Ο ουρανός του χειμώνα...

Στο επεισόδιο αυτό γνωρίζουμε, μαζί με τον Παύλο Καστανά και το θαυμάσιο astronio.gr, τον ουρανό του χειμώνα. Ξεκινώντας από τον αστερισμό του Ωρίωνα γνωρίζουμε τα σημαντικότερα άστρα και τους αστερισμούς που μπορούμε  να παρατηρήσουμε από το βόρειο ημισφαίριο του πλανήτη μας.
-Παρουσιάζονται οι αστερισμοί: του Ωρίωνα, του Ταύρου, των Διδύμων, του Μικρού και του Μεγάλου Κυνός και του Ηνιόχου.
-Οι αστέρες: Alnilam, Betelgeuse, Rigel, Aldebaran, Σείριος, Προκύων, Κάστωρ, Πολυδεύκης.
-Τα αντικείμενα βαθέως ουρανού: Νεφέλωμα της Κεφαλής του Ίππου (αλογοκεφαλής), Νεφέλωμα της Φλόγας, Νεφέλωμα του Ωρίωνα, Πλειάδες, Υάδες, Νεφέλωμα του Καρκίνου, Διπλό σμήνος του Περσέα.
                                                                                                                                                                   

“Γονείς – ελικόπτερα”: Στο σχολείο με επιθετική διάθεση...

Ένα φαινόμενο που παίρνει διαστάσεις στην Εκπαίδευση είναι οι γονείς που έρχονται στο σχολείο με επιθετική ακόμα και πολεμική διάθεση. Δεν εμπιστεύονται και αμφισβητούν το σχολείο σε κάθε του πτυχή. Σχεδόν σε καθημερινή βάση έρχονται σε προστριβές με το σχολείο για άπειρα σημαντικά ή και απολύτως ασήμαντα θέματα. Είναι συνήθως γονείς ανώτερης μόρφωσης, υπερπροστατευτικοί, με απόλυτες απόψεις για την εκπαίδευση και την ανατροφή των παιδιών. Απαιτούν από το σχολείο να προσαρμοστεί στις δικές τους αντιλήψεις και επιθυμίες, τις οποίες θεωρούν αδιαπραγμάτευτες. 

Είναι οι γονείς που…

Κάποιους  απ` αυτούς τους γονείς θα τους συναντήσει κανείς, στα διαλείμματα, ανελλιπώς στα κάγκελα  του σχολείου για να φέρουν «κάτι» (στο υπέρβαρο συνήθως) παιδί τους, που όμως  «δεν τρώει τίποτε».

Όταν ψιχαλίζει έρχονται να δουν αν βγήκαν τα παιδιά στην αυλή στο διάλειμμα και αρρωστήσουν. 

Όταν τα παιδιά πηγαίνουν στο θέατρο κουβαλούν μαζί τους το κινητό (που γνωρίζουν ότι  απαγορεύεται). Θέλουν να ξέρουν πού βρίσκονται τα παιδιά, «μη συμβεί κάτι».

Στην τσάντα τους κουβαλούν προμήθειες που θα έφταναν να ταΐσουν τουλάχιστον δυο παιδιά για μια ολόκληρη μέρα. Και… για να μη ζηλεύουν κουβαλούν μαζί τους χρήματα (από πέντε μέχρι και δέκα ευρώ στις εποχές της κρίσης) «να πάρουν κάτι από το κυλικείο».

Ανησυχούν για τους βαθμούς. Για τους σημαιοφόρους. Για το ποια δασκάλα θα πάρει την τάξη του χρόνου. Για το αν θα τελειώσουν την ύλη (της δευτέρας δημοτικού)! Για τις πολλές ή λίγες εργασίες που τους βάζει η δασκάλα. Και οπωσδήποτε για το bullying. To παιδί τους είναι πάντοτε θύμα. Ποτέ θύτης. Αν όλοι λένε το αντίθετο, τότε απλά αυτό  έχει στοχοποιηθεί.

Η σύγχρονη οικογένεια

Τα παιδιά αυτών των γονιών, συνήθως, αντιμετωπίζουν προβλήματα προσαρμογής και συνύπαρξης στο σχολικό περιβάλλον. Έχουν δυσκολίες να σεβαστούν τους κανόνες του σχολείου και δημιουργούν διαρκώς προβλήματα με τους συμμαθητές τους, αλλά και τους εκπαιδευτικούς.

Ο άκρατος ατομικισμός, η πίστη στο «δικό μου παιδί που  αδικείται» γιατί είναι ξεχωριστό και δεν το καταλαβαίνει κανείς, η ανασφάλεια για το μέλλον, η  αμφισβήτηση κάθε δημόσιου και συλλογικού αγαθού (που είναι διεφθαρμένο, αντιπαραγωγικό και άδικο, όπως η θηριώδης προπαγάνδα διαλαλεί) είναι κάποιοι από τους παράγοντες.

Πολλοί ακόμη παράγοντες, όπως η ηλικία αυτών των γονιών (συνήθως είναι γονείς μεγαλύτερης ηλικίας) και ο αριθμός παιδιών στην οικογένεια παίζουν ρόλο. Επίσης είναι εντυπωσιακό ότι μεγαλύτερα προβλήματα δημιουργούνται στα σχολεία σε οικονομικά πιο εύρωστες απ` ότι σε πιο φτωχές και υποβαθμισμένες συνοικίες, όπου τα και τα πραγματικά  προβλήματα είναι και πιο έντονα.

Το φαινόμενο αυτό έλαβε ανεξέλεγκτες διαστάσεις μετά την ψήφιση του νόμου που έθετε σε αργία τους εκπαιδευτικούς ακόμα και με την κατάθεση μήνυσης εναντίον τους. Δεκάδες ήταν οι περιπτώσεις εκπαιδευτικών, σε ολόκληρη τη χώρα, που βίωσαν έναν πραγματικό εφιάλτη, συχνά με αστήρικτες και αστείες κατηγορίες.

Τοξικό κλίμα στα σχολεία

 

Αυτή όμως η κατάσταση δεν ταλαιπώρησε μόνο κάποιους δασκάλους. Δημιούργησε ένα τοξικό κλίμα στα σχολεία. Οι εκπαιδευτικοί ένιωθαν -και ακόμα νιώθουν- ότι είναι ευάλωτοι και απροστάτευτοι μπροστά σε παράλογες απαιτήσεις και επιθετικές συμπεριφορές μερίδας γονέων.

Από την πλευρά της διοίκησης, ακόμα και κραυγαλέα παράλογες καταγγελίες, ακολουθούσαν την τυπική διαδικασία της διερεύνησης, «δικαιώνοντας», έστω και πρόσκαιρα, αυτού του τύπου τη συμπεριφορά.

Αυτή η αντιμετώπιση ενθάρρυνε ακόμα περισσότερο  τη γιγάντωση του φαινομένου. Τελευταίο κρούσμα η καταγγελία σε σχολείο της Κρήτης, που οδήγησε 24 από τους 25 εκπαιδευτικούς του σχολείου να ζητήσουν απόσπαση από το σχολείο. 

Κανείς λογικός άνθρωπος δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι το σύνολο των εκπαιδευτικών οποιουδήποτε σχολείου, από μια κακώς εννοούμενη συναδελφική αλληλεγγύη, θα κάλυπταν συναδέλφους με απαράδεκτη συμπεριφορά. Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα, ίσως το σοβαρότερο, που δυσχεραίνουν την εκπαιδευτική διαδικασία είναι η, χωρίς σοβαρή αιτία, απαξιωτική και επιθετική συμπεριφορά μερίδας γονέων.

  

Η  εκπαιδευτική διαδικασία καθίσταται προβληματική

Κανείς βέβαια δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι το σχολείο είναι ένας χώρος απαλλαγμένος από προβλήματα, όπου όλα λειτουργούν ιδανικά  ή ότι και οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν ευθύνες, κι αυτοί εξάλλου μέρος αυτής της κοινωνίας είναι, αλλά αυτή η κατάσταση ελάχιστα είχε να κάνει με πραγματικά προβλήματα.

 Όπως θα διαβάσετε στη συνέντευξη που μεταφράζουμε το φαινόμενο δεν είναι ελληνικό (παρότι στην Ελλάδα της γενικευμένης κρίσης εξελίσσεται διαρκώς και παίρνει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά), τα ίδια πάνω κάτω φαινόμενα με παρεμφερείς ή και πανομοιότυπες  αιτίες εμφανίζονται και σε άλλες χώρες.

