάνια ξεκίνησε τις δραστηριότητές του με μια μεγάλη έκθεση το 1876 με αφορμή τους εορτασμούς για την εκατονταετηρίδα από τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας.
Το κεντρικό κτίριο στον λόφο Fairmount ολοκληρώθηκε το 1928 με υπέροχους αρχαιοελληνικούς κίονες στις εισόδους και πέτρες ψαμμίτη με υπέροχα χρώματα στα αετώματα. Από το 2006 και μέχρι σήμερα σταδιακά επανασχεδιάστηκε, αναδιαμορφώθηκαν οι χώροι του και δημιουργήθηκαν νέες επεκτάσεις με την έμπνευση του Καναδο-αμερικανού αρχιτέκτονα-σχεδιαστή Φρανκ Οουεν Γκέρι (1929).
Οι μεγάλες αίθουσες σήμερα έχουν πάνω από 240.000 εκθέματα από τις μόνιμες συλλογές του, που περιλαμβάνουν πολλούς εικαστικούς θησαυρούς ευρωπαϊκής, αμερικανικής και ασιατικής προέλευσης. Τα έργα του είναι ζωγραφικά, γλυπτά, εκτυπώσεις, σχέδια, φωτογραφίες, πανοπλίες και φορεσιές, διακοσμητικά αντικείμενα τέχνης και υφάσματα, που εκτείνονται και στα παραρτήματά του, όπως το Μουσείο Ροντέν και τα ιστορικά σπίτια αποικιακής εποχής του Mount Pleasant και του Cedar Grove.
Αυτήν την εποχή λόγω της πανδημίας το μουσείο παραμένει κλειστό, αλλά εξακολουθεί να διοργανώνει διαδικτυακές εκθέσεις και εικονικές ξεναγήσεις στις συλλογές του σε όλες τις πτέρυγες.
Τώρα μάλιστα, σε αναγνώριση της προσφοράς ουσιαστικής φροντίδας από τους εργαζόμενους που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή και μάχονται με όλα τα μέσα κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, παρουσιάζονται σε μια ιστοσελίδα εκτυπώσεις, σχέδια και φωτογραφίες νοσοκόμων, γιατρών και άλλων επαγγελματιών του ιατρικού τομέα.
Τα έργα αυτά, που βρίσκονται στη συλλογή του μουσείου για πάνω από έναν αιώνα, είναι πολύτιμα ντοκουμέντα, αφίσες και καλλιτεχνικοί πειραματισμοί πάνω στους ανθρώπους που υποφέρουν, τους αρρώστους και τους τραυματίες.
Βλέπουμε παραδείγματα προσφοράς, αλληλεγγύης και φροντίδας, ήσυχες στιγμές όταν ο πόνος απαλύνεται, ιατρικές επεμβάσεις υψηλού επιπέδου, αλλά και επείγουσες κινητοποιήσεις για τη συγκέντρωση υλικού και πόρων.
Οι εικόνες βέβαια μας αποκαλύπτουν και το σημαντικότατο: πως ο ίδιος ο τομέας της ιατρικής υπήρξε εδώ και πολύ καιρό σε έναν συνεχή αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη, καθώς οι άνθρωποι συνεχίζουν να μάχονται για το ποιος λαμβάνει ιατρική φροντίδα αλλά και το ποιος τη διαχειρίζεται. Ολοι πρέπει να είναι ίσοι και να απολαμβάνουν άμεσα ιατρική φροντίδα, ισότιμα και χωρίς αποκλεισμούς.
Μέσα από τα ηλεκτρονικά εκθέματα αντιλαμβανόμαστε τον πόνο, την αγωνία, την αλληλεγγύη και την ανακούφιση που διακατέχει τους ανθρώπους σε περιόδους επιδημιών, μαζί με την προσμονή της θεραπείας. Πρώτιστα όμως αντικρίζουμε την αξιοπρέπεια των ασθενών σε διαφορετικές στιγμές, όταν ευπαθείς, άρρωστοι ή σε κατάσταση πένθους βιώνουν τα πρωτόγνωρα συναισθήματα αγωνίας της προσωπικής τους κατάστασης.
Υπερβάλλουν εαυτόν οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας, τώρα που ακόμα βρισκόμαστε στην αρχή αυτού του παγκόσμιου ορυμαγδού. Αυτής της επικίνδυνης κατάστασης που μας αποκόπτει από την επικοινωνία με τους αγαπημένους και μας οδηγεί στην τραγικότητα, σε μια κατάσταση που πριν από μερικούς μήνες κανείς μας δεν μπορούσε να φανταστεί. Μόνοι άγγελοι παρηγοριάς, όλοι αυτοί που υπηρετούν τον άνθρωπο και τον ανθρώπινο πόνο, γιατρεύοντας σώμα και θεραπεύοντας ψυχές.
Πηγή:efsyn.gr