Με μια ουσιώδη διαφορά. Στις  άλλες ευρωπαϊκές  χώρες αναγνωρίζεται ως παθολογικό κοινωνικό φαινόμενο. Στην Ελλάδα αυτή η συμπεριφορά υπερπροστατευτικών γονέων επαινείται ως υπεύθυνη στάση απέναντι στην ανευθυνότητα δημοσίων λειτουργών.

Ο κραυγαλέος λαϊκισμός  των Μ.Μ.Ε. και τα συμφέροντα απαξίωσης της δημόσιας εκπαίδευσης  κάνουν καλά τη δουλειά τους.

Η  συνέντευξη που δημοσιεύουμε πιο κάτω είναι από τη γερμανική εφημερίδα “Lausitzer  Rundschau”.

Αφορμή για τη συνέντευξη ήταν η κυκλοφορία του βιβλίου του εκπαιδευτικού Γιόζεφ Κράους με τίτλο «Γονείς- ελικόπτερα», στο οποίο αναλύει το φαινόμενο των υπερπροστατευτικών γονέων και τις επιπτώσεις από τη συμπεριφορά τους στην εκπαιδευτική διαδικασία, αλλά και στην ανάπτυξη των ίδιων των παιδιών τους. Το βιβλίο αυτό έγινε μπεστ σέλερ στη Γερμανία (το βιβλίο βρίσκεται σε διαδικασία έκδοσης και στα κινέζικα) και ο Γιόζεφ Κράους καλείται συχνά από διάφορους φορείς και δίνει διαλέξεις στη Γερμανία, αλλά και σε άλλες γερμανόφωνες χώρες,  αναλύοντας το φαινόμενο.

                 Εισαγωγικό κείμενο και μετάφραση του Δημήτρη Τσουκάλη 

 

                                                                        Πηγή: ikoufopoulos.blogspot.com

Αυτός ήταν ο Πατριάρχης! – Κείμενο ντοκουμέντο για τον Απόστολο ΝικολαΪδη

Ο Μάκης Παπαζήσης στις 18 Απριλίου 1966 στο “Φως των Σπορ” έδωσε με τρόπο μοναδικό το προφίλ του Απόστολου Νικολαΐδη. Και τόσα χρόνια μετά, το κείμενο διατηρεί τη… δροσιά του, αλλά και το ενδιαφέρον του.

«Αν βρεθεί κανείς, έστω και για λίγες ώρες, μέσα στο Παναθηναϊκό στρατόπεδο, κοντά στην ανάσα του μεγάλου αυτού αθλητικού οργανισμού με τα 16 τμήματα και τις εκατοντάδες των αθλητών του, θ’ αντιληφθεί χωρίς μεγάλη προσπάθεια κάποια αόρατη δύναμη να κατευθύνει τα νήματα της δραστηριότητας του συλλόγου. Ο παλμός των ποδοσφαιριστών, οι ανάγκες των αθλητών του στίβου, τα προβλήματα των κολυμβητών, των μπασκετμπολιστών, των οπλομάχων κ.λπ., όλα ελέγχονται από ένα “αόρατο μάτι”.

Η ελεγχόμενη δραστηριότητα των πάντων εκεί μέσα γίνεται αμέσως αντιληπτή, χωρίς να είναι όμως κανείς σε θέση να διακρίνει τον άνθρωπο που κατευθύνει τα ηνία της Παναθηναϊκής άμαξας. Σε όλες τις εκδηλώσεις είναι παρών, αυτός δίνει τις οδηγίες, αυτός συμβουλεύει, κανείς όμως δεν τον βλέπει…

Στ’ όνομά του ορκίζονται, αλλά ποτέ δεν το λένε! Ακούς περί Βούδα, ακούς για Πατριάρχη κι αν δεν είσαι καλά μυημένος σίγουρα μπορεί να σου φύγει το… μυαλό. Ψάχνεις να τον βρεις, προσπαθείς να καταλάβεις περί τίνος πρόκειται, αλλά μάταιος ο κόπος!

Βρέθηκα μια μέρα τυχαίως στο γραφείο του Γενικού Γραμματέως του ΠΑΟ κ. Χατζησαράντου. Σε μια στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο και ακολούθησε μια σύντομη τηλεφωνική συνδιάλεξη (μου έκανε εντύπωση ο τόνος της φωνής του κ. Χατζησαράντου. Μιλούσε στο τηλέφωνο με θρησκευτικό σεβασμό).

– Ήταν ο κ. Νικολαΐδης, μου είπε.

Το μυαλό μου πήγε αμέσως στον Βούδα, τον Πατριάρχη…

– Είναι η ψυχή του Παναθηναϊκού!

Δεν έχασα την ευκαιρία και προσπάθησα να μάθω περισσότερα, για να φύγω κι εγώ από την απορία. Ήθελα να σχηματίσω μια ιδέα.

– Είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο του ελληνικού αθλητισμού και τέρας μορφώσεως! Την εποχή που ήταν αθλητής έμοιαζε με Ολύμπιος Θεός!

Τα λόγια αυτά χάθηκαν μέσα στα τόσα άλλα που ακολούθησαν. Ο κ. Χατζησαράντος μιλούσε με… θρησκευτικό πάθος για τον κ. Απ. Νικολαΐδη, τον “Πατριάρχη” της Παναθηναϊκής οικογένειας, σκιαγραφώντας ταυτόχρονα τη μεγάλη προσωπικότητά του.

Καθισμένος στο γραφείο μου, αυτή τη φορά, φέρνω στο νου μου τα λόγια που άκουσα από τον κ. Χατζησαράντου. Ασυναίσθητα το μολύβι μου γράφει πάνω σ’ ένα λευκό χαρτί που έχω μπροστά μου…

“Όταν εγνώρισα τον Απόστολο Νικολαΐδη κεραυνοβολήθηκα! Στην παιδική μου ηλικία εφάνταζε σαν ημίθεος. Ήταν ο Ιούνιος του 1914 και μόλις είχε έλθει από την Κωνσταντινούπολη. Ήταν απόφοιτος της Ροβερτείου Σχολής, η οποία τότε ήταν η καλύτερη στον κόσμο και δεν είχε καμία σύγκριση με το σημερινό Αμερικανικό Κολλέγιο. Σ’ αυτή σπούδαζαν οι πιο εύποροι νέοι της Ευρώπης. Ο Νικολαΐδης κατήγετο από την Στενίμαχον. Ήξερε απταίστως την Γαλλική, την Αγγλική και την Γερμανική γλώσσα και ήταν περίφημος δεκαθλητής. Το ψηλό κι ευθυτενές παράστημά του, το αριστοκρατικό του ύψος και η αγγλική ομορφιά του προσώπου του, στην παιδική μας φαντασία τον έμοιαζαν με Ολύμπιο Θεό. Σε όλα τα αγωνίσματα ήταν εκτός συναγωνισμού! Στην Αθήνα έμεινε ένα χρόνο και μετά έφυγε για σπουδές στην Γερμανία. Όταν ξαναγύρισε το 1917, ασχολήθηκε και πάλι με τον αθλητισμό. Ήταν ο καλύτερος δεκαθλητής. Εισήγαγε τις αθλοπαιδιές στην Ελλάδα. Ίδρυσε την ΧΑΝ Θεσσαλονίκης κι εν συνεχεία ενεγράφη στον Πανελλήνιο και λίγα χρόνια αργότερα έγινε ο Παναθηναϊκός. Εκτός από τα αγωνίσματα στίβου ήταν θαυμάσιος μπάσκετμπωλίστας, βολεϋμπωλίστας και ποδοσφαιριστής. Επίσης ήταν και πρωταθλητής στην διελκυστίνδα (βασικό τότε Ολυμπιακό άθλημα)! Εκτός αυτών υπήρξε και από τους πρώτους αρίστους οδηγούς αυτοκινήτων, λαβών μέρος σε πολλούς αγώνες. Ήταν ο τύπος του πρωταθλητού και συγκέντρωνε επάνω του τον θαυμασμόν όλων των νέων. Το 1920 έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς της Αμβέρσας ως χαφ της ποδοσφαιρικής ομάδας, ως άλτης του επί κοντώ και ως μέλος της ομάδας της διελκυστίνδος. Ο Απ. Νικολαΐδης είναι και ο καθιερώσας το τριφύλλι ως έμβλημα του Παναθηναϊκού. Το είχε δει σε ομάδα της Γερμανίας όπου σπούδαζε (ΣΣ: Εδώ η μνήμη μάλλον προδίδει τον Γενικό Γραμματέα του Παναθηναϊκού, αφού το τριφύλλι το καθιέρωσε ο Μιχάλης Παπάζογλου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα συμφώνησε και ο Απόστολος Νικολαΐδης). Άφησα το μολύβι από τα χέρια μου και σκέφτηκα. Τώρα μπορεί ν’ αντιληφθεί κανείς ποιο είναι το “αόρατο μάτι”, αυτό που επιβλέπει την κάθε Παναθηναϊκή εκδήλωση, ο άνθρωπος που κινεί με μοναδική δεξιοτεχνία τα νήματα της δραστηριότητας των “πρασίνων”. Ο κ. Απ. Νικολαΐδης είναι χωρίς αμφιβολία ο μεγάλος “Πατριάρχης” του Παναθηναϊκού, ο άνθρωπος που επί σειρά ετών τον οδηγεί με απλησίαστη επιτυχία στον δρόμο των επιτυχιών. Σήμερα ο κ. Νικολαΐδης (ΣΣ: Το 1966) είναι ιδιοκτήτης της “ΣΟΦΤΕΞ και κατά το ήμισυ μέτοχος της Αθηναϊκής Χαρτοποιίας. Επί 20ετία εκλέγεται Πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ, επί σειρά ετών Πρόεδρος της ΕΛΠΑ και Αντιπρόεδρος του Παναθηναϊκού. Είναι ο κορυφαίος των κορυφαίων».

Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ: Γεννήθηκε στη Βουλγαρία, στη Φιλιππούπολη, τη χρονιά που στην Αθήνα άρχιζε η ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων, το 1896, αλλά από μικρός έζησε στην Κωνσταντινούπολη. Αποφοίτησε από τη Ροβέρτειο Σχολή της Πόλης, που τότε θεωρούνταν από τις καλύτερες στον κόσμο!

Ήταν ένα μοναδικό φαινόμενο πολυαθλητή, ο Απόστολος Νικολαΐδης, με εξαιρετικές επιδόσεις στο στίβο (δέκαθλο, στο πιο κουραστικό αγώνισμα δηλαδή), στο ποδόσφαιρο, στο μπάσκετ και στο βόλεϊ.

Το καλοκαίρι του 1914 ήρθε για διακοπές στην Αθήνα. Ο Μιχάλης Παπάζογλου, ο άνθρωπος που χάρισε το “τριφύλλι” ως έμβλημα του Παναθηναϊκού, έτρεξε να βρει τον παλιό του φίλο. Δεν κουράστηκε πολύ να τον πείσει να ενταχθεί στον ΠΠΟ.

Έφυγε στο τέλος της χρονιάς για να ολοκληρώσει τις σπουδές του κι επέστρεψε στην Αθήνα το 1917 για μόνιμη εγκατάσταση. Η αθλητική του δραστηριότητα πολυσήμαντη. Πήρε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1920, στην Αμβέρσα, ως αθλητής του στίβου και του ποδοσφαίρου, γνώρισε πάμπολλες διακρίσεις ως ποδοσφαιριστής, προπονητής (ακόμη και ομοσπονδιακός), αλλά και παράγοντας. Την περίοδο 1926-27 εξελέγη πρόεδρος στην ΕΠΟ, ενώ αμέσως μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Γερμανούς ανέλαβε πρόεδρος στον ΣΕΓΑΣ, θέση που διατήρησε για είκοσι χρόνια! Παράλληλα την ίδια θέση κατείχε και στην ΕΛ.ΠΑ. Πρόεδρος του Παναθηναϊκού έγινε το 1974, μετά τη μεταπολίτευση, αλλά δεκαετίες νωρίτερα ήταν ουσιαστικά ο άνθρωπος που έπαιρνε τις αποφάσεις του Ομίλου. Πίστευε ότι από τη θέση του απλού συμβούλου μπορούσε να προσφέρει περισσότερα. Λάτρης όλων των σπορ, είχε την άποψη ότι ο Παναθηναϊκός μεγάλωνε όσο αυξάνονταν και τα τμήματα που διέθετε. Επί των ημερών του το “τριφύλλι” έφθασε να έχει είκοσι τμήματα και στα περισσότερα έκανε πρωταθλητισμό! Σεμνός, μορφωμένος –μιλούσε επτά γλώσσες– ζητούσε το απόλυτο από τους συνεργάτες του που πολλές φορές αδυνατούσαν να τον παρακολουθήσουν στον τρόπο σκέψης του. Κατάφερε να δημιουργήσει μεγάλη περιουσία. Ασχολήθηκε στην αρχή με επιχειρήσεις κι έγινε, αργότερα, μεγαλοβιομήχανος. Πέθανε στις 15 Οκτωβρίου 1980, σε ηλικία 84 χρόνων. Στην κηδεία του, που έγινε στο Α’ Νεκροταφείο της Αθήνας, συγκεντρώθηκε όλος ο Παναθηναϊκός, ενώ τη σορό του πήραν στους ώμους οκτώ αθλητές του συλλόγου που έγραψαν ιστορία.

Ήταν οι: Οικονομόπουλος, Καμάρας, Αντωνιάδη (ποδόσφαιρο), Ζαχαρόπουλος (στίβο), Γεωργαντής, Ηλιόπουλος (βόλεϊ), Γκάρος, Καλογερόπουλος (μπάσκετ).

                                                                                       

                                                                                                Πηγή: retrosport.wordpress.com

Πώς ορίζουν οι μαθητές γυμνασίου τον «πραγματικό Ελληνα»...

Πώς αξιολογούν τους ενασχολούμενους «επαγγελματικά» με την πολιτική κλήθηκαν μαθητές γυμνασίου να απαντήσουν στο ερωτηματολόγιο που καλύπτει 30 χρόνια (1989-2019) κοινοβουλευτικής πορείας.

«Με τη μεγαλειώδη νίκη σου, αποτέλεσμα του απαράμιλλου ταλέντου σου και της αδάμαστης θέλησής σου, από τη μια πλευρά πιστοποίησες ότι πλησιάζεις, ολοένα και περισσότερο, στην κορυφή του παγκόσμιου τένις. Και, από την άλλη πλευρά, απέδειξες, στο διεθνές αθλητικό στερέωμα, και όχι μόνο, τι σημαίνει Ελλάδα και τι σημαίνει πραγματικός Ελληνας»: αυτό ήταν το συγχαρητήριο μήνυμα του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου προς τον Στέφανο Τσιτσιπά.

Ποια στοιχεία όμως για τον «πραγματικό/ή Ελληνα/Ελληνίδα» αξιολογούν ως σημαντικά οι μαθητές Γυμνασίου;

Σύμφωνα με τη γνώμη της πλειοψηφίας των μαθητών (61%), είναι πολύ σημαντικό να «επιθυμεί να είναι Ελληνας», για το 54,5% να «σέβεται τους θεσμούς της χώρας» και για το 33,7% να μοιράζεται τις «ελληνικές παραδόσεις και τρόπο ζωής». Σε αυτή την αξιολόγηση έπονται το να «έχει Ελληνες γονείς» -πολύ σημαντικό για το 20,3% των γυμνασιόπαιδων-, το να «έχει γεννηθεί στην Ελλάδα» αντίστοιχα συγκέντρωσε το 19,7% των προτιμήσεων και το να «έχει πάει/πηγαίνει σχολείο στην Ελλάδα» που βρέθηκε στην έκτη θέση σημαντικότητας με 18,2%.

Το να «είναι χριστιανός» και το να «μιλάει τέλεια Ελληνικά» συγκέντρωσαν αντίστοιχα το 14,6% και το 11% στην ιεράρχηση των μαθητών για τα πολύ σημαντικά κριτήρια που οφείλει να συγκεντρώνει ο «πραγματικός Ελληνας».

Το παραπάνω είναι ένα από τα ευρήματα της έρευνας που πραγματοποίησε το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ) σε τέσσερις σχολικές μονάδες της Αττικής, σε περιοχές διαφορετικού κοινωνικο-οικονομικού προφίλ, στην οποία απάντησαν 792 μαθητές και των τριών τάξεων του Γυμνασίου, στο διάστημα Φεβρουαρίου-Μαρτίου 2018.

Δηλαδή απαντούν παιδιά που γεννήθηκαν μεταξύ 2003-2005, η κανονικότητά τους είναι η κρίση και τα μνημόνια, γνώρισαν τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, έχουν ζήσει το προσφυγικό στο απόγειό του αλλά και το Mακεδονικό, ενώ αρκετά από αυτά από του χρόνου θα κλείσουν τα 17, οπότε και θα έχουν δικαίωμα ψήφου. Κι όμως, η αδιαφορία τους για την πολιτική και για το δικαίωμα ψήφου καθώς και η απαξίωσή τους για τους πολιτικούς που θεωρούν ότι ασχολούνται με τα κοινά για ωφελιμιστικούς λόγους «γιατί θέλουν να έχουν εξουσία και δύναμη», κυριαρχούν.

Κατανοώντας τη γενιά

Πρόκειται για μερικές ψηφίδες για την κατανόηση αυτής της γενιάς που παρουσίασαν οι επιστημονικές υπεύθυνες της έρευνας Μανίνα Κακεπάκη, Κατερίνα Ηλιού και ο επιστημονικός υπεύθυνος Κωνσταντίνος Πιερίδης στο πλαίσιο της μύησης στο Socioscope, την πλατφόρμα οπτικής ανάλυσης και χαρτογραφικής αναπαράστασης κοινωνικών και πολιτικών δεδομένων με στόχο την υποστήριξη και ενίσχυση της κοινωνικής έρευνας και τη διάθεση ανοιχτών κοινωνικών δεδομένων στο ευρύ κοινό.

Η πλατφόρμα, προϊόν συνεργασίας μεταξύ του ΕΚΚΕ και του Ινστιτούτου Πληροφοριακών Συστημάτων του Ερευνητικού Κέντρου «ΑΘΗΝΑ», ξεκίνησε να λειτουργεί θέτοντας στο επίκεντρο το πολιτικό προσωπικό, δηλαδή τα μέλη του ελληνικού Κοινοβουλίου, και είχαμε την ευκαιρία να την παρουσιάσουμε τον Ιούνιο (9/6/19 Η ανθρωπογεωγραφία της Βουλής στην ύστερη Μεταπολίτευση https://www.efsyn.gr/themata/thema-tis-efsyn/198936_i-anthropogeografia-tis-boylis-stin-ysteri-metapoliteysi).

Από τότε μέχρι σήμερα έχει επεκταθεί η βάση δεδομένων της πλατφόρμας, περιλαμβάνοντας όχι μόνο την τελευταία εκλογική αναμέτρηση του Ιουλίου 2019, αλλά φτάνοντας πίσω μέχρι το 1989, καλύπτοντας 30 χρόνια κοινοβουλευτικής πορείας.

Ανάμεσα στα περιεχόμενά της βρίσκονται όλες οι συνθέσεις των Κοινοβουλίων, όλα τα μέλη του Κοινοβουλίου που εκλέχθηκαν έστω και για μία μέρα στο ελληνικό Κοινοβούλιο, είναι δηλαδή μια απογραφή του βουλευτικού πληθυσμού από τις εκλογές του Ιουνίου του 1989 μέχρι και τις τελευταίες εκλογές του Ιουλίου 2019 που αριθμεί συνολικά 1.476 άντρες και γυναίκες που εκλέχθηκαν στη Βουλή των Ελλήνων από τις εκλογές του Ιουνίου του 1989 ώς τις τελευταίες του 2019, παρέχοντας στοιχεία που μπορούν να συγκριθούν μεταξύ τους, δίνοντας μια διαχρονική εικόνα τού τι έχει ή δεν έχει αλλάξει αυτές τις τρεις δεκαετίες σε ό,τι αφορά τους ανθρώπους που επιλέγουμε να μας εκπροσωπήσουν στο κοινοβούλιο, παρέχοντας ακόμη στοιχεία για μερικά χαρακτηριστικά που μπορεί να διακρίνουν πολιτικά κόμματα από άλλα.

Κοινωνικές αντιπαραθέσεις

Εκτός από το προφίλ και τις αξίες των εφήβων, τους βουλευτές του ελληνικού Κοινοβουλίου το διάστημα 1989-2019 και τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών από το 1996 έως το 2015, τις θεματικές της πλατφόρμας συμπληρώνει και μια παρουσίαση για τις κοινωνικές αντιπαραθέσεις και τη διαμαρτυρία την περίοδο 1996-2014, με βασική διαπίστωση ότι τα κυρίαρχα αιτήματα διαμαρτυρίας αφορούν την εργασία και την εκπαίδευση.

Στην εκδήλωση παρουσιάστηκαν μερικές μόνο από τις δυνατότητες που παρέχει η υπολογιστική τεχνολογία για την αποτύπωση και κατανόηση των κοινωνικών και πολιτικών δεδομένων και τα νέα προγράμματα ερευνών του ΕΚΚΕ κατάλληλα προσαρμοσμένα καθώς απευθύνονται στη σύγχρονη «ψηφιακή» γενιά. Σε αυτήν παραβρέθηκε ένας από τους 1.476 που εξελέγησαν βουλευτές την τελευταία 30ετία, ο τέως βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Ξυδάκης.

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ, αλλά ίσως μόνο στα όνειρα μας...

Ήταν 14 Νοέμβρη 1973 πρωινό της Τετάρτης όταν πια πάρθηκε η απόφαση το Πολυτεχνείο να γίνει ο τόπος της μεγάλης εξέγερσης κατά της Χούντας. Φοιτητές , σπουδαστές και κόσμος κυρίως αντιστασιακός άρχισε να μαζεύεται γύρω από τη σχολή, που έμελλε τις επόμενες μέρες να γίνει το μεγαλύτερο σύμβολο αντίστασης της γενιάς που τώρα επιεικώς έγινε 60 φεύγα και που στα χρόνια που πέρασαν η ιστορία του γνώρισε την μεγαλύτερη καπηλεία , αφού οι περισσότεροι κύριοι εκφραστές του, βολεύτηκαν ή εξαργύρωσαν την πάλη τους , την φωνή τους, κυρίως με θέσεις πολιτικές, αλλά το κυριότερο με αλλαγή… πολιτικής πλεύσης! Εκείνες οι μέρες ήταν αγνές, η έτσι τις έκαναν να φαίνονται τα νιάτα που πάντα αγρυπνούν και βάζουν τα στήθη τους μπροστά όταν στενάζουν τα οράματα τους κάτω από τη μπότα μιας Χούντας…

«Εδώ Πολυτεχνείο… Εδώ Πολυτεχνείο! Σας ομιλεί ο ελεύθερος ραδιοσταθμός των φοιτητών, των ελεύθερων Ελλήνων»… έξω στον περιβάλλοντα χώρο που γέμιζε από κόσμο τα συνθήματα έδιναν και έπαιρναν, γιατί «δε σε θέλει ο λαός παρ την τσούλα σου και μπρος»… Η πόρτα του Πολυτεχνείου πρεπει να έκλεισε την Πέμπτη το απόγευμα. Έμειναν μέσα φοιτητές, η συντονιστική επιτροπή , εργάτες, κυρίως αντιφασιστικές ομάδες αποφασισμένοι όλοι ότι «έξι χρόνια αρκετά δεν θα γίνουνε επτά». Το 114  το σύνθημα για την παιδεία, δονούσε την ατμόσφαιρα όταν αποφάσισαν οι φοιτητές την αποχή από τα μαθήματα και ξεκίνησαν διαδηλώσεις εναντίον του βάναυσου στρατιωτικού καθεστώτος. Οι φοιτητές  με την επωνυμία «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι», οχυρώθηκαν μέσα στο κτίριο της σχολής επί της οδού Πατησίων και ξεκίνησαν τη λειτουργία του ανεξάρτητου ραδιοφωνικού σταθμού του Πολυτεχνείου. Ο πομπός κατασκευάστηκε μέσα σε λίγες ώρες στα εργαστήρια της σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών από τον Γιώργο Κυρλάκη. Το πλέον ιστορικό, μήνυμά τους ήταν: «Εδώ Πολυτεχνείο! Λαέ της Ελλάδας το Πολυτεχνείο είναι σημαιοφόρος του αγώνα μας, του αγώνα σας, του κοινού αγώνα μας ενάντια στη δικτατορία και για την Δημοκρατία». Εκφωνητές του σταθμού ήταν η Μαρία Δαμανάκη, ο Δημήτρης Παπαχρήστος και ο Μίλτος Χαραλαμπίδης. Το πρώτο βράδυ της κατάληψης του Πολυτεχνείου μια ομάδα περίπου εκατό χουντικών νεολαίων της οργάνωσης Κόμμα 4ης Αυγούστου του Κώστα Πλεύρη μαζί με ασφαλίτες και παρακρατικούς αποφάσισαν να οργανώσουν εισβολή στο Πολυτεχνείο, αλλά απωθήθηκαν από ομάδες που διαδήλωναν εκτός Πολυτεχνείου.

Οι διαδηλώσεις, τα συλλαλητήρια και οι εκδηλώσεις ενάντια στο καθεστώς της Χούντας αυξήθηκαν. Κυρίως στην Αθήνα αλλά και σε σημεία της επαρχίας δημιουργήθηκαν συνθήκες εξέγερσης. Η ιστορία και τα γραπτά λένε ´ότι τη νύχτα της 16ης Νοεμβρίου ομάδα παρακρατικών, μεταξύ των οποίων ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής Νίκος Μιχαλολιάκος, είχαν αποφασίσει να συνδράμουν τις δυνάμεις καταστολής, όπως ο Ηλίας Τσιαπούρης, που μαζί με άλλους παρακρατικούς πυροβολούσε διαδηλωτές από την ταράτσα του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Στις 3 π.μ. της 17ης Νοεμβρίου, και ενώ οι διαπραγματεύσεις για ασφαλή αποχώρηση των φοιτητών από το χώρο του Πολυτεχνείου βρίσκονταν σε εξέλιξη, αποφασίστηκε από την μεταβατική κυβέρνηση η επέμβαση του στρατού και ένα από τα τρία άρματα που είχαν παραταχθεί έξω από τη σχολή, γκρέμισε την κεντρική πύλη. Κατά την είσοδο του άρματος συνθλίβονται 2–3 φοιτητές που βρίσκονται πίσω από την πύλη. Επίσης, από τα συντρίμμια τραυματίστηκε σοβαρά, με συντριπτικά κατάγματα στα πόδια, η φοιτήτρια Πέπη Ρηγοπούλου. Ο σταθμός του Πολυτεχνείου έκανε εκκλήσεις στους στρατιώτες να αψηφήσουν τις εντολές των ανωτέρων τους και στη συνέχεια ο εκφωνητής απήγγειλε τον Ελληνικό Εθνικό Ύμνο. Η μετάδοση συνεχίστηκε ακόμα και μετά την είσοδο του άρματος στον χώρο της σχολής. Οι φοιτητές που είχαν παραμείνει στο Πολυτεχνείο, μαζεύτηκαν στο κεντρικό προαύλιο, ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο. Η πτώση της πύλης ακολουθήθηκε από την είσοδο μιας μονάδας ενόπλων στρατιωτών των ΛΟΚ που οδήγησαν τους φοιτητές, έξω από το Πολυτεχνείο, μέσω της πύλης της οδού Στουρνάρη. Οι αστυνομικές δυνάμεις που περίμεναν στα δυο πεζοδρόμια της Στουρνάρη επιτέθηκαν στους φοιτητές, την έξοδο των οποίων αποφασίζουν να περιφρουρήσουν κάποιοι από τους στρατιώτες, οι οποίοι σε ορισμένες περιπτώσεις επενέβησαν και εναντίον των αστυνομικών που βιαιοπραγούσαν στους φοιτητές. Πολλοί φοιτητές βρήκαν καταφύγιο σε γειτονικές πολυκατοικίες. Η Σοφία Βέμπο άνοιξε το σπίτι της στην Οδό Στουρνάρη και δέχτηκε δεκάδες φοιτητές ενώ Ελεύθεροι σκοπευτές της αστυνομίας άνοιξαν πυρ από γειτονικές ταράτσες. άνδρες της ΚΥΠ καταδίωξαν τους εξεγερθέντες. Οι εκφωνητές του σταθμού του Πολυτεχνείου παρέμειναν στο πόστο τους και συνέχισαν να εκπέμπουν για 40 λεπτά μετά την έξοδο, οπότε συνελήφθησαν.

Αυτά μπορείτε να τα διαβάσετε παντού. Έχουν καταγραφεί σαν τα επίσημα γεγονότα των τριών ημερών προς την ελευθερία που δεν ήρθε διόλου αφού τον Παπαδόπουλο εάν Σάββατο αργότερα στις 25 Νοέμβρη διαδέχτηκε ο Ιωαννίδης. Όμως ουδείς αμφιβάλει ότι ο σπόρος του Πολυτεχνείου , οι θυσίες των φοιτητών, οι νεκροί του και όσοι αργότερα συνελήφθησαν και κακοποιήθηκαν άνοιξαν το δρόμο για την Πτώση της χούντας! Τα πρώτα χρόνια μετα την αποκατάσταση της δημοκρατίας τις ελεύθερες εκλογές και τη διακυβέρνηση της χώρας από τον Κωσταντίνο Καραμανλή, το Πολυτεχνείο και η 17 Νοέμβρη γνώρισαν τιμές και συγκλονιστικές πορείες στην Αμερικανική πρεσβεία. Χωρίς ποτέ να τελειώνουν ειρηνικά αλλα πάντα με αλόγιστη χρήση δακρυγόνων. Στο πέρασμα των χρόνων ελάχιστοι σε σχέση με τις πρώτες πορείες τιμούσαν το Πολυτεχνείο. Ήταν και χρόνια που οι οργανώσεις των λεγόμενων αναρχικών τα έκαναν γυαλιά καρφιά είτε στην πρεσβεία, είτε γύρω από το χώρο του Πολυτεχνείου και στα Εξάρχεια. Αρκετοί από όσους φάνταζαν στα μάτια μας ήρωες, στα χρόνια που πέρασαν εξαργύρωσαν τα όνειρα τους. Έγιναν βουλευτές, αρχηγοί κομμάτων και -τι ειρωνεία!- αυτοί που τους ξυλοκοπούσαν, συνάδελφοι  σε διπλανά έδρανα της Βουλής. Τότε ήταν που οι αναρχικοί εφηύραν το περίφημο σύνθημα «Ενα – Δυο – Τρία πολλά Πολυτεχνεία”…

Η μνήμη σε υποχρεώνει να δείχνεις σεβασμό. Για όσους εκείνη την εποχή  διανύαμε την ανυπάκουη νιότη μας το Πολυτεχνείο είναι η εξέγερση της ζωής μας. Η υπόσχεση πως όσα πρέσβευε θα έφερναν εάν καλύτερο κόσμο. Όσα ακολούθησαν υπογράφτηκαν με τη λέξη απαξίωση όχι στους αγώνες αλλα στο νόημα και το χρέος. Στο χέρι μας ήταν να δούμε αν όλα αυτά προδόθηκαν από μετέπειτα συμπεριφορές μας. Σε δυο μέρες οι φοιτητές θα ξανά κατέβουν στους δρόμους και αυτή τη φορά η πορεία το γνωρίζουν εδώ δεν θα είναι αγγελική! Το δείχνουν τα προεόρτια και τα γεγονότα της ΑΣΟΕ. Κανεις δεν θέλει επεισόδια, συλλήψεις, καταστροφές. Το Πολυτεχνείο ΖΕΙ στην ψυχή κάθε δημοκράτη Έλληνα όπως αυτός, το κατέγραψε με τη στάση της ζωής του. Είναι και θα είναι η κορυφαία εκδήλωση ενάντια σε τυραννικό καθεστώς να θυμίζει αγώνων μέρες. Δυστυχώς, όσα ακολούθησαν τα χρόνια που πέρασαν στη χώρα, η πτώχευση, τα μνημόνια, το φευγιό χιλιάδων ανθρώπων σε άλλες χώρες, ξεθωριάζουν το όνειρο του. Γιατί το Πολυτεχνείο ΔΕΝ έγινε με μελλοντικούς τέτοιους σκοπούς. Έγινε για να ξέρουμε ποιος τη «Ζωή μας ποιος τη κυβερνά», και αυτό θα είναι η μεγαλύτερη αποτυχία , που γενιές και γενιές Ελλήνων δε θα αντέξουν να το σκέφτονται. Κλείσε τα μάτια σου μικρέ μου μαθητή, ΕΣΥ επαναστατημένε Φοιτητή που αφήνεις κάθε χρόνο εάν λουλούδι στο Πολυτεχνείο και ακουμπάς φόρο τιμής. Για σένα το Πολυτεχνείο δικαιούται να ΖΕΙ και να σε οδηγεί. Για κάποιες γενιές σαν τη δική μας που έζησε την πραγματικότητα, σε ενεστώτα χρόνο, άκουσε τα συνθήματα, τις φωνές, είδε τη λάμψη σαν έπεφτε με ορμή το τανκ στη πύλη, έτρεξε με αγωνία στα γύρω σοκάκια να κρυφτεί… Αρκούν τα όνειρα του. Εκεί το Πολυτεχνείο είναι ΕΝΑ και αμόλυντο από όσα έγιναν τα μετέπειτα χρόνια……

                                                                                        Πηγή: spotlightpost.com

Η εισβολή του τανκς στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, 17-11-1973...

Στην ιστορία έμεινε ως το τανκς που γκρέμισε την πύλη του Πολυτεχνείου. Στα πρωτοσέλιδα της 17ης Νοεμβρίου ήταν τα «άρματα μάχης» που επενέβησαν. Ουσιαστικά είναι οι τελευταίες εφημερίδες που κυκλοφόρησαν χωρίς λογοκρισία. Το πρωί της μέρας εκείνης επιβλήθηκε Στρατιωτικός Νόμος και η χούντα πέταξε το «Δημοκρατικό προσωπείο».

Οι δημοσιογράφοι ξενύχτησαν στο Πολυτεχνείο, στις αίθουσες σύνταξης και στα πιεστήρια για να προλάβουν όσα περισσότερα γεγονότα μπορούσαν. Ολα ήταν σε εξέλιξη…

Στην πρώτη σελίδα των Νέων διαβάζουμε μια είδηση, για τον Καραμανλή, που επιβεβαιώθηκε οκτώ μήνες αργότερα, κάτω από δραματικές συνθήκες και μια ακόμα που επιβεβαιώνει τον τίτλο του πρωθυπουργού – μαριονέτα για τον Μαρκεζίνη. Η εισβολή στο Πολυτεχνείο έγινε στις 3 τα ξημερώματα κι αυτός ενημερώθηκε μιάμιση ώρα αργότερα!

ΚΥΡ από την Απογευματινή

Σκουλάς από την Απογευματινή

ΚΥΡ από την Απογευματινή

Βασίλης Χριστοδούλου από την Βραδυνή

Σχόλιο του Βήματος που αναδημοσιεύθηκε και στα Νέα της 17ης Νοεμβρίου

 

                                                                                  Πηγή: pasatempo.wordpress.com

Λίγο πριν πέσει η καγκελόπορτα...Νοέμβρης 1973

Οι αγώνες του Νοέμβρη του 1973 που κορυφώθηκαν στις 17 στο Πολυτεχνείο, αποτελούν κορυφαία εκδήλωση της εφτάχρονης αντιχουντικής πάλης του λαού και της νεολαίας και μια από τις κορυφαίες στιγμές της ιστορίας του λαϊκού κινήματος στη χώρα μας. Το Πολυτεχνείο έδειξε ότι όταν ο λαός πιστέψει στη δύναμή του και οργανωθεί, έχει τη δυνατότητα να επιβάλλει λύσεις προς όφελός του, ακόμα και όταν αυτό φαντάζει αδύνατο. Η μάχη του Πολυτεχνείου, οι αγώνες που προηγήθηκαν και οι εξελίξεις που ακολούθησαν ήταν μια γροθιά στην μοιρολατρία και την απογοήτευση του «δεν γίνεται τίποτα, δεν αλλάζει τίποτα» και εμπνέει τους σύγχρονους αγώνες του λαού και της νεολαίας.

Στο αφιέρωμά μας παρουσιάζουμε αποσπάσματα από την τελευταία εκπομπή του ελεύθερου Ραδιοσταθμού του Πολυτεχνείου, τη νύχτα της 16 προς 17 Νοέμβρη. Η απομαγνητοφώνηση έγινε από μαγνητοταινία που γράφτηκε μέσα στην αίθουσα του Σταθμού και βρέθηκε δίπλα στο μικρόφωνο των εκφωνητών. Δημοσιεύτηκαν στον Ριζοσπάστη της 17 Νοέμβρη 1974, σε αφιέρωμα της εφημερίδας στην πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου. Από το ίδιο δημοσίευμα προέρχεται και το απόσπασμα μαρτυρίας του λογοτέχνη Κώστα Κοτζιά, αυτόπτη μάρτυρα της εισβολής του τανκ στο Πολυτεχνείο. Το αφιέρωμά μας συμπληρώνουν ένθετα αποσπάσματα από το βιβλίο του Γιώργου Γάτου ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, ρεπορτάζ με την ιστορία, σχετικά με τον Ραδιοσταθμό των ελεύθερων-πολιορκημένων φοιτητών και τις τελευταίες στιγμές εκπομπής του.

«Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο! Σας μιλάει ο Ραδιοφωνικός Σταθμός των ελεύθερων αγωνιζομένων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζομένων Ελλήνων. Αυτή τη στιγμή πρέπει όλοι να μάθετε τι γίνεται στην Ελλάδα μας. Ελληνικέ Λαέ πρέπει να συμπαρασταθείς. Σήμερα, αυτή τη στιγμή, πώς είναι δυνατό να κοιμηθείς όταν τα τανκς έχουν στηθεί στις πύλες του Πολυτεχνείου και σημαδεύουν τα παιδιά σου; Γι’ αυτό αυτή τη στιγμή αγωνιζόμεθα και ακόμα μιλάμε, για να ’ρθεις κοντά μας. Γιατί αν δεν έρθεις αυτή τη στιγμή κοντά μας, αν μας πιάσουν κι αν ακόμα μας σκοτώσουν, δεν φοβόμαστε να πεθάνουμε, γιατί θα πεθάνουμε Λεύτεροι. Έλληνες πρέπει να μάθετε πως τα παιδιά σας γεννήθηκαν λεύτεροι, πως τα παιδιά σας θα ζήσουν λεύτερα. Γιατί πιστεύουν στην προκοπή αυτού του τόπου…».

Ο Σταθμός του Πολυτεχνείου εξακολουθεί να μεταδίδει τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, μηνύματα συμπαράστασης, συνθήματα, από το βράδυ μέχρι το πρωί και από το πρωί μέχρι το βράδυ συνέχεια, πάντα στους γνωστούς 1050 χιλιοκύκλους.

«Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο!  Σας μιλάει ο Ραδιοφωνικός Σταθμός των ελεύθερων αγωνιζομένων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζομένων Ελλήνων…»

Από την Πέμπτη που έχει αντικατασταθεί ο παλιός πρόχειρος πομπός με ισχυρότερο, που έφερε στο Πολυτεχνείο ένας ερασιτέχνης ραδιοτεχνικός, η ισχύς του ξεπερνάει τα 40 βατ κι ακούγεται τώρα μέχρι τα Σπάτα. Μάλιστα το βράδυ της Παρασκευής είχε σχεδιαστεί να αντικατασταθεί και αυτός με άλλο πομπό, ισχυρότερης εμβέλειας, ώστα η φωνή των ελεύθερων-πολιορκημένων να ακούγεται σε ολόκληρη τη χώρα, όμως τα γεγονότα προλάβανε…

[Γιώργου Γάτου: ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, ρεπορτάζ με την ιστορία, εκδ. Σύγχρονη Εποχή, 1983]

«Πρέπει όλοι να μάθουν αυτό που δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα στην Ελλάδα. Να πολεμάνε άοπλα τα τέκνα της, με τα στήθια τους, το μόνο τους όπλο να ’ναι η πίστη για Λευτεριά, μ’ ένα σώμα, με μια ψυχή για να κερδίσουν τη λευτεριά. Για ν’ ανατρέψουν τους δυνάστες τους· που χρόνια τώρα σου ρουφούν το αίμα, ελληνικέ λαέ! Και το ξέρεις πολύ καλά ότι σου ρουφούν το αίμα.

Ο αγώνας είναι παλλαϊκός. Ο λαός αγωνίζεται για να γίνει κυρίαρχος στο σπίτι του. Τα τανκς δεν θα σαρώσουν τα στήθια μας, δεν θα ποδοπατήσουν την λευτεριά μας. Ο λαός έχει χυθεί στους δρόμους. Έχει μπει μπροστά στα τανκς και δεν τ’ αφήνει να κινηθούν. Και καλεί τους στρατιώτες να μη σκοτώσουν τ’ αδέλφια τους, να μη χύσουν αδελφικό αίμα, να μη χυθεί ελληνικό αίμα.

Αδέλφια μας στρατιώτες δεν θα σηκώσετε όπλο, δεν θα πυροβολήσετε, δεν θα σκοτώσετε τ’ αδέλφια σας. Πώς είναι δυνατό να σκοτώσετε τ’ αδέλφια σας;…».

…

«Αυτή τη στιγμή τα παιδιά σου έχουν χυθεί στους δρόμους, μπροστά στα τανκς και δεν τ’ αφήνουν να στραφούν εναντίον σου. Αγωνίσου όσο μπορείς! Τα στρατευμένα παιδιά σου δεν πρόκειται να σηκώσουν το όπλο εναντίον σου. Χαρμόσυνο μήνυμα: Από ένα τανκς φαντάρος χαιρέτησε το λαό που ζητωκραύγαζε. Οι φοιτητές είναι σκαρφαλωμένοι στα κάγκελα και τραγουδούν τον Εθνικό Ύμνο. Το ηθικό όλων είναι ακμαιότατο. Ο ενθουσιασμός θυμίζει λαϊκό πανηγύρι. Οι καμπάνες ηχούν χαρμόσυνα!…».

«Η ώρα είναι 2 και 10 μετά τα μεσάνυχτα. Το Πολυτεχνείο, το μόνο οχυρό της ελευθερίας και η φωνή μας, η μόνη φωνή της αλήθειας, στέλνουν το μήνυμα της Ελευθερίας. Όλοι ενωμένοι. Όλοι αγαπημένοι. Όλοι αδελφωμένοι. Στρατός – Λαός μαζί! Στρατός – Λαός μαζί! Ακούτε αυτή τη στιγμή το σύνθημα από τους φοιτητές: «Όχι αδελφικό αίμα! Λαός και στρατός ενωμένοι στον αγώνα ενάντια στη χούντα που 6 χρόνια τώρα τυραννάει το βασανισμένο ελληνικό λαό! Δεν ανήκει ο στρατός στη χούντα!». Η χούντα στηρίζεται στο μέταλλο. Η καρδιά όμως των φαντάρων μας είναι μαζί μας. Δεν θα στρέψουν το μέταλλο ενάντια στα παιδιά μας. Ο λαός μας δεν μπορεί ν’ ανεχθεί δυνάστες. Έχει χύσει εκατόμβες αίμα για τη Λευτεριά. Δεν μπορεί να ζήσει σκλαβωμένος.

Οι καμπάνες σημαίνουν χαρμόσυνα. Στον Άγιο Νικόλαο στα Πευκάκια οι καμπάνες χτυπάνε ενωμένες με τις καμπάνες της Κυψέλης. Παρακαλούμε όσοι βρίσκεστε κοντά σε καμπαναριά να τρέξετε να ηχήσει από το ύψος τους η φωνή της Λευτεριάς. Ας ενωθούν οι χτύποι τους με τους χτύπους της καρδιάς μας. Αυτή τη στιγμή γύρω στο Πολυτεχνείο υπάρχουν τανκς και γίνεται η μεγαλύτερη μάχη χωρίς να χυθεί σταγόνα αίμα!…».

«Μας συγχωρείτε για τη μεγάλη μας συγκίνηση! Μας συγχωρείτε για τα δάκρυά μας! Κλαίμε από χαρά. Κλαίμε από την πίστη στον αγώνα. Ο αγώνας είναι Ιερός. Είναι αγώνας για τη Λευτεριά. Η στρατοκρατία στα 6 χρόνια δεν μπόρεσε να ριζώσει το φόβο μέσα στις καρδιές των Ελλήνων. Ο φόβος έχει εξαφανισθεί. Η λευτεριά έχει αναφτερώσει το ηθικό όλων των Ελλήνων!».

ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

«Ελληνικέ Λαέ! Απόψε, εδώ και λίγη ώρα, η χούντα, η δικτατορία έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο. Η σκιά του Στρατιωτικού Νόμου έπαψε πια να ’ναι σκιά. Είδαμε τα τανκς να κυκλοφορούν στους δρόμους της Αθήνας.

Λαέ! Η χούντα ξεσκέπασε για άλλη μια φορά το πρόσωπό της! Φάνηκε καθαρά ποιες είναι οι προθέσεις της. Όταν για πρώτη φορά αντιμετώπισε το λαϊκό αγώνα έστειλε σ’ αυτόν τα τανκς. Όμως όλοι ξέρουμε: η χούντα έχει μόνο τα όπλα, δεν έχει τις καρδιές κανενός. Είναι ξενοκίνητη. Και γι’ αυτό δεν την υποστηρίζει καμιά παλλόμενη ελληνική καρδιά!…»._

Ο λογοτέχνης Κώστας Κοτζιάς που έζησε από κοντά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και τη νύχτα της σφαγής, περιγράφει τις συγκλονιστικές στιγμές της εισβολής του τανκ στο Πολυτεχνείο:

«(…) Σ’ όλα τα σπίτια της Αθήνας ξεσπάει ένας υπόκωφος θρήνος που συνοδεύεται από άγριες ριπές. Το τανκ δίνει από τηλεβόα δέκα λεπτά καιρό στους πολιορκημένους να παραδοθούν. Σπουδαστές τρέχουν προς το βάθος να πληροφορήσουν τη Συντονιστική Επιτροπή. Η Καρυστιάνη, η πρόεδρος των Κρητών σπουδαστών, παίρνει την εντολή να βγει ν’ αναγγείλει τη συνθηκολόγηση. Μα ο αξιωματικός του τανκ έχει κιόλας δώσει εντολή στον φαντάρο να εισβάλλει. Ο φαντάρος ενώνει και ανοίγει τα χέρια του προς τους σπουδαστές που βρίσκονται σκαρφαλωμένοι στην πόρτα, για να καταλάβουν πως θα προχωρήσει και ν’ απομακρυνθούν. Τα παιδιά μένουν στις θέσεις τους φωνάζοντας: «Χτυπάτε αδέλφια, εμπρός»!

Ο αξιωματικός του τανκ επαναλαμβάνει τη διαταγή στο φαντάρο, αλλ’ αυτός δεν προχωρεί. Τον εκτελούν αστραπιαία και το τανκ ορμά γκρεμίζοντας την είσοδο με τα τρία παιδιά που έχουν μείνει στην κορφή της. Λιώνει την μπλε μερσεντές του Πρύτανη, που πίσω της είναι οχυρωμένα άλλα παιδιά. Λιώνει άλλη μια μερσεντές καθηγητή και σταματά ρίχνοντας τον παμπάλαιο φοίνικα, που στέκει στα Προπύλαια, στο πρώτο κτίριο στο βάθος. Εκεί μπροστά βρέθηκε η Καρυστιάνη που συνελήφθη αμέσως.

Πρώτα μπουκάρει μέσα μια ομάδα αξιωματικών, ύστερα οι λοκατζήδες. Ακολουθούν οι ασφαλίτες και οι αστυνομικοί. Όπου οι τελευταίοι αποδείχνονται περισσότερο βάρβαροι, αδίσταχτοι και αιμοδιψείς από τους πρώτους. Επικρατεί χάος, πανικός, αναταραχή. Αξιωματικοί και ΛΟΚατζήδες και προπαντός ασφαλίτες και αστυνομικοί πέφτουν με λυσσασμένη μανία πάνω στους άοπλους και απροστάτευτους σπουδαστές και χτυπούν τυφλά, όπου βρουν, με ρόπαλα, με γκλομπς, με τις λαβές των περιστρόφων, με τα κοντάκια των ντουφεκιών. Κάποιοι «παληκαράδες» δεν διστάζουν και να πυροβολούν. Οι συγκρούσεις σώμα με σώμα γενικεύονται παντού, στο προαύλιο, στους διαδρόμους, στις σκάλες, στις αίθουσες…»

(…)Ο Σταθμός των ελεύθερων-πολιορκημένων δίνει το τελευταίο μήνυμά του:

«Τώρα μπαίνουν μέσα. Βλέπω έναν έφεδρο ανθυπολοχαγό. Ξέρω τι με περιμένει. Εδώ Πολυτεχνείο… Εδώ Πολυτεχνείο… Αγαπητοί ακροατές θα διακόψουμε για λίγο τη μετάδοση. Μείνετε στους δέκτες σας, στο ίδιο μήκος κύματος…»

Ακολούθησε ο εθνικός ύμνος. Μετά ο Σταθμός καταστράφηκε για να μην χρησιμοποιηθεί από το στρατό και την αστυνομία.

[Γιώργου Γάτου, ό.π.]

Μια τρομακτική σιωπή απλώθηκε από το μέρος των παιδιών, που στέκονταν δεξιά κι αριστερά στον περίβολο, καθώς είδαν τους συντρόφους τους να χάνονται κάτω από τις αλυσίδες του τανκ. Μια σιωπή τόσο μεγάλη που άκουσε καθαρά τους ήχους από τις αρβύλες των λοκατζήδων που έτρεχαν κυνηγώντας τα παιδιά που έφευγαν, αλλά αμίλητα, βουβά, πετρωμένα σε όγκους που διασκορπιζόντουσαν συσπειρωμένοι προς διάφορες κατευθύνσεις».

                                                                                                      Πηγή:atexnos.gr

Περπατώντας προς το Δημοτικό: Η φωνολογική ενημερότητα και η σχέση της με την ανάγνωση...

Από την Τασούλα Τσιολπίδου, Δασκάλα Ειδικής Αγωγής

Ο όρος φωνολογική ενημερότητα φαίνεται βαρύγδουπος και εντυπωσιάζει. Το μόνο όμως που σημαίνει είναι ότι αναγνωρίζουμε και ξεχωρίζουμε τους ήχους της γλώσσας μας. Οι ειδικοί συμφωνούν πως η φωνολογική ενημερότητα αποτελεί έναν από τους πιο ισχυρούς προγνωστικούς δείκτες για την επιτυχή κατάκτηση της ανάγνωσης. Τα παιδιά που έχουν φωνολογική ενημερότητα μπορούν να σου πούνε τι ήχους ακούνε μέσα σε μία λέξη (φωνήματα), να διαχωρίσουν τους ήχους αυτούς και να αντικαταστήσουν έναν ήχο με έναν άλλο. Μπορούν για παράδειγμα να ακούσουν τέσσερα ξεχωριστά φωνήματα π.χ. “γ-α-λ-α” και να σου πούνε ότι κάνουν τη λέξη “γάλα” και στη συνέχεια αν τους ζητήσεις να αλλάξουν το “λ” με το “τ” να σου πούνε ότι κάνουν τη λέξη “γάτα”.
Η φωνολογική ενημερότητα μπορεί και πρέπει να καλλιεργείται στα παιδιά από νωρίς. Οι γονείς μπορούν να ενισχύσουν την φωνολογική ενημερότητα των παιδιών τους μέσα από παιγνιώδεις δραστηριότητες.
“Προετοιμαστείτε”
Πριν ξεκινήσετε το παιχνίδι αφιερώστε λίγο χρόνο για να δείξετε στο παιδί πώς αρθρώνεται ένα φώνημα. Για παράδειγμα επιδείξτε στο παιδί πώς δαγκώνετε τα χείλη ενώ η γλώσσα είναι ακούνητη για να αρθρώσετε το “βββββ” και πώς την δαγκώνετε ελαφρά για να αρθρώσετε το “δδδδδ”.
“Πες μου μια λέξη”
Επιλέξτε ένα φώνημα και ζητήστε από το παιδί να σας βρει λέξεις που να ξεκινούν με αυτό. Είναι μια εύκολη δραστηριότητα κατάλληλη για οποιαδήποτε ώρα της ημέρας ακόμη και όταν έχετε κάποια άλλη δουλειά μέσα στο σπίτι. Ζητήστε για παράδειγμα από το παιδί την ώρα που εσείς μαγειρεύετε να βρει μέσα στην κουζίνα πράγματα που ξεκινάνε από “μμμ”: μήλο, μαχαίρι, μαρμελάδα κ.ο.κ.
“Ρίμες”
Ζητήστε από το παιδί να σας πει μία λέξη που να ομοιοκαταληκτεί με μία δική σας. Πχ. “πες μου τι ακούγεται σαν μήλο;” Μπορεί να σας πει “ξύλο” αλλά και λέξη που δεν υπάρχει αρκεί να ομοιοκαταληκτεί.

“Οικογένειες λέξεων”
Παρόμοια δώστε στο παιδί μία λέξη αρχική που θα την αποκαλείτε “μαμά της οικογένειας” και ζητήστε να βρει τις λέξεις-παιδιά, λέξεις δηλαδή που να ομοιοκαταληκτούν. π.χ. μάτι –> κάτι, αλάτι, παλάτι

“Αστεία τραγούδια” Φτιάξτε μόνοι σας τραγούδια ή ρίμες αστείες για ένα φώνημα που δυσκολεύει το παιδί και τραγουδήστε μαζί του. Π.χ.
¨Ο Φάνης το φίδι φοράει φράκο φαρδύ” ή
“Τρεις ποντικοί ήρθαν στο κέφι
τραγουδούν και παίζουν ντέφι”
“Γυμναστείτε”
Δώστε στα παιδιά μία λέξη με τρία ή τέσσερα φωνήματα και ζητήστε να ξεχωρίσουν έναν έναν τους ήχους που ακούνε σε αυτή ενώ παράλληλα ακουμπάνε με το χέρι τους στην αρχή το κεφάλι, μετά το στήθος, τα γόνατα και τελευταία τις πατούσες. Έπειτα καθώς θα ξεδιπλώνονται ζητήστε να επαναλάβουν ολόκληρη τη λέξη.
“Πόσα δάχτυλα”
Πείτε στο παιδί μία λέξη και ζητήστε να σας δείξει με τα δάχτυλά του πόσους ξεχωριστούς ήχους άκουσε. π.χ. 4 δάχτυλα για τη “μύτη”. Το ίδιο παιχνίδι μπορείτε να το οργανώσετε και με κάποιο σνακ που θα το απολαμβάνει το παιδί μετά από κάθε επιτυχημένη προσπάθεια.
“Μέσα από τις ιστορίες”
Την ώρα που διαβάζετε ένα βιβλίο στο παιδί διαλέξτε μία λέξη από την ιστορία, διαβάστε την με έμφαση στο πρώτο φώνημα και ζητήστε από το παιδί να σας πει ποιον ήχο ακούει. Στη συνέχεια διαλέξτε μια ακόμη λέξη και πείτε στο παιδί να συγκρίνει αν ακούγεται το πρώτο φώνημα ίδιο ή διαφορετικό.
Η φωνολογική ενημερότητα αφορά αποκλειστικά τους ήχους που ακούει το παιδί. Στο στάδιο αυτό δεν εμπλέκεται ακόμη η γραφή και η ανάγνωση. Συμβαίνει όμως πολλές φορές οι γονείς να συνειδητοποιούν την ελλιπή φωνολογική επίγνωση των παιδιών όταν αυτά ξεκινούν το σχολείο και συναντούν δυσκολίες στην πρώτη ανάγνωση και γραφή. Μπορούν ακόμη και τότε να χρησιμοποιήσουν παρόμοιες τεχνικές και παιχνίδια. Για μεγαλύτερη υποστήριξη ωστόσο μπορούν να απευθυνθούν εκτός από το δάσκαλο/τη δασκάλα της τάξης, στους/στις εξειδικευμένους παιδαγωγούς που στελεχώνουν τα Τμήματα Ένταξης σε πολλά δημόσια δημοτικά σχολεία. Είναι σημαντικό η υποστήριξη αυτή να παρέχεται έγκαιρα καθώς η πρώιμη παρέμβαση για την ενίσχυση της φωνολογική επίγνωσης μπορεί να βοηθήσει το παιδί να γίνει αργότερα ένας ικανός αναγνώστης.

                                                                                                     Πηγή: fresh-education.gr